Δεν είναι πολλοί οι καλλιτέχνες που μπορούν να διεκδικήσουν πραγματικά τον χαρακτηρισμό “διεθνείς Έλληνες”, όπως ο Μάριος Φραγκούλης. Συνδυάζοντας το λυρικό θέατρο και το μιούζικαλ με το έντεχνο τραγούδι, ο τραγουδιστής κατάφερε να δημιουργήσει ένα δικό του σώμα μουσικής, το οποίο παρουσιάζει για πρώτη φορά στο κοινό της Αυστραλίας, με τη συναυλία που δίνει αυτήν την Κυριακή, 22 Οκτωβρίου, στο City Recital Hall του Σίδνεϊ. Με αφορμή αυτήν την συναυλία, μοιράστηκε μαζί μας τις σκέψεις του για το τραγούδι και τον ελληνικό πολιτισμό.

Τι θα παρουσιάσετε στο πρόγραμμα της συναυλίας σας στο Σίδνεϊ; 

Είναι η πρώτη φορά που παίζω στην Αυστραλία και έτσι η χαρά μου είναι διπλή. Το Σίδνεϊ είναι μία από τις πιο όμορφες πόλεις του κόσμου. Το πρόγραμμά μας αποτελείται από τραγούδια της διεθνούς μου δισκογραφίας, τραγούδια από διάφορους ρόλους που έχω παίξει στο μουσικό θέατρο, όπως ‘Les Miserables’, ‘Phantom of the Opera’, ‘West Side Story’, καθώς και πολλά αγαπημένα τραγούδια, ελληνικά και ξένα. Μαζί μου τραγουδάει η η εξαιρετική Αυστραλή σοπράνο Julie Lea Goodwin. Θα ερμηνεύσουμε ντουέτα και τραγούδια από το ‘Φάντασμα της Όπερας’, το ‘West Side Story’ και το ‘My Fair Lady’.

Περιμένω με αγωνία να έρθουν όλοι μου οι φίλοι από το Σίδνεϊ, αλλά και όλοι οι Έλληνες που αγαπούν την μουσική και τα τραγούδια μου. Πιστεύω πως θα περάσουμε πολύ καλά!

Ποια είναι η μέχρι τώρα εμπειρία σας από τον Ελληνισμό της διασποράς; 

Πιστεύω ότι ο ελληνισμός της Διασποράς είναι μία μεγάλη καρδιά που χτυπά και δίνει το μήνυμα ότι οι Έλληνες είναι ατρόμητοι, κρατούν την φλόγα της Ελλάδας δυνατή! Είμαι περήφανος που είμαι Έλληνας και που βλέπω σε όλα μου τα ταξίδια το πάθος με το οποίο οι Έλληνες της διασποράς αγαπούν και στηρίζουν την Ελλάδα.

Η ενασχόλησή σας με διαφορετικά είδη τραγουδιού από το διεθνές ρεπερτόριο -και, κυρίως, το κλασικό- πώς έχει επηρεάσει την αντίληψή σας για την ελληνική μουσική και τον ελληνικό πολιτισμό συνολικά; 

Η ελληνική μουσική έχει πάντα το στίγμα της, την προσωπικότητά της, τα παραδοσιακά, τα λαϊκά, αλλά και τα ethnic στοιχεία. Πιστεύω ότι μέσα από τη διεθνή μου δισκογραφία και το ξένο ρεπερτόριο, ίσως να έχω ανακαλύψει την πιο λυρική διάθεση κάποιων τραγουδιών όπως η “Όμορφη Πόλη” του Μίκη Θεοδωράκη και με έναν άλλον τρόπο μπορώ να στηρίζω πιο εύκολα αυτό που λέμε “έντεχνο τραγούδι”, το λυρικό έντεχνο ρεπερτόριο. Φέρνω ως παράδειγμα τον “Μεγάλο Ερωτικό” ή τις “Όρνιθες” του Μάνου Χατζιδάκι, τα τραγούδια του Νίκου Γκάτσου και του Μάνου Ελευθερίου. Το ξένο ρεπερτόριο με βοήθησε στην ουσία να γίνω πιο Έλληνας.

Δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι αποτελείτε μία μοναδική περίπτωση, χωρίς προηγούμενο, στο ‘σύστημα’ της ελληνικής μουσικής. Ουσιαστικά, ‘συστήσατε’ στο κοινό και, κυρίως, ‘κανονικοποιήσατε’ είδη που είχαν την ταμπέλα του ‘δύσκολου’, ή ‘ακαδημαϊκού’. Πόσο συνειδητή ήταν αυτή η επιλογή; Τι χρειάστηκε να θυσιάσετε για να το καταφέρετε;

Αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να το κρίνω εγώ. Προσπαθώ με κάθε τρόπο να αποφύγω την μετριότητα, τις εύκολες λύσεις και την ‘νύχτα’, όχι επειδή την σνομπάρω, αλλά απλώς επειδή πιστεύω πως δεν έχω αυτήν την δυνατότητα. Σίγουρα είμαι δύσκολος στις επιλογές μου, έχω το θάρρος να λέω “όχι” σε πολλές προτάσεις, αλλά και πάλι πιστεύω πως τα πάντα είναι θέμα αισθητικής. Αν δηλαδή υπάρχει μία σοβαρή πρόταση, με σεβασμό και αγάπη, γιατί να πω όχι;

Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;

Aυτόν τον καιρό πραγματοποιώ μία περιοδεία στην Αυστραλία, την Αμερική και τον Καναδά και αμέσως μετά φεύγω για μία μεγάλη περιοδεία με την Sarah Brightman -την τρίτη κατά σειρά μαζί της- σε 24 διαφορετικές πόλεις: την Βιένη, την Βουδαπέστη και 24 συνολικά πόλεις στην Γερμανία, την Ρωσία και την Σκανδιναβία.

Παράλληλα, ετοιμάζω δύο νέες δισκογραφικές δουλειές. Η μία είναι ελληνική, με τον στιχουργό Παρασκευά Καρασούλο και πολύ σημαντικές συμμετοχές, όπως της πολύ σπουδαίας Ελένης Καραΐνδρου, της Δήμητρας Γαλάνη και του Γιώργου Ανδρέου, ο οποίος υπογράφει και όλες τις ενορχηστρώσεις. Έχω την χαρά να γράψω πολλά από τα τραγούδια της νέας μας δουλειάς με τον Παρασκευά, μετά από 12 χρόνια απουσίας από τον “Κήπο των Ευχών”…

Ετοιμάζω όμως και έναν δίσκο με τραγούδια του Burt Bacharach, του Steve Wood, του Jorge Calandrelli και του David Foster.

Ποια είναι η μεγαλύτερη φιλοδοξία σας;

Να συνεχίσω να κρατάω μέσα μου την φλόγα και το πάθος για την δουλειά μου, την φωνή μου, να μπορώ να εξελίσσομαι ως καλλιτέχνης και επίσης να παίξω κάποιους ρόλους στην όπερα, όπως ο Ροδόνφο στην Μποέμ ή ο Νεμορίνο στο “Ελιξήριο της αγάπης” του Ντονιτσέτι.

Επίσης, θα ήταν όνειρό μου να κάνω μία σειρά από στουντιακές ηχογραφήσεις με τα μεγάλα ελληνικά έργα του Μίκη Θεοδωράκη (“Άξιον Εστί”, “Επιφάνια Αβέρωφ”), του Μάνου Χατζιδάκι (“Μεγάλος Ερωτικός”, “Όρνιθες”), του Γιάννη Μαρκόπουλου (“Ερωτόκριτος και Αρετή”, “Η Λειτουργία του Ορφέα”).

Αν ήσασταν υπουργός Πολιτισμού, ποια θα ήταν η πρώτη σας ενέργεια;

Θα έβαζα μία τάξη και θα έβρισκα χρόνο να ασχοληθώ με την ουσία του τι σημαίνει να είσαι υπουργός Πολιτισμού, με άλλα λόγια τον πολιτισμό. Θα έβρισκα ευρωπαϊκά κονδύλια για να πραγματοποιώ πιο πολλές παραστάσεις, θα απαιτούσα τα θέατρα να πουλάνε πιο φθηνά τα εισιτήρια για να γεμίζουν από κόσμο, θα έκανα τα μεγάλα θέατρα, όπως το Ηρώδειο και τα άλλα μας αρχαία θέατρα πιο ‘βατά’ στους παραγωγούς και θα μείωνα τα λειτουργικά έξοδα που είναι τεράστια, για να φιλοξενήσω μεγάλες και σημαντικές παραστάσεις και μετακλήσεις καλλιτεχνών από το εξωτερικό. Βασικά, στόχος μου θα ήταν να κάνω την ζωή του κόσμου πιο εύκολη και έτσι να έχουν όλοι την δυνατότητα να δουν πολλές και καλές παραστάσεις.

Ποιος είναι ο ρόλος της μουσικής και της τέχνης γενικότερα σε περιόδους κρίσης, όπως αυτή που επικρατεί στην Ελλάδα;

Πιστεύω ότι η Τέχνη μας “μεγαλώνει” από μέσα και μας δείχνει πάντα τον δρόμο προς το καλύτερο, το πιο ηθικό, το πιο ισορροπημένο. Η Ελλάδα και όλοι μας περνάμε μία τεράστια κρίση, αλλά πιστεύω με τις δυσκολίες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε πως η τέχνη παίρνει έναν πιο σοβαρό ρόλο στην ζωή μας, γίνεται κριτής μας, φίλος μας, γονιός μας, συμπαραστάτης, γίνεται ελπίδα και αγάπη και μας προστατεύει όλους.

Τι σας κάνει αισιόδοξο;

Ο άνθρωπος και ειδικά τα νέα παιδιά που ψάχνουν, βρίσκουν, αντιστέκονται και ακόμα αγαπάνε.

Ποιο τραγούδι περιγράφει καλύτερα την πνευματική σας κατάσταση αυτήν τη στιγμή;

Το τραγούδι ‘Τα Νησιά’ που λέει συγκεκριμένα: “Σπάνε στα κύματα/ Καράβια αδύναμα/ Θάλασσα αγάπη μου/ Όλη η ζωή”…