Είναι πλέον κοινοτοπία να λες ότι τα ομηρικά έπη αποτελούν τα θεμέλια της δυτικής λογοτεχνίας, αν όχι του πολιτισμού στο σύνολό του. Ελάχιστοι είναι αυτοί που θα αμφισβητήσουν την άποψη, δεδομένου μάλιστα του ότι συνέχεια επιστρέφουμε στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια, ανακαλύπτοντας εκ νέου τις αιώνιες αλήθειες τους και ανακαλύπτοντας νέους τρόπους να αφηγηθούμε τον μύθο. «Αν εξαιρέσεις την Βίβλο, η Ιλιάδα είναι η πιο διάσημη ιστορία όλων των εποχών», συμφωνεί ο Neil Gooding, σκηνοθέτης της πιο πρόσφατης θεατρικής διασκευής του ομηρικού έπους, αυτήν την φορά με τη μορφή ροκ όπερας – και όχι οποιασδήποτε ροκ όπερας.

Γραμμένη από τον αείμνηστο ρόκερ Jon English, το ‘Paris’ είναι ένα εξαιρετικό δείγμα της αυστραλιανής ροκ τραγουδοποιίας στα καλύτερά της – απόδειξη, το γεγονός ότι που περιλαμβάνει τα τραγούδια, παραμένει δημοφιλής αν και είναι ηχογράφηση του 1990. Κι όμως, όλα αυτά τα χρόνια, το έργο δεν είχε ανέβει κανονικά, μέχρι την πρώτη ερασιτεχνική παράσταση το 2003 στο Σίδνεϊ και το 2004 στην Μελβούρνη.

«Είναι ένα έργο που αγαπούσα από τότε που ήμουν 15 ετών», λέει ο σκηνοθέτης, ένας από τους πιο έμπειρους στον χώρο του μουσικού θεάματος, ο οποίος υπογράφει το νέο ανέβασμα του έργου (σε παραγωγή Music Theatre Melbourne) που θα έχει περισσότερο την μορφή συναυλίας παρά θεατρικού. «Είχα στο παρελθόν την ευκαιρία να συνεργαστώ με τον Jon English, τον συνθέτη του έργου», θυμάται. «Είχαμε συζητήσει πολλές φορές για το ‘Paris’. Για περίπου μια δεκαετία, λέγαμε κατά καιρούς να το ανεβάσουμε».

Μερικοί από τους πρωταγωνιστές του μιούζικαλ ‘Paris’: Tim Freedman (Αγαμέμνων), Ben Mingay (Αχιλλέας), John Waters (Οδυσσέας) and Brian Mannix (Σίνων)

Το πλήρωμα του χρόνου έφτασε, έστω κι αν αυτό συνέβη ύστερα από τον ξαφνικό θάνατο του Jon English πέρυσι. Ο καταξιωμένος σκηνοθέτης δεν μπορούσε να χάσει την ευκαιρία να σκηνοθετήσει αυτό που θεωρεί ως ένα από τα πιο παραγνωρισμένα έργα της Αυστραλιανής μουσικής. «Δεν έχει υπάρξει μέχρι στιγμής μία μεγάλη παραγωγή πάνω σ’ αυτό το έργο. Αν είχε συμβεί, θα είχε περιοδεύσει σε όλον τον κόσμο ως το πρώτο μεγάλο αυστραλιανό μιούζικαλ». Το μιούζικαλ αυτό χτίστηκε γύρω από ένα τραγούδι, το ‘Oh Paris’ που έγραψε ο Jon English για τον ομηρικό ήρωα. Ο θρύλος λέει ότι το έγραψε για να δει κατά πόσον το ακροατήριό του προσέχει τους στίχους και θα καταλάβει ότι πρόκειται για τον Πάρη και όχι για το Παρίσι. Από αυτήν την ιδέα γεννήθηκε ένας ολόκληρος κύκλος τραγουδιών που λέει την ιστορία αυτού του μυθικού γοητευτικού Πρίγκιπα της Τροίας, ο οποίος κλήθηκε κάποτε να διαλέξει την ωραιότερη από τις θεές για να κλέψει στην συνέχεια την Ωραία Ελένη, αναγκάζοντας τον άντρα της, τον βασιλιά Μενέλαο, να κηρύξει πόλεμο με το βασίλειο του Ιλίου.

«Αυτό που κάνει ωραίο το ‘Paris’ είναι ακριβώς ότι βασίζεται σ’ αυτήν την επική ιστορία», εξηγεί ο σκηνοθέτης. «Ο Τρωικός Πόλεμος είναι ένα πολύ γόνιμο έδαφος που μας χαρίζει τόσες ιστορίες. Έχει σπουδαίους χαρακτήρες, συναρπαστικές ερωτικές ιστορίες και τραγωδία, περιγράφει την ανθρώπινη κατάσταση τόσο στην χειρότερη όσο και στην πιο καθαρή και ευγενή της διάσταση. Έχει θεούς και ανθρώπους, τον ουρανό και την γη, έρωτα, εκδίκηση, πόλεμο, θανάτους, προδοσίες. Υπάρχουν τα πάντα μέσα σε μία ιστορία, κι αυτό καθιστά πολύ δύσκολη την θεατρική της μεταφορά. Η βασική δυσκολία είναι να διαλέξεις ανάμεσα σε όλους αυτούς τους χαρακτήρες και τις επί μέρους ιστορίες και να βρεις έναν τρόπο να κάνεις μία ξεκάθαρη αφήγηση». Όσο για την σημασία της ιστορίας αυτής στην σημερινή εποχή, ο Neil Gooding δεν έχει καμία αμφιβολία. «Μα, ακόμη και σήμερα γίνονται πόλεμοι για ένα κομμάτι γης και για τους φυσικούς πόρους – και φυσικά, ακόμη και σήμερα, οι άνθρωποι ερωτεύονται και χωρίζουν».

Το έργο βέβαια, έχει και μία άλλη διάσταση, έναν χρόνο μετά τον θάνατο του Jon English, αυτόν του φόρου τιμής στην μουσική του ιδιοφυΐα. «Μπορούσε να γράψει υπέροχες μελωδίες, χρησιμοποιώντας απλές φόρμες που μπορεί να τραγουδήσει ακόμη και ένα μικρό παιδί, οι οποίες σου κολλάνε στο κεφάλι με το που θα τις ακούσεις. Και ήταν παράλληλα και ο κλασικός ρόκερ, που χρησιμοποιούσε όλες αυτές τις δυνατές κιθάρες και τα ντραμς. Το ‘Paris’ έχει και τα δύο, όμορφες, απαλές μπαλάντες και δυνατό, θορυβώδες ροκ ως υπόκρουση του πολέμου», λέει ο Gooding. «Είναι μία σπουδαία Αυστραλιανή ροκ όπερα που έπρεπε να παρουσιαστεί στην σκηνή με μεγάλο θίασο σε ένα όμορφο θέατρο. Θα είναι μία γιορτή και ένας φόρος τιμής στην μνήμη του Jon που έγραψε αυτήν την απίστευτη μουσική. Θα έπρεπε να είναι κι αυτός εκεί να το δει. Πέρασε την μισή του ζωή, περιμένοντας να συμβεί».

*Το ‘Paris’ ανέβηκε ήδη και παρουσίαζεται στο Melbourne Recital Centre (Cnr Southbank Bvd and Sturt St, Southbank, VIC) σήμερα Σάββατο 15 Ιουλίου. Για κρατήσεις, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα melbournerecital.com.au ή καλέστε στο (03) 9699 3333.