Η Ελένη Νικολούδη και ο Παναγιώτης Τσομπανούδης πήραν τη μεγάλη απόφαση να έρθουν στην Αυστραλία πριν από επτά χρόνια όχι τόσο για τους ίδιους, μιας και οι δικές τους επιχειρήσεις στην επαρχία των Σερρών πήγαιναν ακόμα καλά, αλλά για να εξασφαλίσουν, όπως οι ίδιοι λένε, ένα καλύτερο μέλλον και περισσότερες ευκαιρίες για τα δύο τους παιδιά, τον Σωτήρη και την Άννα.
«Δεν ήταν εύκολη απόφαση να έρθουμε στην Αυστραλία και μάλιστα σε αυτή την ηλικία» λέει στον «Νέο Κόσμο» η 48χρονη σήμερα Ελένη, η οποία ήταν ιδιοκτήτρια βιβλιοπωλείου στο Σκουτάρι Σερρών, μια κωμόπολη 3.500 κατοίκων.
«Είχα δικό μου βιβλιοπωλείο με είδη δώρων και ο σύζυγός μου ήταν μαραγκός οπότε δεν είχαμε άμεση ανάγκη να αφήσουμε την πατρίδα και να έρθουμε στην ξενιτιά, αλλά προτεραιότητα για εμάς είχαν τα δύο μας παιδιά. Τα τελευταία χρόνια αρχίσαμε να ανησυχούμε για το μέλλον τους γιατί καθώς μεγάλωναν διαπιστώναμε ότι οι ευκαιρίες δεν ήταν πολλές, λόγω της οικονομικής κρίσης που είχε ήδη ξεκινήσει να χτυπάει την Ελλάδα».
Ο «πατριάρχης» της οικογένειας Παναγιώτης, γεννήθηκε στην Αυστραλία όταν οι γονείς του Σωτήρης και Όλγα έγιναν το διάστημα 1965-1969 μετανάστες.
«Ο σύζυγός μου γεννήθηκε και έζησε στην Αυστραλία για εννέα μήνες γι’ αυτό και διατηρεί την αυστραλιανή του υπηκοότητα, αλλά ο ίδιος ήταν πολύ μικρός όταν έφυγε για την Ελλάδα. Βέβαια, παρ’ ότι ο ίδιος είχε κάποιους συγγενείς εδώ, δεν είχε σχηματίσει μια ολοκληρωμένη άποψη για την Αυστραλία, αν και κατά καιρούς εξέφραζε την επιθυμία να δοκιμάσουμε την τύχη μας εδώ» εξηγεί η Ελένη, η οποία γνώρισε τον μελλοντικό σύζυγο της όταν ήταν μαθήτρια στις Σέρρες.
«Είμαστε μαζί πλέον 30 χρόνια αλλά κατά τη διάρκεια της κοινής μας ζωής, ο σύζυγος μου είχε προτείνει τέσσερις φορές να έρθουμε στην Αυστραλία, κάτι που εγώ δεν ήμουν διατεθειμένη να κάνω, αφενός, γιατί ήθελα τα παιδιά να ολοκληρώσουν τις σπουδές και το σχολείο τους και, αφετέρου, γιατί δεν ήθελα να αφήσω τους γονείς και την αδελφή μου μόνους στην Ελλάδα.
«Δεν ήταν εύκολη απόφαση να έρθουμε εδώ και ήθελα και τα παιδιά μου να είναι αρκετά μεγάλα και ώριμα ώστε να πάρουμε την απόφαση αυτή όλοι μαζί ως οικογένεια. Αλλά για να είμαι ειλικρινής μετά από επτά χρόνια εδώ και έπειτα από δύο επισκέψεις μου πίσω στην πατρίδα, συνειδητοποίησα ότι τα πράγματα, για τη δική μας οικογένεια τουλάχιστον, είναι πολύ καλύτερα εδώ. Ορισμένες φορές μάλιστα πιάνω τον εαυτό μου να μετανιώνει που δεν πήραμε την απόφαση να κάνουμε το μεγάλο βήμα νωρίτερα» λέει η Ελένη.
Για την οικογένεια της Ελένης και του Παναγιώτη τα πρώτα χρόνια στην ξενιτιά δεν ήταν εύκολα.
«Όπως για τους περισσότερους, έτσι και για εμάς, φυσικά, τα πρώτα χρόνια στην Αυστραλία ήταν δύσκολα, αλλά δουλέψαμε σκληρά και τα τελευταία τέσσερα χρόνια είμαστε πολύ ευχαριστημένοι» λέει η Ελένη, η οποία με τον γιο της Σωτήρη, έχουν τον τελευταίο ενάμιση χρόνο δημιουργήσει πλέον τη δική τους επιχείρηση ζαχαροπλαστικής και προμηθεύουν την Αδελαΐδα με ελληνικά παραδοσιακά αλλά και μοντέρνα γλυκίσματα.
Η Ελένη και ο γιός της Σωτήρης είναι οι βασικοί εμπνευστές και εκτελεστές της ιδέας αφού η μαμά Ελένη είχε φυλάξει στο συρτάρι των αναμνήσεων της όλες εκείνες τις τοπικές παραδοσιακές συνταγές από την Βόρεια Ελλάδα ενώ είχε εργαστεί για ένα διάστημα σε εργοστάσιο κατασκευής μπουγάτσας.
«Είμαστε μια δεμένη οικογένεια και όλοι μας βοηθούν σε αυτή τη δουλειά, αλλά εγώ και ο Σωτήρης ασχολούμαστε περισσότερο σε καθημερινή βάση. Οφείλω να ομολογήσω ότι αν και εγώ ήμουν διστακτική στην αρχή να ξεκινήσω μια επιχείρηση με το παιδί μου, τελικά μας έχει βγει σε πολύ καλό και η δουλειά κυλάει ανέλπιστα αρμονικά γιατί είμαστε και οι δύο αποφασισμένοι να δώσουμε το καλύτερο αποτέλεσμα και αγαπάμε αυτό που κάνουμε» λέει η Ελένη.
«Ίσως βέβαια να οφείλεται και σε ένα βαθμό στο γεγονός πως με το Σωτήρη είμαστε πιο κοντά ηλικιακά και ανέκαθεν ταιριάζαμε και σαν χαρακτήρες αλλά αυτό που κρατάμε και οι δύο στο πίσω μέρος του μυαλού μας είναι ότι το άγχος είναι μέρος της δουλειάς οπότε όλοι στην οικογένεια μας βοηθούν όσο μπορούν και με καλή διάθεση προσπαθούμε να διατηρούμε την ηρεμία και την αρμονία μέσα στην οικογένεια».
Ο Σωτήρης, ο οποίος λατρεύει τη ζαχαροπλαστική και την γαστρονομία, φαίνεται, επίσης, να απολαμβάνει τη νέα πρόκληση παρόλο που τα τελευταία πέντε χρόνια εργάζεται σε κυβερνητικό φορέα που ασχολείται με την κατασκευή δρόμων στη Νότια Αυστραλία.
«Μ’ αρέσει η δουλειά που κάνω, αλλά ευχαριστιέμαι βοηθώντας τη μητέρα μου στην οικογενειακή μας επιχείρηση. Με τη μητέρα μου είχαμε ανέκαθεν έναν ιδιαίτερο δέσιμο και μου άρεσε να μαγειρεύω μαζί της και να μαθαίνω πράγματα και συνταγές από εκείνη και κατά έναν μαγικό τρόπο, τώρα με τη δουλειά ίσως να τα «βρίσκουμε» και περισσότερο» λέει στον «Νέο Κόσμο» ο 25χρονος Σωτήρης, ο οποίος αν και είχε περάσει στην σχολή της Αστυνομίας στην Ελλάδα, δεν δίστασε να ακολουθήσει τους γονείς του στην Αυστραλία ενώ αργότερα ήταν αυτός που έπεισε τη μητέρα του να συνεργαστεί μαζί του.
«Για μας στόχος είναι να φέρουμε τις ελληνικές παραδοσιακές συνταγές από την Ελλάδα εδώ αλλά και να δώσουμε στους συμπαροίκους και τους Αυστραλούς την ευκαιρία να δοκιμάσουν και άλλες γεύσεις και διαφορετικές συνταγές από την Βόρεια Ελλάδα.
«Μέχρι στιγμής οι Έλληνες εξακολουθούν να αγαπούν τον μπακλαβά, το κανταΐφι και τη μηλόπιτα, ενώ οι Αυστραλοί τρελαίνονται για μπακλαβά και καρυδόπιτα με σοκολάτα.
«Βέβαια, προσπαθούμε πλέον να τους μάθουμε να δοκιμάζουν και νέες γεύσεις όπως τα περίφημα τρίγωνα πανοράματος, το εκμέκ και το ελληνικό προφιτερόλ» λέει ο Σωτήρης, ο οποίος μαζί με τη μητέρα του βάφτισε την οικογενειακή επιχείρηση Mama’s Greek Delights.
«Αποφασίσαμε να δώσουμε αυτό το όνομα, αφενός, γιατί η λέξη ‘μαμά’ σε οποιαδήποτε γλώσσα φέρνει από μόνη της ένα αίσθημα νοσταλγίας και, αφετέρου, επειδή συνεπάγεται συνειρμικά το παραδοσιακό και το χειροποίητο, αυτό δηλαδή που εμείς προσφέρουμε με τις τοπικές συνταγές της μητέρας μου για γλυκίσματα και παραδοσιακές πίτες, που η ίδια έμαθε να κάνει από την οικογένεια της» λέει ο Σωτήρης ο οποίος μαζί με την μητέρα του έχει σκοπό να ανοίξει το πρώτο του μαγαζί στο άμεσο μέλλον.
«Έχουμε ήδη πάρει όλες τις άδειες και τα πιστοποιητικά που χρειαζόμαστε και στόχος μας είναι να μπορέσουμε σύντομα να ανοίξουμε το πρώτο μας κατάστημα εδώ στην Αδελαΐδα και έτσι να γνωρίσουμε καλύτερα τους πελάτες μας και να αποκτήσουμε μια προσωπική σχέση μαζί τους, ώστε να τους προσφέρουμε μια γεύση από Ελλάδα στην Αυστραλία» λέει ο Σωτήρης ο οποίος φαίνεται ότιμαζί με την 21χρονη αδελφή του Άννα, έχουν αρχίσει να αγαπούν την δεύτερη πατρίδα τους.
«Η αδελφή μου σπουδάζει Εγκληματολογία και μας βοηθάει και εκείνη μαζί με τον πατέρα μου, όπως μπορεί, αλλά πέρα από τα επαγγελματικά που βρίσκονται πλέον σε καλό δρόμο, το βασικότερο είναι ότι αν και μας λείπουν οι δικοί μας άνθρωποι, έχουμε πλέον κατορθώσει να δημιουργήσουμε τον δικό μας κύκλο από νεοφερμένους, αλλά και Ελληνοαυστραλούς, οι οποίοι μας αγκάλιασαν και μας υποδέχθηκαν στην Αυστραλία.
«Για εμάς αυτό είναι και το πιο συγκινητικό πλεονέκτημα από την μέχρι τώρα εμπειρία μας εδώ στην ξενιτιά» καταλήγει ο Σωτήρης.
