ΕΞΗΝΤΑ χρόνια ζωής συμπλήρωσε ο «Νέος Κόσμος». Είχα τη χαρά και την τιμή, να σβήσω, παρέα με τον Τάκη Γκόγκο, τον γιο του Κρίστοφερ, στη συνέχεια, καθώς και δεκάδες αγαπημένους συναδέλφους, τα κεράκια σε 46 τούρτες γενεθλίων!
Απίστευτα «ταξίδια», απίστευτες ιστορίες, από την εποχή του… μετάλλου και του Γιώργου Πάρνου, μέχρι το σήμερα, της απόλυτης, πλην «άκαρδης», τεχνολογίας…
Το σπουδαιότερο, όμως, είναι ότι το «ταξίδι» συνεχίζεται…
Γιατί, πώς να αποχωριστείς ένα μεγάλο, τεράστιο, κομμάτι της ζωής σου, που ίσως -δεν αποκλείεται- να είναι και η ζωή σου όλη!
ΜΙΛΩΝΤΑΣ πριν λίγο καιρό με τον Σωτήρη, μου ζήτησε να γράψω ένα κομμάτι για τη σημερινή επετειακή έκδοση, όπου θα αναφέρομαι στους ανθρώπους που γνώρισα, τους επώνυμους…
-Πού να χωρέσει όμως μέσα σε περιορισμένο χώρο, ο «πλούτος» των αναμνήσεων; Ίσως, σκέφθηκα, να ωρίμασε και η ιδέα για το βιβλίο, που ο φίλος και συνάδελφος, Κώστας Καραμάρκος, επιμένει ότι πρέπει να γράψω…
Η γνωριμία μου με τον Φέρεντς Πούσκας και η συμμετοχή μου στην απόφασή του να εργαστεί στην Ελλάς και να αλλάξει προς την κορυφή τον ρου της ιστορίας της, είναι σίγουρα στην πρώτη σειρά των άπειρων εμπειριών μου, στο «ταξίδι» με «όχημα» πάντα την εφημερίδα που κρατάτε στα χέρια σας.
ΗΤΑΝ το τέλος του 1989, και η Ελλάς, βρίσκεται στο «σταυροδρόμι» της ιστορίας που οδηγεί στην αφάνεια ή σε κάτι μεγάλο…
Η οργάνωση του ετήσιου χορού δεν προχωράει…
Εβδομήντα, ογδόντα, άτομα με το ζόρι!
ΤΗΝ ίδια στιγμή…
ΚΑΠΟΥ στη Μελβούρνη, βρίσκεται ο Φέρεντς Πούσκας, θρύλος της εθνικής Ουγγαρίας, της Ρεάλ Μαδρίτης, του παγκόσμιου Φούτμπολ!
Είχε έρθει στη Μελβούρνη για να βοηθήσει συμπατριώτες του, στη δημιουργία μιας ποδοσφαιρικής Ακαδημίας τζούνιορ.
Δεν είχε, όμως, επιτυχία το εγχείρημα και είναι έτοιμος να επιστρέψει στην Ευρώπη.
Τον συνάντησα ένα απόγευμα στο Μιντλ Παρκ, να παρακολουθεί αγώνα της Ελλάς. Τον πλησιάζω, συστήνομαι, τα λέμε και δέχεται με ευχαρίστηση την πρόσκλησή μου, για γεύμα στο «Ηλέκτρα» του Νίκου Σπανού, στην Λόνσντεϊλ Στριτ.
Ήρθε, περάσαμε ωραία και σε κάποια στιγμή τον ρωτάω:
«Φέρεντς, θέλεις να μείνεις και να εργαστείς; Στην Ελλάς, για παράδειγμα;»
«Ναι Ελίας, εγώ θέλει μείνει, δουλέψει εδώ» η απάντηση…
Με πιάνει ταχυπαλμία!…
Ο Πούσκας να δουλέψει στην Αυστραλία;
Αλήθεια ή όνειρο;
Τηλεφωνώ στον Γιώργο Βασιλόπουλο και του το λέω, δεν με πιστεύει, νομίζει ότι του κάνω πλάκα…
Η ιστορία της Ελλάς και του Αυστραλιανού ποδοσφαίρου, ανοίγουν τις «πόρτες» τους…
Το τόξο στο «σταυροδρόμι» της «κυανόλευκης» ομάδας δείχνει πλέον τον σωστό δρόμο.
Η Ελλάς τολμά και ο Πούσκας είναι ο νέος προπονητής της!
Χαμός στον χορό που πήγαινε για αναβολή…
Περισσότερα από 1000 άτομα…
ΕΝΑ δείπνο στο ιταλικό εστιατόριο «Massanis» στο Κάρλτον θα επισημοποιήσει λίγο νωρίτερα, το «ντιλ του αιώνα».
Επιλέγω τον χώρο, ενημερώνω τους Βασιλόπουλο, Γεωργαντή, και παρέα με τον «Πάντσο» ανηφορίζουμε για το Κάρλτον…
Λίγες ημέρες αργότερα και με τα παγκόσμια ΜΜΕ να ασχολούνται με τη νέα ποδοσφαιρική πατρίδα του Πούσκας, φεύγει μαζί με την γλυκύτατη σύζυγό του, «το Ελίζαμπεθ», για την Ευρώπη, προκειμένου να τακτοποιήσουν οικογενειακές υποθέσεις, πριν επιστρέψουν για μόνιμη πλέον, διαμονή, στην Αυστραλία…
Ο μήνας της απουσίας περνάει γρήγορα και μαζί με τον Γιώργο Βασιλόπουλο και τον αδελφό του, Γιάννη, υποδεχόμαστε το ζεύγος Πούσκας στο αεροδρόμιο.
Στο αυτοκίνητο και στο δρόμο προς τα γραφεία της Ολυμπιακής, όπου μας περίμενε συνέντευξη Τύπου, ο Φέρεντς ρωτάει για τους παίκτες, θέλει να ξέρει ποιοι έμειναν και ποιοι έφυγαν..
«Όλα καλά boss», τον καθησυχάζει ο Βασιλόπουλος, «το μοναδικό πρόβλημα που έχουμε είναι με την Γιουβέντους, για τον Πίτερσεν».
«Μην στεναχωριέσαι πρόεδρο, εγώ πάρει αύριο τηλέφωνο φίλο μου Τζιάνι Ανιέλι και τακτοποιήσει πρόβλημα…».
Το αυτοκίνητο παρεκκλίνει για λίγο της πορείας του, ο Γιώργος γυρίζει και με κοιτάζει με έκπληξη…
Ο ίδιος αναφερόταν στην Γιουβέντους Μπράνσγουικ και ο Φέρεντς στην Grande Signora του Τορίνο και στον ιδιοκτήτη της και αφεντικό της Fiat, Ανιέλι…
Η απογείωση της Ελλάς είχε αρχίσει…
Και κάπως έτσι ξεκίνησε το όνειρο!
Το 1991, η Ελλάς, κερδίζει στον τελικό του εθνικού πρωταθλήματος την Κροάτια και στέφεται πρωταθλήτρια με τον αρχηγό Άγγελο Ποστέκογλου να «χάνεται» στις αγκαλιές των Πούσκας και Βασιλόπουλου, που κλαίνε από χαρά…
Η ομάδα εκείνη αναδεικνύεται η κορυφαία του αιώνα για την Ωκεανία…
Δάκρυα χαράς και περηφάνιας…
Εγώ χαμογελάω, χαίρομαι…
Θυμάμαι το γεύμα στο «Ηλέκτρα».
Είχε λερώσει την γραβάτα του, ο Φέρεντς και ο Νίκος Σπανός του έφερε μια βρεγμένη πετσέτα για να την καθαρίσει…
«Καλύτερα φέρε ψαλίδι Νίκο, εγώ κόψει γραβάτα» του λέει ο «Πάντσο».
Θυμάμαι συχνά την σκηνή και γελάω…
Αστεία ναι.
Και από τις πιο ιστορικές για το ποδόσφαιρο της Αυστραλίας, ξεκίνησε το ταξίδι της μεγαλύτερης ποδοσφαιρικής προσωπικότητας που εργάστηκε ποτέ Down Under.
ΑΥΤΕΣ τις μέρες ανακοινώθηκε ότι ετοιμάζεται ντοκιμαντέρ για την παρουσία του μεγάλου Μαγυάρου στην Αυστραλία και για το πώς πήγε στην Ελλάς.
Την περασμένη Παρασκευή έπινα καφέ στο «European», με τον Rob Heath, εκπρόσωπο της εταιρίας που κάνει το ντοκιμαντέρ, και συζητούσαμε για τον Πούσκας, τον Άγγελο, τον «Τρίμερς», τον Τσολάκη, τον Κρίνο, τον Μίκι Π. και όλους τους παικταράδες της «χρυσής ταξιαρχίας» του Πούσκας…
Σε κάποια στιγμή προσέχουμε ότι στον ίδιο χώρο βρίσκεται και ο Τζέιμς Χερντ, βετεράνος σταρ και προπονητής του φουτικού Έσσεντον. Σηκώνεται συνέχεια για να μιλήσει στο τηλέφωνο. Τον κοιτάζουν αδιάφορα οι γύρω και διηγούμαι μια ιστορία στον Rob…
ΕΙΜΑΙ στην Αθήνα μια εβδομάδα νωρίτερα για να κλείσω φιλικά για την Ελλάς που θα έρθει για την περίφημη τουρνέ, δώρο του χορηγού της Ζήση Δαρδάλη, το καλοκαίρι του ’91.
Γύρω στα μεσάνυχτα ένα βράδυ ολοκληρώνεται ένα όμορφο δείπνο στο ξενοδοχείο «Κάραβελ», παρέα με τον Ζήση, τον Πούσκας, τον Οδυσσέα Λεκατσά.
Στις 5.30 τα ξημερώματα θα έφτανε η αποστολή της Ελλάς από την Αυστραλία. Κάποιοι πάνε για ύπνο.
Ο Φέρεντς, ο Οδυσσέας κι εγώ πάμε στο Κολωνάκι για παγωτό. Με το που φτάνουμε και κατεβαίνει από το αυτοκίνητο ο «Πάντσο», η πιο διάσημη πλατεία της Ελλάδας αναστατώνεται. Ο ένας μετά τον άλλον άνδρες, γυναίκες, παιδιά, αγκαλιάζουν και φιλούν τον Φέρεντς…
Ένας καλός, πρωτόγνωρος χαμός…
«Άλλα μεγέθη, άλλο σπορ λέω στον Rob, την ώρα που ξαναπέρνα από μπροστά μας ο Τζέιμς Χερντ…
Συμφωνεί ο Rob και δεν κρύβει την ικανοποίησή του που η μέχρι τώρα πορεία του ντοκιμαντέρ για τον «καλπάζοντα» Μαγυάρου, πέρα από το μεγαλείο του ανδρός, αποκαλύπτει την παγκοσμιότητα της «στρογγυλής θεάς».
ΕΙΝΑΙ αμέτρητες οι ιστορίες για τον Πούσκας…
Είναι και το ’84 του Σαλονικιού Λεωνίδα Ανεζάκη, με το πρώτο εθνικό πρωτάθλημα..
Είναι το Μεξικό, η Βραζιλία, είναι τα Φιτζί, η αγωνία για τα εκατομμύρια που ακολούθησαν.
Είναι πολλά που δεν θα τα πούμε σήμερα, γιατί περισσεύει και η συγκίνηση…
Θα επανέλθω, όμως, γιατί το ταξίδι συνεχίζεται και θα έρθουν και άλλα, πολλά, γενέθλια.
Χρόνια μας πολλά!
