Έχουμε μπροστά μας έναν μήνα μέχρι να κλείσουν οι κάλπες αυτής της περίεργης ταχυδρομικής δημοσκόπησης που δεν είναι ακριβώς δημοψήφισμα, αλλά έχει ταράξει τα πολιτικά νερά, προκαλώντας διχασμό στην Αυστραλία και ενώ το αποτέλεσμα δεν έχει κριθεί, η χώρα έχει ήδη αλλάξει από αυτήν την διαδικασία.
Για την ακρίβεια, άλλαξε την Πέμπτη, 24 Αυγούστου, όταν έληξε η προθεσμία εγγραφής στους εκλογικούς καταλόγους. Σύμφωνα με την Αυστραλιανή Εκλογική Επιτροπή (Australian Electoral Commission – AEC), η κίνηση στην ιστοσελίδα της κατά τον Αύγουστο υπήρξε πρωτοφανής: τουλάχιστον τρία εκατομμύρια την επισκέφθηκαν, το δεκαπενθήμερο πριν την λήξη της προθεσμίας – η συνηθισμένη κίνηση σε ένα δεκαπενθήμερο σπανίως ξεπερνά τους 90 χιλιάδες επισκέπτες. Αν μη τι άλλο, αυτό σημαίνει ότι οι Αυστραλοί πολίτες ενδιαφέρονται για την διαδικασία αυτή, περισσότερο ακόμη και από τις εκλογές. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της AEC από τις 8 μέχρι τις 24 Αυγούστου, έλαβαν χώρα 933,592 καταγραφές στους εκλογικούς καταλόγους, ενώ την περίοδο πριν από τις ομοσπονδιακές εκλογές του 2016, η αντίστοιχη κίνηση ήταν περίπου 687 χιλιάδες. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, αυτές οι καταγραφές αφορούσαν αλλαγή και ενημέρωση στοιχείων, ήδη εγγεγραμένων ψηφοφόροων, ηλικίας μεταξύ 25 και 39 ετών – άνθρωποι δηλαδή που δήλωναν αλλαγή διεύθυνσης, ή άλλα τέτοιου είδους στοιχεία. Υπήρχαν όμως και τουλάχιστον 98 χιλιάδες νέες εγγραφές στους εκλογικούς καταλόγους, από τις οποίες οι 65 χιλιάδες αφορούσαν ψηφοφόρους ηλικίας 18-24 ετών. Και αυτή είναι η μεγάλη αλλαγή στο πρόσωπο της Αυστραλίας: αυτοί οι 98 χιλιάδες νέοι ψηφοφόροι, οι 65 χιλιάδες νέοι άνθρωποι που θέλουν να ακουστεί η γνώμη τους. Κανείς φυσικά δεν μπορεί να προβλέψει τι θα ψηφίσουν.
Παρά τις δημοσκοπήσεις που θέλουν τους νέους ανθρώπους γενικά να μην διαφωνούν με τον γάμο ομοφύλων και να είναι περισσότερο επιρρεπείς στην ιδέα της αποδοχής, της συμμετοχής και της ανεκτικότητας, δεν θα πρέπει να θεωρηθεί δεδομένο ότι αυτοί είναι ψηφοφόροι του ‘Ναι’. Σ’ αυτό το στάδιο, κανένα στρατόπεδο δεν μπορεί να τους προσεταιριστεί. Κι αυτή ακριβώς είναι η ουσία. Κάθε προσθήκη στο εκλογικό σώμα σηματοδοτεί μία αλλαγή, όσο μικρή κι αν είναι αυτή, σε αχαρτογράφητα νερά. Είναι μία υπόμνηση ότι οι ψηφοφόροι είναι μία δυναμική ομάδα, δεν είναι κάτι στατικό που μπορεί κανείς να ορίσει εύκολα. Ουσιαστικά, αυτό δεν έχει καμία σχέση με τον γάμο ομοφύλων και την ταχυδρομική δημοσκόπηση. Αλλά σχετίζεται άμεσα με ό,τι θα έλθει μετά τις 15 Νοεμβρίου, με το διάστημα που θα οδηγήσει στις επόμενες εκλογές. Χιλιάδες Αυστραλοί έχουν τονίσει την δέσμευσή τους να συμμετάσχουν στις εκλογικές διαδικασίες και οποιαδήποτε μελλοντική κίνηση θα πρέπει να τους λάβιε υπ’ όψιν. Είναι γνωστό άλλωστε, ότι τα εκλογικά αποτελέσματα κρίνονται από τους απρόβλεπτους ψηφοφόρους. Συνέβη ήδη στις ΗΠΑ, πρώτα όταν ο Barack Obama κινητοποίησε τους νέους και στην συνέχεια όταν οι περιθωριοποιημένοι πολίτες απάντησαν στα λαϊκίστικα κελεύσματα του Donald Trump. Συνέβη στην Ελλάδα την τελευταία επταετία, όταν οι αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις, έφερναν κάθε φορά και νέο αίμα στο εκλογικό σώμα, συμβάλλοντας αποφασιστικά στην ραγδαία άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Ακόμη κι αν οι περισσότεροι από αυτούς είναι σήμερα απογοητευμένοι, αυτό δεν αποτελεί ένδειξη του πώς θα ψηφίσουν οι επόμενοι, το νέο κύμα νέων ψηφοφόρων που θα συμμετάσχει για πρώτη φορά στις επόμενες ελληνικές εκλογές, όποτε κι αν συμβούν αυτές και πώς θα επηρεάσουν το αποτέλεσμα. Το ίδιο θα συμβεί και στην Αυστραλία. Νέοι ψηφοφόροι, μικρότερης ηλικίας θα μπουν στην διαδικασία – έχουν ήδη μπει – και θα πρέπει κάποιος να τους απευθυνθεί. Είναι οι δικές τους αγωνίες και οι δικές τους προτεραιότητες που θα επηρεάσουν το διακύβευμα των επόμενων εκλογών. Μπορεί οι 65 χιλιάδες νεαροί ψηφοφόροι να αποτελούν μικό κομμάτι του εκλογικού σώματος, αλλά είναι αρκετό για να προωθήσει στην ιεραρχία των προτεραιοτήτων τα ζητήματα που απασχολούν την νεότερη γενιά: την δυσκολία εισόδου στην αγορά ακινήτων, τα σπουδαστικά δάνεια, τις περικοπές στην χρημνατοδότηση των πανεπιστημίων, την εργασιακή ανασφάλεια, το να χρειάζεται να δουλεύει κανείς περισσότερες ώρες για να βγάζει λιγότερα.
Ο συνασπισμός θα πρέπει να αρχίσει να ετοιμάζει απαντήσεις το συντομότερο, αν δεν θέλει να μετανιώσει την απόφαση να ξεκινήσει αυτήν την επιστολική διαδικασία. Γιατί η κυβέρνηση ουσιαστικά αυτοϋπονομεύτηκε στο ζήτημα του γάμου ομοφύλων. Αν κερδίσει το ‘Ναι’, θα είναι μία νίκη που ακόμη και οι υπέρμαχοί του στο Φιλελεύθερο Κόμμα δεν θα μπορέσουν να εκταμιεύσουν, καθώς θα σηματοδοτεί μία στροφή των ψηφοφόρων στην πιο προοδευτική πλευρά του πολιτικού φάσματος. Αν πάλι κερδίσει το ‘Όχι’, αυτό θα σημαίνει νίκη των πιο συντηρητικών ομάδων στο κυβερνητικό στρατόπεδο, δηλαδή ακόμη περισσότερη διχόνοια, εσωστρέφεια, ιδεολογική αντιπαράθεση και πισώπλατα μαχαιρώματα. Σε κάθε περίπτωση, το ζήτημα του γάμου ομοφύλων θα έχει φύγει από το προσκήνιο, αφήνοντάς τους με το χρέος να βρουν ιδέες και πολιτικές, για να αντιμετωπίσουν τα πραγματικά επείγοντα ζητήματα.
