Εδώ και 30 χρόνια η Deborah Tabart και το Αυστραλιανό Ίδρυμα για τα Κοάλα αγωνίζονται για ένα νέο νόμο προστασίας του είδους στο Κουίνσλαντ, προσπαθώντας να αποκαταστήσουν στη θεωρία και στην πράξη τον «Μαύρο Αύγουστο» του 1927. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του δικτύου ABC, το κυνήγι των κοάλα για το δέρμα και τη γούνα τους ξεκίνησε προς το τέλος του 19ου αιώνα. Και ενώ απαγορεύτηκε στις αρχές του 1900 στη Νέα Νότια Ουαλία, τη Νότια Αυστραλία και τη Βικτώρια, στο Κουίνσλαντ συνεχίστηκε μέχρι το 1927.
Ήταν τότε που η κυβέρνηση αποφάσισε να επιτρέψει ελεύθερα το κυνήγι του είδους και τα μαρσιποφόρα οδηγήθηκαν σχεδόν στην εξαφάνιση. Είχαν προηγηθεί εβδομάδες κατά τις οποίες η κυβέρνηση του Κουίνσλαντ είχε εισπράξει τέλη αδείας από 10.000 ερασιτέχνες κυνηγούς. Οι άδειες είχαν δοθεί για να τονώσουν τις δουλειές στην ύπαιθρο αλλά και ως απάντηση στις αναφορές για ανεξέλεγκτη αύξηση του πληθυσμού των κοάλα.
Οι γούνες τους ήταν δημοφιλείς στις βιομηχανίες παλτών, γαντιών και καπέλων στις Ηνωμένες Πολιτείες και ο πρωθυπουργός της εποχής William Forgan Smith, κήρυξε την “ανοιχτή περίοδο” την 1η Αυγούστου του 1927, ανοίγοντας το δρόμο για τις μαζικές δολοφονίες των κοάλα που έμειναν στην ιστορία ως Μαύρος Αύγουστος. Τελικά, το κυνήγι τους απαγορεύτηκε μετά από μια μαζική δημόσια διαμαρτυρία, την πρώτη μεγάλη κίνηση των πολιτών της Αυστραλίας για ένα τέτοιο ζήτημα.
Ο Μαύρος Αύγουστος, σύμφωνα με την Deborah Tabart, αποτελεί μια άσχημη κληρονομιά, όμως παρά την σφαγή του 1927, το Κουίνσλαντ καταχώρησε το κοάλα ως είδος υπό εξαφάνιση μόλις το 2012. Δυστυχώς, πέντε χρόνια μετά, η επιτροπή εμπειρογνωμόνων διαπίστωσε ότι δεν ανακόπηκε η μείωση του πληθυσμού των κοάλα στην περιοχή.
«Η μείωση αυτή σχετίζεται με τη συνεχιζόμενη απώλεια βιότοπων και οικοσυστημάτων στο νοτιοανατολικό Κουίνσλαντ κυρίως λόγω της αυξημένη αστικοποίησης» ανέφερε η ομάδα στην έκθεσή της. Ωστόσο, υπάρχουν περιοχές στη Νότια Αυστραλία και τη Βικτώρια όπου οι πληθυσμοί των κοάλα είναι πολύ καλοί αριθμητικά και αυτό είναι, προφανώς, αποτέλεσμα διαφορετικής διαχείρισης του θέματος.
«Με ταράζει η σκέψη ότι υπήρξε κάποτε υπουργός που έδωσε άδεια για ελεύθερο κυνήγι των κοάλα, για ένα από τα πιο διάσημα ζώα της Αυστραλίας» δήλωσε ο υπουργός Περιβάλλοντος του Κουίνσλαντ, Στίβεν Μάιλς. «Η εντολή δίνει βέβαια και μια εικόνα του αριθμού των κοάλα που πρέπει να ήταν εδώ όταν πρωτοεγκαταστάθηκαν οι Ευρωπαίοι. Πιθανόν να είχαμε 8 εκατομμύρια κοάλα σε εθνικό επίπεδο και ίσως 2 εκατομμύρια εδώ στο Κουίνσλαντ» δήλωσε ο ίδιος, παραδεχόμενος ότι η Πολιτεία του εξακολουθεί να υστερεί στο ζήτημα της προστασίας του είδους.
Τώρα ο υπουργός περιμένει την έκθεση της επιτροπής εμπειρογνωμόνων για να τροποποίησει τους πολεοδομικούς κανόνες στο νοτιοανατολικό Κουίνσλαντ ώστε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της μείωσης του πληθυσμού των κοάλα. «Δεν μπορούμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε περισσότερα σπίτια για τους κατοίκους ή διατήρηση των οικοσυστημάτων για τα κοάλα» είπε. «Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να συνδυάσουμε και τα δύο. Ελπίζω οι εμπειρογνώμονες να μας δώσουν κάποια καθοδήγηση».
