Αν δούμε τις στατιστικές σήμερα είναι εύκολο να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η οικογένεια μοιάζει με είδος υπό εξαφάνιση. Το 38% των πρώτων γάμων αποτυγχάνει. Το 79% όσων προέρχονται από αποτυχημένους γάμους ξαναπαντρεύεται. Το 44% αποτυγχάνει εκ νέου. Το 15% όλων των γεννήσεων αφορά εξώγαμα. Το 50% των γεννήσεων προέρχεται από εφήβους γονείς. Το 40% των παιδιών μεγαλώνει με ένα γονέα. Το 15-20% των γονέων κακομεταχειρίζεται τα παιδιά του. Ποσοστό πάνω από το 30% των οικογενειών κάποια στιγμή στη ζωή τους θα βιώσουν βίαιες καταστάσεις. Το 20% όλων των θανάτων που καταγράφονται στην αστυνομία είναι αποτέλεσμα οικογενειακής βίας. Τα διαζύγια στα αστικά κέντρα κυμαίνονται κατά ένα ανά τρεις γάμους, ενώ στην επαρχία η αντίστοιχη αναλογία είναι ένα προς δύο.

Πώς να διεκπεραιώσετε το ρόλο σας ως παππούς ή γιαγιά όταν η σχέση σας με τα παιδιά σας παιδιών χαλάσει;

Ένας στους τρεις γάμους στην Αυστραλία καταλήγει σε διαζύγιο. Πολλοί παππούδες και γιαγιάδες προσέχουν ή μεγαλώνουν τα εγγονάκια τους και υποστηρίζουν την οικογένεια κατά τη διάρκεια αυτής της δύσκολης περιόδου. Όχι μόνο νοιώθουν τον πόνο και αγωνία για την κατάσταση που περνούν τα παιδιά τους, ανησυχούν επίσης και για τις επιδράσεις στα εγγονάκια τους. Συχνά ο παππούς ή η γιαγιά καλούνται να παρέχουν στήριξη, θαλπωρή και συνέχιση της φροντίδας των εγγονών τους κατά τη διάρκεια ή μετά τη διάλυση της σχέσης των γονέων τους.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η οικογένεια βρίσκει τον τρόπο ώστε η επικοινωνία να συνεχίζεται με θετικά, χωρίς διαμάχες και νομικές παρεμβάσεις. Δυστυχώς, όμως, άλλες φορές οι προστριβές και οι φιλονικίες καθιστούν αδύνατη τη συνέχιση της σχέσης και την πρόσβαση στα εγγονάκια. Μερικοί παππούδες και γιαγιάδες έπαιζαν αποφασιστικό ρόλο στην ανατροφή των εγγονών τους πριν το χωρισμό των παιδιών τους και συνεχίζουν να αναμειγνύονται στη ζωή τους μετά το χωρισμό ή μπορεί και να έχουν την κηδεμονία στην ανατροφή τους. Άλλοι πιστεύουν ότι η προτεραιότητά τους είναι να στηρίζουν το ενήλικο παιδί τους και δεν επιδιώκουν ανάμιξη στη ζωή των εγγονιών τους. Μερικοί ένοιωθαν έντονα αρνητικά συναισθήματα ενάντια στο/στην σύντροφο του παιδιού τους και αναμείχθηκαν στη διαμάχη του ζευγαριού. Άλλοι, πάλι, δεν πήραν μέρος στη διαμάχη του ζευγαριού και προσπάθησαν να συνεχίσουν τη διατήρηση της σχέσης τους με το σύντροφο του παιδιού τους μετά το χωρισμό, είτε επειδή είχαν ανέκαθεν μια καλή σχέση είτε για να συνεχίσουν να βλέπουν τα εγγονάκια τους. Τέλος, υπάρχουν και αυτοί που δεν είχαν πολλές σχέσεις με τα παιδιά τους ή τα εγγόνια τους, ή είχαν ενδοιασμούς για διάφορους λόγους και έτσι είχαν λιγοστή ή καθόλου επαφή μαζί τους.

Όποια και αν είναι η περίπτωσή σας οι παππούδες και οι γιαγιάδες ενδέχεται να παίξουν σημαντικό ρόλο στην στήριξη της οικογένειας.

Συμπεριφορές που μπορεί να βοηθήσουν είναι να επιτρέπετε στα εγγονάκια σας να αγαπούν και τους δύο γονείς τους πάση θυσία! Να υπενθυμίζετε ότι δεν φταίνε εκείνα, ειδικά αν οι γονείς τους μαλώνουν μεταξύ τους για τους δικούς τους λόγους ή για κάτι που έκαναν. Βοηθήστε τα να εξωτερικεύουν τα συναισθήματά τους και τις απόψεις τους χωρίς να τους ασκείτε κριτική. Να είστε θετικοί όσον αφορά τον «άλλο» τους γονέα όταν τους μιλάτε, ακόμη και αν δεν τον/την συμπαθείτε. Να τα ενθαρρύνετε να συνεχίσουν τις δραστηριότητές τους. Μην τα αφήσετε να σταματήσουν το κολύμπι ή το Ελληνικό σχολείο για παράδειγμα. Επικεντρωθείτε στην ευημερία των εγγονιών σας αντί να ψάχνετε να βρείτε το δίκιο σας. Να είστε ευέλικτοι και να έχετε υπόψη, όταν διοργανώνετε διάφορες εκδηλώσεις, όπως γιορτές, γενέθλια κ.λπ., ότι μπορεί τα εγγονάκια σας να μην είναι σε θέση να παραβρεθούν σε κάποιες από αυτές τη συγκεκριμένη μέρα και ώρα.

Συμπεριφορές που μπορεί να δυσκολέψουν την κατάσταση είναι όταν μιλάτε αρνητικά για τον ένα ή τον άλλο γονιό ή μεταφέροντας πληροφορίες για πράγματα που έχουν ειπωθεί ή γίνει ελπίζοντας ότι θα μπορέσουν να δουν τις αδυναμίες του γονιού τους – προστατέψετε τα από αυτήν την παγίδα, αφήνοντάς τα να κάνουν ό,τι θέλουν επειδή τα λυπάστε ή δείχνοντάς τους τις δικές σας αγωνίες ή στεναχώριες. (Χρειάζεται να διατηρείτε την ψυχραιμία σας και να δέχεστε την κατάσταση ώστε να γίνεστε οι ίδιοι καλό παράδειγμα.) Συζητώντας την κατάσταση με άλλους μπροστά τους. Είναι φυσιολογικό να τρέφετε συναισθήματα θλίψης, απογοήτευσης, αγωνίας και ντροπής. Είναι καθήκον σας, όμως, να φροντίζετε τον εαυτό σας. Να έχετε επίγνωση της κατάστασης. Να μιλάτε σε φίλους, γνωστούς,ή σε ένα σύμβουλο/ψυχολόγο για το πώς αισθάνεστε.

Την Τετάρτη, 13 Σεπτεμβρίου, η Πρόνοια, σε συνεργασία με τον οργανισμό Μεσολάβησης (FMC Mediation and Counselling Services) οργανώνει ημερίδα για γονείς, παππούδες/γιαγιάδες και συγγενείς με θέμα Οικογενειακές Προστριβές και Μεσολάβηση.

Η ημερίδα γίνεται στο Clayton Community Centre, 9 -15 Cooke Street, 10.30 το πρωί με 12 το μεσημέρι.

Καλεσμένοι ομιλητές είναι οι Nhi Tran (Program Leader, Mediation Services – East/West) και Dominique Horne (Family Consultant/Project Worker for the Respecting Elders – Support – Conflict Resolution Services)

Θα δοθούν πληροφορίες και θα διατεθεί ενημερωτικό υλικό. Θα υπάρξει ευκαιρία για ερωτήσεις και Έλληνας διερμηνέας.

Ελάτε να λάβετε πληροφορίες για:

– υπηρεσίες και Οικογενειακή στήριξη που παρέχει η Πρόνοια

– παππούδες και γιαγιάδες που έχουν επηρεαστεί από το χωρισμό/διαζύγιο των παιδιών

– τα δικαιώματα των παιδιών (εγγονάκια) όσον αφορά την επαφή με τους παππούδες/γιαγιάδες τους

– πώς η Συμβουλευτική Υπηρεσία μπορεί να σας βοηθήσει

– πώς λειτουργεί η Διαμεσολάβηση

– πως να αποφύγετε δικαστήρια και να καλυτερεύσετε τις σχέσεις σας.

Όλοι ευπρόσδεκτοι.

Επειδή οι θέσεις είναι περιορισμένες θέσεις, είναι απαραίτητο να κλείσετε θέση. Τηλεφωνήστε στο 9388 9998 και δηλώστε συμμετοχή στον Αντώνη Μαγκλή.

*Ο Αντώνης Μαγκλής είναι κοινωνικός επιμορφωτής της Πρόνοιας.