Ώρα τροπαίου για δύο

Η ώρα του μεγάλου τελικού πλησιάζει με τους δύο φιναλίστ Αλέξανδρο και Παγκύπριο να διασταυρώνουν τα ξίφη τους στην τελική μάχη που θα αναδείξει τον πρωταθλητή Βικτώριας. Οι δύο ομάδες συναντιούνται για τέταρτη φορά φέτος, με τους «κιτρινόμαυρους» να έχουν μόνο επιτυχίες με δύο νίκες στα ματς πρωταθλήματος και μία στα πέναλτι στον τελικό του Dockerty Cup.

Ο Αλέξανδρος σε μια επίπονη χρονιά έδωσε 35 συνολικά παιχνίδια με δύο από αυτά να καταλήγουν σε παράταση και πέναλτι (με ευτυχή κατάληξη), ενώ τον περιμένουν τουλάχιστον τρία ακόμα παιχνίδια σε διάστημα επτά ημερών (τελικός, FFA Cup, NPL Series). Οι «κιτρινόμαυροι» έδειξαν στον ημιτελικό της περασμένης Παρασκευής με τους Cannons, ότι έχουν αυτή την χρονική περίοδο ακόμα δυνάμεις για τα δύσκολα ματς που έρχονται.

Ο Παγκύπριος, με τη σειρά του, έδωσε τα πάντα στην ημιτελική κόντρα στο Lakeside απέναντι στην ισχυρή Ελλάς Μελβούρνης και άντεξε στην πίεση, παίρνοντας τη μάχη στα πέναλτι. Οι «πράσινοι» φέτος έδωσαν ένα περισσότερο παιχνίδι από τον αντίπαλό τους, δηλαδή 36 αγώνες συνολικά, οι 26 από τους οποίους ήταν για το πρωτάθλημα, δύο για τα πλέι οφ, έξι για το Κύπελλο Dockerty, δύο για το FFA Cup, με τέσσερα παιχνίδια να καταλήγουν σε παράταση και τρία στα πέναλτι.

Στο αγωνιστικό κομμάτι δεν φαίνεται να υπάρχουν ελλείψεις και οι δύο ομάδες θα κάνουν αύριο Παρασκευή την τελική τους προπόνηση. Ανησυχία υπάρχει μόνο στην περίπτωση του σέντερ μπακ της ομάδας του Heidelberg, Steven Pace, ο οποίος προφυλάχτηκε και έμεινε εκτός από το παιχνίδι κόντρα στο Oakleigh.

ΠΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟ TREBLE

Μετά την κατάκτηση του Premiership και του Dockerty Cup, ο Αλέξανδρος διεκδικεί την Κυριακή το πρωτάθλημα Βικτώριας. Αν τα καταφέρει, θα γίνει μετά την Dandenong Thunder -που το 2012 σάρωσε όλους τους τίτλους-, η δεύτερη ομάδα στα χρονικά που κατακτά τριπλό τίτλο σε μία χρονιά στη Βικτώρια. Το «Treble» πέτυχαν, επίσης, αρκετά χρόνια πίσω, τότε που αντί των πλέι οφ για την ανάδειξη του Premier είχαμε το κύπελλο γνωστό ως «Ampol Cup», το Green Gully (1981) και οι Κροάτες της Μελβούρνης (1968). Παράλληλα, η θεαματική πορεία του Μέγα στο FFA Cup, με το συγκρότημα του Γιώργου Κατσάκη να διεκδικεί την ερχόμενη Τετάρτη την πρόκριση στους «4» της Αυστραλίας κόντρα στην Adelaide United, καθιστά τη χρονιά την καλύτερη στην μετα-NSL εποχή του.

Σημαντική συμβολή στην αναγέννηση της ομάδας έχουν τόσο ο πρόεδρος, Στιβ Τσαλικίδης, με τον αδελφό του Χάρη, όσο και ο Γιώργος Κατσάκης, που βρίσκεται στον πάγκο της ομάδας έντεκα χρόνια και είναι κάτι παραπάνω από προπονητής, δίνοντας λύσεις και σε άλλα θέματα που αφορούν τον σύλλογο.

Ο Αλέξανδρος πέρασε δύσκολα, με την ομάδα το 2013 να αγωνίζεται στο State League και μέσα από τα δύσκολα βγήκε νικητής. Σε μικρό χρονικό διάστημα ανασυγκροτήθηκε με συνεχόμενη παρουσία τριών χρόνων στους τελικούς του NPL, με τη μεγαλειώδη πορεία στο FFA Cup το 2015 και τον ερχομό του Κώστα Κατσουράνη, με το πρώτο του Dockerty Cup και την κατάκτηση του Premiership που ήρθε έπειτα από 27 χρόνια, με τη συμφωνία και συνεργασία της Soltilo Familia Soccer School και η $500,000 που έρχονται στο κλαμπ, με την ομάδα να σπάει ρεκόρ σε δημοτικότητα από την επιτυχία της να αποκλείσει την Perth Glory στο Κύπελλο Αυστραλίας και τόσα άλλα.

Την Κυριακή ο Αλέξανδρος διεκδικεί τον επίσημο τίτλο του πρωταθλητή που έχει να κερδίσει από το 2001 όταν στο ίδιο γήπεδο, το Lakeside Stadium, επικράτησε της Νέας Ελλάς στα πέναλτι με 4-3. Στο «κιτρινόμαυρο» στρατόπεδο υπάρχει μεγάλη αισιοδοξία για την κατάκτηση του τίτλου που θα είναι ο πρώτος για τον προπονητή, Γιώργο Κατσάκη, αλλά και για τα αδέλφια Τσαλικίδη, Στάθη και Χάρη, τους ανθρώπους που έφεραν την αναγέννηση στον ιστορικό σύλλογο.

Ο ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΤΩΝ ΥΨΗΛΩΝ ΣΤΟΧΩΝ

Ο Παγκύπριος παρουσίασε θεαματική άνοδο την τελευταία πενταετία, έχοντας ως μεγάλες στιγμές την παρουσία της για τρεις χρονιές στα τελικά του FFA Cup, με αποκορύφωμα το 2014 τότε που έφτασε στα ημιτελικά, την κατάκτηση του πρώτου πρωταθλήματος (2015) του πρώτου Dockerty Cup και του Premiership (2016). Οι «πράσινοι κατέκτησαν πέρυσι και φέτος το Community Shield.

Σε αυτό το διάστημα βρέθηκαν στον σύλλογο τρία πρόσωπα που, όπως φαίνεται, έχουν σημαντικό ρόλο στη μεγάλη πορεία της ομάδας. Εκτός από τον κόουτς, Γιάννη Αναστασιάδη, στον οποίο ανήκει το κύριο κομμάτι της επιτυχίας, σημαντικό ρόλο έπαιξε ο Θεσσαλονικιός πρόεδρος της ομάδας, Κώστας Μπίος, που φέτος συμπληρώνει δέκα συνεχόμενα χρόνια στην προεδρία του συλλόγου, αλλά και ο τεχνικός διευθυντής, Γιάννης Ιωάννου, που είναι και ο σκάουτερ και η ψυχή του Συλλόγου.

Το μεγαλύτερο πλήγμα για τους Bentleigh Greens ήταν η απουσία του Stipo Andrijasevic, ο οποίος λόγω σοβαρού τραυματισμού, έμεινε εκτός γηπέδων ολόκληρη τη χρονιά, χαλώντας έτσι τα σχέδια του Γιάννη Αναστασιάδη.

Κατά τ’ άλλα, αν και η ομάδα φέτος δεν είχε το ίδιο καλή πορεία σε σύγκριση με τις δύο προηγούμενες, φανέρωσε τρεις αγωνιστικές πριν το φινάλε της κανονικής περιόδου, αγωνιστική αστάθεια με δύο ήττες στα ντέρμπι κόντρα σε Ελλάς, Αλέξανδρο και μία ισοπαλία στο τελευταίο ματς με το Oakleigh. Παρ’ όλα αυτά, κατάφερε να βρεθεί στο τελικό κάνοντας την μεγάλη έκπληξη την περασμένη Παρασκευή κόντρα στην Ελλάς.

Ο Κώστας Μπίος, που βρέθηκε κοντά σε όλα τα φετινά παιχνίδια του Παγκυπρίου, πίστεψε ακόμα και στη δύσκολη καμπή της ομάδας ότι κάτι καλό θα βγάλει η φετινή χρονιά: «Είμαστε πολύ χαρούμενοι που φτάσαμε στον τελικό. Το πρωτάθλημα φέτος ήταν πολύ ανταγωνιστικό με πολύ δυνατές ομάδες και το γεγονός ότι φτάσαμε ως εδώ, αποτελεί μια μεγάλη επιτυχία. Παράλληλα, δεν πήγαμε άσχημα και στους άλλους φετινούς στόχους. Ο Παγκύπριος πήγε μέχρι τον τελικό του Dockerty Cup που χάσαμε στα πέναλτι, αλλά και στα τελικά του FFA Cup που το νήμα κόπηκε από τους Wanderers του A’ League» ήταν τα λόγια του προέδρου, ο οποίος παραδέχτηκε ότι ο Αλέξανδρος έχει παρουσιαστεί καλύτερος φέτος, αλλά όπως είπε, οι πιθανότητες στον αγώνα της Κυριακής είναι 50-50. «Ο τελικός δεν θα είναι εύκολος. O Αλέξανδρος φέτος πιστεύω ότι έχει ένα εξαιρετικό σύνολο αλλά έχω πίστη ότι η ομάδα μας μπορεί να τα καταφέρει».