Τα σχόλια των αθλητικογράφων για τον Ιορδάνη Κέρα (Κερασόπουλο) είχαν αρχίσει εδώ και κάμποσο καιρό και ήταν πάνω-κάτω όλα τα ίδια.

«Πολύ καλός μέσος, δείχνει αυτοπεποίθηση, έχει μεγάλα ποσοστά κατοχής της μπάλας…» και πολλά άλλα τέτοια.

Και ενώ η ομάδα του (Southport Κουίνσλαντ) δεν τα πήγαινε καλά στο πρωτάθλημα, ο Ιορδάνης συνέχιζε να ξεχωρίζει και κατάφερνε σε κάθε αγώνα να τραβά τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του.

Το γεγονός ότι, τελικά, η ομάδα του δεν κατάφερε να φτάσει στα ημιτελικά, μπορεί να έγινε είδηση, αλλά σίγουρα δεν… ήταν η είδηση. Όλοι το περίμεναν.

Αυτό που ήταν είδηση όχι μόνο για τον Ιορδάνη και το πρωτάθλημα NEAFL (είναι το πρωτάθλημα του φούτι που τροφοδοτεί τις ομάδες του AFL με παίκτες) αλλά για όλο τον κόσμο του αθλήματος, ήταν το γεγονός ότι ο Ιορδάνης, συγκεντρώνοντας 78 ψήφους, στέφθηκε πριν από λίγες μέρες, ο πιο πολύτιμος παίκτης (MVP) του NEAFL.

«Ήταν μία διάκριση που δεν περίμενα, που δεν πίστευα ότι θα κατακτούσα. Ακόμα δεν το πιστεύω. Τσιμπιέμαι ώρες-ώρες» είπε στο «Νέο Κόσμο», λίγο μετά τη σημαντική αυτή διάκρισή του.

«Πάντα ήθελα να παίξω επαγγελματικά φούτι και να μπορέσω να διακριθώ σ’ αυτό. Από τα παιδικά μου χρόνια το ονειρευόμουν. Τα όνειρα, τα κυνηγάς. Αυτό που ζω, όμως, σήμερα είναι πραγματικότητα, είναι εδώ και φαίνεται απίστευτο».

Τα πρώτα βήματα στη ζωή, αλλά και στο φούτι ο Ιορδάνης τα έκανε στο Geelong της Βικτώριας. Εκεί συνεχίζει να ζει και η οικογένειά του σήμερα, αν και ο ίδιος εδώ και δύο χρόνια είναι μόνιμος κάτοικος Κουίνσλαντ.

«Άρχισα να παίζω φούτι στα οκτώ μου. Το ποδόσφαιρο, αυτό που λέμε soccer, ήταν σχεδόν ανύπαρκτο στο Geelong. Ο πατέρας μου λάτρευε το φούτι. Για να σου δώσω να καταλάβεις πόσο πολύ του αρέσει, σου λέω ότι μέχρι σήμερα δεν νομίζω να έχει παρακολουθήσει ποδοσφαιρικό αγώνα. Παίζαμε φούτι και στο σχολείο, οπότε ήταν λογικό να επιλέξω αυτό το άθλημα».

Μετά τη διάκρισή του ως του πιο πολύτιμου παίκτη του NEAFL, ο Ιορδάνης θεωρείται ένα από τα φαβορί της νέας φουρνιάς παικτών που θα επανδρώσουν τις ομάδες του AFL, έστω και αν στον στίβο του πρωταθλητισμού όπως λέει ο ίδιος… «θεωρούμαι ηλικιωμένος».

Το αν ο ελληνικής καταγωγής Ιορδάνης (γνωστός ως Τζόρνταν) θα καταλήξει του χρόνου σε κάποια ομάδα του AFL, θα αποφασιστεί κάποια στιγμή μέσα στον Νοέμβρη, αλλά το «αστέρι» του NEAFL δεν αγχώνεται για το αν, τελικά, θα μπει στην αφρόκρεμα των παικτών φούτι της χώρας και οι λόγοι που δεν του επιτρέπουν να αφήσει την αγωνία μέσα στους επόμενους μήνες να κυριεύσει την ζωή του, είναι πολύ σημαντικοί…

ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ, ΠΤΥΧΙΟ, ΓΑΜΟΣ

Όσο περισσότερο μιλά για τη ζωή του ο Ιορδάνης, τόσο περισσότερο καταλαβαίνει κανείς ότι αυτός ο 23χρονος έχει μάθει να δουλεύει σκληρά, να κυνηγά με πείσμα αυτά που θέλει στη ζωή, να μην φοβάται να βάλει υψηλούς στόχους και, το σημαντικότερο, όταν τους επιτύχει να μην χάνει την μετριοφροσύνη του, μία ποιότητα που η ιστορία έχει αποδείξει ότι είναι από τις πρώτες που πέφτουν στον βωμό της διασημότητας που αποκτούν πολλοί επιτυχημένοι παίκτες.

Το πόσο πεισματάρης είναι το απέδειξε από τα παιδικά του χρόνια… «Δεν ήθελα να πάω με τίποτα στο ελληνικό σχολείο, δεν έχανα όμως προπόνηση. Όλα μου τα ξαδέρφια πήγαιναν, εγώ ούτε να περάσω απ’ έξω. Ήμουν πολύ πεισματάρης από τότε. Γι’ αυτό μπήκα στα μαύρα ‘κατάστιχα’ του παππού και της γιαγιάς μου. Ελπίζω τώρα να τους απέδειξα ότι κάτι κατάφερα τρέχοντας στα γήπεδα».

Το ότι δεν φοβάται να βάλει υψηλούς στόχους και να δουλέψει σκληρά γι’ αυτούς, το αποδεικνύει όχι μόνο η πρόσφατη επιτυχία του, αλλά και τα όσα άλλα έχει καταφέρει τα τελευταία χρόνια.

«Γνωρίζω ότι η όλη διαδικασία επιλογής είναι μία περίπλοκη υπόθεση και ότι οι νεαρότεροι παίκτες έχουν προτεραιότητα και προτιμούνται. Δεν αγχώνομαι για το τι θα γίνει γιατί έχω άλλες υποχρεώσεις αυτόν τον καιρό που πρέπει να φροντίσω να φέρω σε πέρας».

Για να κάνει κάποιος πρωταθλητισμό, όπως ο Ιορδάνης, χρειάζεται να είναι δοσμένος αποκλειστικά σ’ αυτόν τον στόχο και αυτό ισχύει για τους περισσότερους πρωταθλητές. Όχι, όμως, για τον Ιορδάνη.

«Σπουδάζω Φυσικοθεραπεία στο Πανεπιστήμιο Bond και τον Ιανουάριο, καλώς εχόντων των πραγμάτων, ολοκληρώνω το διδακτορικό μου. Είναι ένα πολύ απαιτητικό πτυχίο και βρίσκομαι στην τελική ευθεία και αυτό απαιτεί ακόμα πιο εντατική προσπάθεια και σκληρότερη δουλειά» λέει, αποκαλύπτοντας, επίσης, έναν ακόμα λόγο για τον οποίο ο Ιανουάριος του 2018 θα είναι γι’ αυτόν ένας από τους σημαντικότερους μήνες της ζωής του…

«Παντρεύομαι τον Ιανουάριο. Οπότε καταλαβαίνεις ότι στο άμεσο μέλλον η αγωνία για το αν θα με επιλέξουν για μία ομάδα του AFL έχει μπει σε δεύτερη ή τρίτη θέση. Το αθλητικό μου μέλλον δεν θα αποφασίσει την ζωή μου, αλλά είναι βέβαια σημαντικό, γιατί η Μπέθανι ζει και αυτή στο Geelong, οπότε το τι θα γίνει σ’ αυτόν το τομέα θα αποφασίσει και το αν θα επιστρέψω σπίτι ή αν θα μετακομίσει η Μπέθανι εδώ στην Χρυσή Ακτή» αναφέρει όταν τον ρωτάω πού βλέπει την ζωή του σε ένα χρόνο και καταλήγει… «το ιδανικό βέβαια είναι να με δεχθεί η αγαπημένη μου ομάδα, το Carlton ή άντε το Geelong και να επιστρέψω στο σπίτι μου. Ό,τι είναι να γίνει, ας γίνει».