Ο καλύτερος φωτογράφος της Αυστραλίας (στην ασπρόμαυρη φωτογραφία) είναι ο Θεσσαλονικιός , Γιάννης Γιασάρης, ο οποίος εδώ και αρκετά χρόνια ζει στη Μελβούρνη, όπως έχουμε γράψει και παλαιότερα στο «Νέο Κόσμο».
Την ακόλουθη συνέντευξη του βραβευμένου φωτογράφου, ο οποίος ξεχώρισε ανάμεσα σε δύο χιλιάδες συμμετέχοντες, εντυπωσιάζοντας κοινό και κριτικούς με τις φωτογραφίες δρόμου του φιλοξένησε πρόσφατα η εφημερίδα «Μακεδονία».
Ευχαριστούμε τον κ. Γιασάρη για την ευγενική παραχώρηση των φωτογραφιών.
Μπορεί το καλοκαίρι να έκανε τις διακοπές του στην Ελλάδα, εδώ και περισσότερα από δεκαπέντε χρόνια, ωστόσο, ο Γιάννης Γιασάρης ζει και εργάζεται στην Αυστραλία. Εδώ κόλλησε το «μικρόβιο» της φωτογραφίας. Μάλιστα, με την ερασιτεχνική ενασχόληση και την αγνή αγάπη του γι’ αυτήν κατάφερε να διακριθεί με τον τίτλο τού καλύτερου φωτογράφου της χώρας στην κατηγορία τής ασπρόμαυρης φωτογραφίας. Και έπεται συνέχεια…
Τι σημαίνει για έναν Θεσσαλονικιό να αναδεικνύεται καλύτερος φωτογράφος τhς Αυστραλίας στην ασπρόμαυρη φωτογραφία;
Επιτρέψτε μου να σας πω ότι ακόμη μεγαλύτερη είναι η χαρά μου ως Θεσσαλονικιού γι’ αυτήν τη συνέντευξη που δίνω στις «Επιλογές», ένα κομμάτι τής πιο ιστορικής εφημερίδας στη Μακεδονία και, γενικότερα, στη Βόρεια Ελλάδα.
Μπορεί να είστε σεμνός, εγώ οφείλω να επισημάνω ωστόσο ότι η διάκριση την οποία αποσπάσατε είναι ακόμη μεγαλύτερη, αν αναλογιστεί κάποιος ότι δεν σπουδάσατε φωτογραφία, αλλά εντρυφήσατε σ’ αυτήν μέσα από την ερασιτεχνική σας ενασχόληση. Φανταζόσασταν ποτέ ότι θα φτάνατε σε αυτό το επίπεδο;
Το να ασχοληθεί κάποιος με κάτι ερασιτεχνικά σημαίνει ότι υπάρχει αγάπη και πάθος γι’ αυτό πού κάνει – και αυτό είναι μόνο του μια πολύ καλή συνταγή επιτυχίας. Ίσως δεν το περίμενα τόσο σύντομα, κρίνοντας από τα χρόνια που ασχολούμαι με τη φωτογραφία. Όμως, υπήρξαν και προηγούμενες βραβεύσεις και δημοσιεύσεις που, αν μη τι άλλο, μου έδειχναν ότι κινούμαι σε καλό δρόμο…
Πότε κολλήσατε το «μικρόβιο» της φωτογραφίας;
Πάντα είχα μια ιδιαίτερη αδυναμία στη φωτογραφία. Η επαφή μου –και, ουσιαστικά, το μικρόβιο– μπήκε μέσα μου πριν από περίπου πέντε χρόνια, όταν άρχισα να φωτογραφίζω με το κινητό μου. Η παρότρυνση των φίλων μου έπαιξε μεγάλο ρόλο στην απόφασή μου να πάρω την πρώτη μου φωτογραφική μηχανή.
Η πλειονότητα των φωτογραφιών σας είναι αυτό που αποκαλούμε «street photography». Γιατί σας ιντριγκάρει αυτό το είδος;
Από νεαρή ηλικία μού άρεσε να παρατηρώ τον κόσμο και τις αντιδράσεις του μέσα στην καθημερινότητά του. Αυτό πιστεύω ότι μου έδωσε μια σταθερή βάση, για να ασχοληθώ με τη φωτογραφία δρόμου. Όταν είμαι στον δρόμο, προσπαθώ να βρω και να φωτογραφίσω ενδιαφέρουσες στιγμές, οι οποίες δεν θα επαναληφθούν, αλλά και θα χαθούν για πάντα. Αυτό είναι που με ιντριγκάρει στη φωτογραφία δρόμου: είτε έβγαλες τη φωτογραφία είτε την έχασες. Τόσο απλά.
Ποιος είναι ο τρόπος με τον οποίο αποφασίζετε τι θα τραβήξετε; Σας αρέσει, για παράδειγμα, να καβαλάτε τη μηχανή και να πηγαίνετε όπου σας βγάλει ο δρόμος, για να κάνετε μερικά «κλικ», ή μήπως η επιλογή τής τοποθεσίας έρχεται ως προϊόν πολλών μηνών σκέψης και προεργασίας;
Συνήθως επιλέγω μέρη με πολύ κόσμο, για να αυξήσω τις πιθανότητες για μια ενδιαφέρουσα φωτογραφία – χωρίς αυτό να αποκλείει και το αντίστροφο… Απλώς, όπου κι αν είμαι, προσπαθώ να βρίσκομαι εκεί 100%, έτοιμος με την κάμερά μου για οτιδήποτε τραβήξει την προσοχή μου.
Μετά από δεκαπέντε χρόνια στη Μελβούρνη, θεωρείτε ότι έχετε εξαντλήσει όλες τις γωνιές τής πόλης;
Σίγουρα την έχω περπατήσει αρκετά τη Μελβούρνη και γνωρίζω κάθε γωνιά της, ιδιαίτερα στο κέντρο. Ξέρω πού έχει καλό φωτισμό, πού έχει σκιές, πού έχει ενδιαφέροντα κτίρια ή κατασκευές. Το απρόβλεπτο ανθρώπινο στοιχείο, ωστόσο, είναι αυτό που την καθιστά ανεξάντλητη για έναν φωτογράφο δρόμου.
Τι περιλαμβάνουν τα επόμενα σχέδιά σας; Υπάρχει κάποιο project, με το οποίο ασχολείστε αυτόν τον καιρό;
Αυτόν τον καιρό ασχολούμαι με την έκδοση του δεύτερου βιβλίου μου με την υποστήριξη της Fujifilm Hellas, ενώ παράλληλα θα αναλάβω τη φωτογράφηση στην Αυστραλία –σε αρχικό στάδιο– μιας πολύ γρήγορα αναπτυσσόμενης και πολλά υποσχόμενης εταιρείας από τη Θεσσαλονίκη.
Σχέδιο μόνιμης επιστροφής στη Θεσσαλονίκη υπάρχει;
Λένε πως όταν κάνεις σχέδια, ο Θεός γελάει… Εγώ προτιμώ να σας παραφράσω ένα ρητό που λένε στο εξωτερικό: «Μπορείς να πάρεις το παιδί από τη Θεσσαλονίκη, δεν μπορείς να πάρεις όμως τη Θεσσαλονίκη από το παιδί». Ο καιρός θα δείξει…
*Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Επιλογές” της εφημερίδας “Μακεδονία” στις 10 Σεπτεμβρίου 2017