Στη σημερινή έκδοση έχουμε πολλά για τη Κύπρο. Αν ήταν δική μου η εφημερίδα θα την αφιέρωνα, ολόκληρη στη Κύπρο. Θα έλεγα, μαζί με το «Δεν Ξεχνώ», την ιστορία της, θα έγραφα για τον πολιτισμό της, Αγγλικά και Ελληνικά, για να τα διαβάσουν οι άσχετοι και να τα θυμηθούν οι… σχετικοί. Δεν πρόκειται να αναμασήσω τα γνωστά και χιλιοειπωμένα. Για λάθη και ευθύνες δεν θα πω. Τα διάβασα σε λεξικά και σ’ άλλα σοβαρά βιβλία και θα τα… ξανατραγουδήσω σαν πως έκανα στο σχολείο. Έτσι, αφιερώνοντας τις παρακάτω λιγοστές γραμμές στη μέρα τη σημερινή, με κάτι όμορφο θα ξεκινήσω. Ίσως μας φέρει γούρι:

«Η Πάφος και η Αφροδίτη»

«Αρχαιότερη από όλες τις άλλες κυπριακές πόλεις φαίνεται να είναι η Πάφος, η πατρίδα και ο κύριος τόπος λατρείας της Αφροδίτης της Κύπριδος, της μεγάλης Θεάς και προστάτιδας του νησιού. Η αρχαία θεογονία, όπως μας την παρέδωσε ο Ησίοδος, αναφέρει ότι όταν ο Κρόνος ακρωτηρίασε τον πατέρα του τον Ουρανό, πέταξε στη θάλασσα τα υπολείμματα του.

Γύρω από αυτά, ο ευλαβικός Πόντος, σχημάτισε έναν κάτασπρο αφρό, από τον οποίον γεννήθηκε η ωραία παρθένα, η Αφροδίτη, η Αφρογεννημένη, η Αναδυόμενη, όπως επί τόσους αιώνες προσπαθούν να αναπαραστήσουν οι καλλιτέχνες, τη στιγμή που έβγαινε από τους αφρούς των κυμάτων με όλη την απαστράπτουσα λαμπρότητά της.

Την εικόνα συμπληρώνει ο περίφημος ύμνος της Αφροδίτης, ο οποίος, από τους περισσότερους μελετητές, αποδίδεται στον Όμηρο, ο οποίος με τη σειρά του μας πληροφορεί, ότι ο Ζέφυρος την έσπρωξε, απαλά στον αφρό της θάλασσας, για να την φέρει στα παράλια της Κύπρου. Όταν βγήκε και πάτησε το πόδι της στη Κυπριακή γη, όμορφα άνθη ξεπετάχτηκαν από την ξεραμένη τότε γη και ο τόπος γέμισε, ανεμώνες και κάππαρη, τις οποίες βλέπουμε ακόμη και σήμερα, να ανθούν μέσα στα σπασμένα μάρμαρα των αρχαίων ναών της Πάφου.

Ο Ομηρικός ύμνος συνεχίζει αναφέροντας ότι την Αφροδίτη υποδέχονται στην Κυπριακή γη με ενθουσιασμό οι «χρυσάμπυκες ώρες» οι θυγατέρες του Δία με τα χρυσά στολίδια στα μαλλιά για να την περιποιηθούν, να την λούσουν, να την στολίσουν με πολύτιμα χρυσά περιδέραια και χρυσό στεφάνι, στο θείο μέτωπό της και να την οδηγήσουν στη νέα της κατοικία, τον Όλυμπο- ο οποίος δεν αποκλείεται, κατά την εποχή εκείνη, να ήταν αρχικά ο κυπριακός Όλυμπος- για να πάρει τη θέση της μεταξύ των αθανάτων.

Η Κύπρος όλη είναι και σήμερα, ύστερα από τόσους αιώνες, γεμάτη από τα ερείπια, τις αναμνήσεις και τις παραδόσεις της ουράνιας αυτής θεάς, με την οποία έχει συνδεθεί αδιάσπαστα η αρχαία ιστορία του νησιού. Στη γλώσσα του απλοϊκού κατοίκου των ακτών και των βουνών της Κύπρου, η «ουράνια» ή η «πελαγία» Αφροδίτη έγινε η «Ρήγαινα», η «Ρήαινα» για να συνδεθεί έτσι με τις πολύ μεταγενέστερες παραδόσεις και αναμνήσεις από τις ωραίες βασίλισσες της κυπριακής Φραγκοκρατίας και να αποτελέσει το πρωταρχικό στοιχείο της κυπριακής λαογραφίας.

Παντού σχεδόν, ξαναβρίσκει κανείς «τον λουτρόν της Ρήαινας», την «κούλαν της Ρήαινας», όπως ονόμαζαν οι ντόπιοι όλα τα αρχαία ερείπια τα οποία ήταν στην αρχαιότητα οι ναοί της Παφίας Αφροδίτης, τους «πύργους της Ρήαινας», τα «σπιδκιά της Ρήαινας», τους «σπηλιούς της Ρήαινας», τα απάτητα από τους θνητούς σπήλαια όπου κατέφευγε όταν ήθελε να κρυφτεί. Ξέχασα και τα «περιβόλια της Ρήαινας».

Παρά το ότι όταν μιλάμε για ωραίες γυναίκες ούτε οι ώρες να μιλάς ούτε το χαρτί να γράφεις φτάνει, επιτρέψτε μου να σταματήσω με την Αφροδίτη γιατί σε λίγο θα μου πείτε να έλθω αύριο με τον κηδεμόνα μου.

«Ο Πρώτος πολιτισμός. Αν ξεκινήσει κάποιος από τους προϊστορικούς χρόνους και συνεχίσει το ψάξιμο προσθέτοντας τις μελέτες από τα ευρήματα των ανασκαφών και τις αναδρομές στους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, βλέπει ότι αποδεικνύεται ότι η ιστορία της Κύπρου αρχίζει -και διατηρείται έκτοτε επί τέσσερεις ολόκληρες χιλιετίες-καθαρά ελληνική και να σκεφτεί κανείς ότι την εποχή εκείνη επικρατούσε βαρβαρότητα μεγατόνων, με εξαίρεση τη Κρήτη, τις Μυκήνες και ένα δύο άλλες πόλεις.

Στην Κύπρο, την ίδια περίοδο, είχε αρχίσει να δημιουργείται πραγματικός πολιτισμός, άξιος μελέτης και ενδιαφέροντος. Ο μεγάλος πλούτος του νησιού σε προϊόντα της γης και μεταλλεύματα, άρχισε από τη μακρινή εκείνη εποχή να αξιοποιείται και να δημιουργεί τη φήμη περί του πλούτου και της χλιδής των αρχαίων κυπριακών βασιλείων. Η ανεύρεση, σε διάφορα σημεία της Κύπρου και ιδίως στις αρχαίες νεκροπόλεις κυλίνδρων ασσυριακών σφηνοειδούς γραφής, ή και άλλων αρχαιολογικών κειμηλίων των Ασσυρίων ή των Αιγυπτίων αποδεικνύει τη στενή εμπορική επικοινωνία του νησιού με τις αφρικανικές και ασιατικές φυλές και αποκλείει την επικράτηση αυτών των φυλών στη Κύπρο.

Είναι δε επί πλέον βέβαιο, όπως αναφέρει, όχι μόνο ο Όμηρος, αλλά και πολλοί άλλοι αρχαίοι συγγραφείς, ότι ακόμη και κατά την εποχή του Τρωικού πολέμου, υπήρχε στη Κύπρο υψηλού βαθμού ελληνικός πολιτισμός ο οποίος και έκανε τους Έλληνες που εκστράτευαν κατά της Τροίας, χωρίς να ανεχθούν κανένα βάρβαρο σύμμαχο, να δεχθούν ευχαρίστως τη συμμαχία της Κύπρου, όντας γνωστή σε όλους η σχέση του Κύπριου Βασιλέως Κινύρα με τον Αγαμέμνονα.»

Θα επανέλθουμε στο εγγύς μέλλον.