Εκατό και πλέον πρόσφυγες πετά στον δρόμο από σήμερα η κυβέρνηση Turnbull, στο πλαίσιο της αιφνίδιας εφαρμογής ενός νέου τύπου άδειας παραμονής, με την ονομασία “Βίζα Τελικής Αναχώρησης”. Πρόκειται για την Bridging visa E – BVE (subclass 050-051), η οποία “επιτρέπει την παραμονή στην Αυστραλία, όσων βρίσκονται σε διαδικασία αναχώρησης και περιμένουν να ολοκληρωθεί η διαδικασία μετανάστευσής τους”, όπως τονίζει σχετικά η ιστοσελίδα του Υπουργείου Μετανάστευσης.
Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι από σήμερα κόβεται αυτομάτως η παροχή οικονομικής βοήθειας σε όσους βρίσκονται στην Αυστραλία έχοντας αιτηθεί άσυλο, οι οποίοι, μάλιστα, έχουν προθεσμία τριών εβδομάδων να βρουν κατάλυμα. Ο δραστικός χαρακτήρας του μέτρου αποκαλύφθηκε χθες, όταν διέρρευσε στον Τύπο το κυβερνητικό έγγραφο που θα αποσταλεί σε δεκάδες αιτούντες άσυλο, οι οποίοι έχουν μεταφερθεί στην Αυστραλία από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στα νησιά του Ειρηνικού (σημειωτέον ότι μεταξύ αυτών βρίσκονται άνθρωποι που μεταφέρθηκαν για λόγους υγείας και τουλάχιστον μία έγκυος γυναίκα).
Γραμμένο σε πολύ αυστηρή γλώσσα, το κείμενο απευθύνεται στους πρόσφυγες και ανακοινώνει τη διακοπή της χορήγησης του βοηθήματος των 100 δολαρίων την εβδομάδα και την έξωσή τους από τα κρατικά καταλύματα, ως εξής: “Από την Δευτέρα, 28 Αυγούστου, θα πρέπει να βρίσκετε χρήματα κάθε εβδομάδα για την κάλυψη του κόστους διαμονής σας. Από αυτήν την ημερομηνία, επίσης, θα έχετε την ευθύνη για όλα τα άλλα έξοδα διαβίωσής σας, όπως διατροφή, ένδυση και μετακίνηση. Όταν θα αφεθείτε στην αυστραλιανή κοινωνία, θα χρειαστεί να υπογράψετε τον Κώδικα Συμπεριφοράς, ο οποίος εξηγεί πώς οφείλετε να συμπεριφέρεστε μέσα στην κοινωνία”.
Η κίνηση αυτή -που λέγεται ότι έχει αιφνιδιάσει πολλούς ακόμη και μέσα στο Υπουργείο Μετανάστευσης-, αναμένεται να εγείρει έντονες αντιπαραθέσεις για την σκοπιμότητά της, καθώς και για το σύνολο της πολιτικής της κυβέρνησης απέναντι στους πρόσφυγες, τους αιτούντες άσυλο, τους μετανάστες χωρίς έγγραφα και τα παιδιά τους. Αυτήν την στιγμή, βρίσκονται στην Αυστραλία περί τους 400 πρόσφυγες με τις οικογένειές τους, έχοντας μεταφερθεί από τα κέντρα κράτησης για λόγους υγείας. Ενώ τα παιδιά και οι οικογένειες προς το παρόν εξαιρούνται από το πρώτο κύμα των μεταναστών που θα κληθούν να ζήσουν στην Αυστραλία με τη συγκεκριμένη άδεια παραμονής, τόσο οι οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα όσο και οι εργαζόμενοι στις υπηρεσίες βοήθειας προσφύγων. εκφράζουν τον φόβο ότι το επόμενο κύμα δεν θα κάνει τέτοιες διακρίσεις και κάνουν λόγο για την “πιο ακραία απόφαση” που έχει πάρει η κυβέρνηση, μετατρέποντας τους πρόσφυγες σε “πειραματόζωα”.
ΟΔΗΓΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΤΗΝ ΛΙΜΟΚΤΟΝΙΑ
Αν η κυβέρνηση επιλέξει να επιβάλλει την βίζα “τελικής αναχώρησης” και τους όρους της στις οικογένειες, θα διακινδυνεύσει το βιοτικό επίπεδο δεκάδων παιδιών προσφύγων που γεννήθηκαν στην Αυστραλία, δεδομένου ότι δυσκολεύει ιδιαίτερα την δυνατότητα επιβίωσής τους. Είναι χαρακτηριστικό το ότι, ενώ η νέα βίζα επιτρέπει μεν στους πρόσφυγες να εργαστούν, οι πιθανότητες εύρεσης εργασίας γι’ αυτούς είναι εξαιρετικά ισχνές, δεδομένου ότι μέχρι τώρα ήταν αποκλεισμένοι από κάθε πρόσβαση στην αγορά εργασίας και κυρίως σε προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης. Εξάλλου, η βίζα αυτή δεν δίνει το δικαίωμα σπουδών σε ανθρώπους άνω των 18 ετών. Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και παιδιά που βρίσκονται τώρα ενταγμένα στο εκπαιδευτικό σύστημα και είναι μαθητές γυμνασίου, θα χρειαστεί να διακόψουν τις σπουδές τους όταν γίνουν 18 ετών. Αλλά ακόμη και γι’ αυτά τα παιδιά, ο υπουργός Μετανάστευσης είχε να απευθύνει αυστηρές προειδοποιήσεις: “Παρακαλώ θυμίστε στα παιδιά σας ότι θα πρέπει κι αυτά να συμμορφωθούν με τις αξίες και τους νόμους της Αυστραλίας. Η παράβαση των αυστραλιανών νόμων μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την απομάκρυνσή τους από την κοινότητα”.
Η μοναδική ελευθερία που φαίνεται πως έχουν οι πρόσφυγες, κάτω από αυτές τις συνθήκες, είναι η ελευθερία να φύγουν από την Αυστραλία και αυτό φαίνεται πως είναι ο στόχος της κυβέρνησης.
“O Peter Dutton ξέρει πολύ καλά ότι οδηγεί τους ανθρώπους στην φτώχεια” δήλωσε στην εφημερίδα ‘The Age”, ο δικηγόρος Daniel Webb, από το Νομικό Κέντρο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Human Rights Law Centre), τονίζοντας ότι ακόμη και άνθρωποι με πλήρη απασχόληση και καλό μισθό δυσκολεύονται να βρουν σπίτι να νοικιάσουν μέσα σε τρεις εβδομάδες, πόσο μάλλον άνθρωποι που έχουν περάσει χρόνια κρατούμενοι σε απομακρυσμένα νησιά και αποκλεισμένοι από την αγορά εργασίας. “Πρόκειται για μια βάναυση απόπειρα να εξαναγκαστούν να επιστρέψουν στον κίνδυνο. Η σύνεση και η συμπόνοια προστάζει να τους επιτρέψουμε να παραμείνουν. Αντιθέτως ο Dutton προσπαθεί να τους οδηγήσει στην λιμοκτονία”.
