Σύμφωνα με τις στατιστικές, στην Αυστραλία οι αυτοκτονίες των ανδρών βρίσκονται σε ανοδική πορεία, μία κάθε οκτώ περίπου ημέρες. Οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την αλλαγή της στρατηγικής, το σπάσιμο της σιωπής και της προτροπής στους άνδρες που επέζησαν από μια απόπειρα αυτοκτονίας να μοιραστούν την εμπειρία τους. Δυστυχώς, πολλές φορές είναι αδύνατον να καταφέρει κάποιος να μοιραστεί στην πράξη μια τόσο τραυματική εμπειρία. Η ιστορία όμως δείχνει, ότι αυτόν τον δύσκολο ρόλο έχει αναλάβει εδώ και χιλιάδες χρόνια η τέχνη: οι άνθρωποι καταφέρνουν να διηγηθούν τις δύσκολες και μοναδικές ιστορίες επιβίωσης τους με τα τραγούδια, την ποίηση, το θέατρο.

Το θεατρικό έργο «Suicide Row» προσπαθεί να κάνει ακριβώς αυτό: να σπάσει ένα θέμα ταμπού με ένα κείμενο που πραγματεύεται αυτό το σοβαρό θέμα, χρησιμοποιώντας αριστοτεχνικά ως μέσο την κωμωδία.

Πρωταγωνιστικό ρόλο στην παράσταση έχει και ο ελληνικής καταγωγής ηθοποιός Γρηγόρης Παντελίδης (Greg Pandelidis).

Όπως λέει ο συγγραφέας και σκηνοθέτης, Michael Griffith, παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε ότι οι μεγάλες κοινωνικές ή οικονομικές δυσκολίες γεννούν σπουδαία έργα, τραγούδια, ποιήματα, ταινίες. Κάτι τέτοιο συνέβη, για παράδειγμα, στη Βόρεια Ιρλανδία, που όταν αντιμετώπιζε τα πιο σύνθετα προβλήματά της, ήταν παραγωγική στην τέχνη. Αλλά και οι Αφροαμερικανοί γέννησαν τα υπέροχα blues ταυτόχρονα με τους κοινωνικούς τους αγώνες.

«Πιστεύω ότι είναι ώρα να σπάσουμε και εμείς τη σιωπή μας. Και είναι αυτός ο λόγος που έγραψα αυτό το έργο. Στη μέση της δεύτερης ανάγνωσής μας ρώτησα τους τέσσερις ηθοποιούς αν έχουν συνειδητοποιήσει ότι γελούν. Και δεν επρόκειτο για ένα ανεύθυνο γέλιο. Το έργο έχει αστείες στιγμές, γιατί οι άνθρωποι έχουμε αστείες στιγμές, καλλιεργούμε το χιούμορ μας και με αυτό αντιμετωπίζουμε τον πόνο. Έτσι και εμείς στην πρόβα, βρεθήκαμε να γελάμε με ζεστασιά σε ένα έργο που έχει θέμα την αυτοκτονία».

Κατά τη γνώμη του σκηνοθέτη, δεν χρειαζόμαστε περισσότερη ενημέρωση για το θέμα, όλοι γνωρίζουμε ότι είναι ένα από τα σύγχρονα προβλήματά μας. Πρέπει όμως να το αντιμετωπίσουμε και να χρησιμοποιήσουμε την τέχνη για να το πολεμήσουμε. Να τη χρησιμοποιήσουμε για να αποτρέψουμε τους ανθρώπους από αυτό το δρόμο. «Οφείλουμε να διασχίσουμε το σκοτάδι για να βγούμε ξανά στο φως, στην πραγματικότητα, στην άλλη πλευρά. Το θεατρικό έργο είναι μια γροθιά στο στομάχι, αλλά είναι ταυτόχρονα και πηγαία αστείο. Δεν πρόκειται για μαύρη κωμωδία. Μιλάει για άνδρες που υποφέρουν αλλά καταφέρνει να βρει την ομορφιά και την αντοχή τους και να τη γιορτάσει. Δεν είναι πάντα “πολιτικά ορθό”, αλλά ούτε και είναι σκληρό. Μιλά για τέσσερις εξαντλημένους Αυστραλούς που βρίσκουν ξανά την όρεξη και τη λαχτάρα να ζήσουν παρά τις δυσκολίες».

Στο έργο τέσσερις εξαντλημένοι Αυστραλοί βρίσκονται κολλημένοι στο δρόμο προς την μετά θάνατον ζωή, όταν ανακαλύπτουν ότι οι απόπειρες αυτοκτονίας τους απέτυχαν παταγωδώς. Δεν είναι σίγουροι αν έχουν πεθάνει, ούτε ξέρουν πού ακριβώς βρίσκονται. Καθώς κυλά ο χρόνος, αρχίζουν να βρίσκουν ξανά μέσα τους την όρεξη για ζωή και χτίζουν την πίστη πως για να επιστρέψουν στη ζωή τους, πρέπει να κάνουν κάτι… Αλλά τι;

*Το έργο ανεβαίνει από την 1 έως τις 12 Νοεμβρίου στο The MC Showroom στο Prahran.
**Εισιτήρια στο: https://www.trybooking.com/book/event?eid=311569