Είναι σαν να ζεις έξω από ένα κάστρο: ένας άνθρωπος που ζει σε ένα τροχόσπιτο σε ένα κομμάτι γης του οποίου είναι ιδιοκτήτης, σε μια απομακρυσμένη περιοχή της Δυτικής Αυστραλίας, αντιμετωπίζει έξωση από το τοπικό δημοτικό συμβούλιο. Ο Roland Gopel, ο οποίος περιγράφει τον εαυτό του ως εσωστρεφή, ανακάλυψε τον παράδεισό του, μένοντας σε ένα τροχόσπιτο σε ένα λόφο με θέα στην πόλη Menzies, 730 χλμ. από το Περθ.

Ο 58χρονος Gopel, με την παχιά γκρίζα γενειάδα και τα μακριά μαλλιά του να ανεμίζουν, ζει μόνος στο τροχόσπιτο που το έχει μάλιστα δανειστεί από ένα φίλο του, με μόνη του παρέα τις μύγες που περιφέρονται τριγύρω. Ο Gopel εγκατέλειψε το Περθ πριν από δύο χρόνια, επειδή δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις υψηλές τιμές των ενοικίων και εγκαταστάθηκε στη μικρή πόλη Menzies, με πληθυσμό 250 άτομα, επειδή όλα εκεί ήταν πολύ πιο προσιτά.

“Τα νοίκια ήταν τόσο υψηλά στο Περθ, που δεν μπορούσα να βρω ένα μέρος όπου θα μπορούσα να ανταποκριθώ σε αυτό. Αναγκάστηκα να μετακομίσω πέντε φορές μέσα σε ένα χρόνο στο Περθ” δηλώνει σήμερα.

Η απέραντη θέα του βουνού διακόπτεται μόνο από τον πλησιέστερο γείτονά του καθώς και τα τρένα που περνούν από το πίσω μέρος του καταλύματός του. Δεν έχει τουαλέτα ή αποχέτευση, αλλά διαθέτει δεξαμενή όπου συλλέγει νερό για να πίνει και για να κάνει ντους.

Υπάρχουν ηλιακοί συλλέκτες που έχουν ρυθμιστεί για να δίνουν ηλεκτρική ενέργεια, αν και δεν έχουν αρκετή ισχύ ώστε να λειτουργούν κλιματισμό, καθώς και ένα δορυφορικό πιάτο για το διαδίκτυο.

Ο κ. Gopel λέει ότι πληρώνει κανονικά τους λογαριασμούς του και ότι επιθυμεί να τον αφήσουν ήσυχο να ζήσει ειρηνικά, αν και παραδέχεται ότι κάτι τέτοιο φαίνεται εξαιρετικά απίθανο. Κι αυτό γιατί ο Δήμος Menzies του επιβάλει πρόστιμο 50 δολαρίων ημερησίως για “παράνομο κάμπινγκ”. Μάλιστα, η διευθύνουσα σύμβουλος του Δήμου, Rhonda Evans, δήλωσε ότι επικρατεί μια λανθασμένη άποψη σε ορισμένα τμήματα της κοινότητας, ότι οι άνθρωποι που πληρώνουν τα τέλη τους μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν με την περιουσία τους. Η ίδια αρνήθηκε να σχολιάσει περαιτέρω επειδή το θέμα έχει ήδη οδηγηθεί ενώπιον δικαστηρίου.

Την 1η του περασμένου Αυγούστου, ο Δήμος επέβαλε στον κ. Gopel πρόστιμο ύψους $1.000 δολαρίων συν τα δικαστικά έξοδα ύψους $1.745,50 δολαρίων. Το πρόστιμο αυξήθηκε σε $4.750 δολάρια τους τελευταίους τρεις μήνες.

Ο κ. Gopel έχει κάνει διάφορες δουλειές, εργαζόμενος ως χοιροτρόφος και πιο πρόσφατα ως οδηγός φορτηγού, αλλά τώρα έχει υποβάλει αίτηση για σύνταξη αναπηρίας.

Ο ίδιος έχει διαμηνύσει στους υπεύθυνους του Δήμου ότι «ονειρεύονται» αν περιμένουν να πληρώσει τα πρόστιμα, λέγοντας ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να του πει τι πρέπει να κάνει στην ιδιοκτησία του. “Δεν κάνω κανένα κακό. Υπάρχουν αρκετοί ντόπιοι που δεν έχουν κανένα πρόβλημα που βρίσκομαι εδώ. Αν δεν ήμουν εδώ, θα ήμουν άστεγος” λέει.

Ο κ. Gopel δήλωσε ότι βλέπει παραλληλισμούς μεταξύ της ιστορίας του και της ταινίας “The Castle”, μιας φανταστικής ιστορίας που αναφέρεται στον αγώνα μιας εργατικής οικογένειας να παραμείνει στο σπίτι της στη Μελβούρνη, όταν η κυβέρνηση προχώρησε στην απαλλοτρίωση του σπιτιού για την επέκταση του αεροδρομίου. Στην εν λόγω ταινία, η υπόθεση καταλήγει στο Ανώτατο Δικαστήριο, ενώ ο κ. Gopel πρόκειται να εμφανιστεί στο δικαστήριο Leonora στις 21 Νοεμβρίου, μια δίκη στην οποία, όπως λέει ο ίδιος, δεν έχει αποφασίσει αν θα παρευρεθεί ή αν θα προσλάβει νομικό αντιπρόσωπο.