ΕΚΕΙΝΑ τα χρόνια τα παλιά, την κορύφωση των χριστουγεννιάτικων εορτασμών, την ανήγγειλε ο θρήνος των γουρουνιών.

ΜΕ το που ακούγαμε το γοερό και απελπισμένο κλάμα τους, όταν αντίκριζαν το μαχαίρι του φονιά τους, καταλαβαίναμε ότι είναι θέμα ενός ή, το πολύ, δύο εικοσιτετραώρων, να εορτάσουμε τα Χριστούγεννα και να προετοιμαστούμε για την Πρωτοχρονιά.

ΕΚΤΟΤΕ, όμως, κύλισε πολύ νερό κάτω από το γεφύρι της ζωής και έχουν έλθει τα πάνω κάτω.

ΑΝ και σήμερα για να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα οι άνθρωποι σφάζουν εκατοντάδες εκατομμύρια περισσότερα γουρούνια, κανείς πια δεν ακούει να στριγκλίζουν, λες και έχουν πάψει και αυτά να θρηνούν τον αφανισμό τους.

Ο,ΤΙ κάναμε εμείς τότε στις αυλές μας, τώρα το κάνουν για εμάς οι επαγγελματίες χασάπηδες, που εργάζονται στα μεγάλα σφαγεία.

ΚΑΙ όχι μόνο το κάνουν, αλλά δεν έχουν και καμιά ενοχή, όπως είχαν οι ερασιτέχνες χασάπηδες του χωριού μου πριν 50 και 60 χρόνια.

ΤΩΡΑ θα μου πείτε άλλο πράγμα είναι να σφάξεις σε όλη σου τη ζωή 10 ή 20 γουρούνια και άλλο είναι να σκοτώνεις -με διάφορους τρόπους- 300 την ημέρα.

ΚΑΙ από τη στιγμή που βιομηχανοποιήθηκε και η γουρονοσφαγή, τη συλλογική ενοχή την ανέλαβε ο πολιτισμός μας, που κάθε τόσο δεν χάνει ευκαιρία να διαλαλήσει τη ζωοφιλία του.

ΤΟ πόσο ζωόφιλος είναι, βέβαια, ο κόσμος μας, το δείχνει και η ανοδική κατανάλωση κρέατος. Άλλο το τι λέμε και άλλο το τι κάνουμε και άλλο τι τρώμε…

ΖΟΥΜΕ σε μια εποχή που τα περισσότερα παιδιά δεν έχουν δει από κοντά γουρούνια και όλα δείχνουν ότι ποτέ δεν πρόκειται να δουν.

ΚΑΙ στο κάτω-κάτω της γραφής, από τη στιγμή που σου αρέσει η γεύση του χοιρινού κρέατος, γιατί να θέλεις να μάθεις από πού προέρχεται και πώς φτάνει στο τραπέζι σου;

ΑΣΕ που ενδεχομένως να υπάρχουν στις μέρες μας παιδιά, που πιστεύουν ότι τα γουρούνια… φυτρώνουν πάνω σε δέντρα.

ΕΠΕΙΔΗ, όμως, άλλα ξεκίνησα να γράψω και αλλού ο πιο πάνω πρόλογος με οδηγεί, θα αφήσω εδώ τη γουρουνοσφαγή και τις εορταστικές προετοιμασίες εκείνης της εποχής και θα επικεντρωθώ στις δικές μας μεταμοντέρνες προετοιμασίες.

ΠΑΡΑΤΗΡΩ ότι όσο περνούν τα χρόνια οι χριστουγεννιάτικες προετοιμασίες αρχίζουν όλο και πιο νωρίς.

ΤΟ γιατί βιάζεται τούτος ο κόσμος να μακραίνει όσο μπορεί την προσμονή των χριστουγεννιάτικων προετοιμασιών, δεν το έχω ακόμα καταλάβει και δεν νομίζω ότι ευθύνεται μόνο η εμπορευματοποίηση της γιορτής.

ΑΝ στόχος αυτών που επινόησαν τη βιασύνη που μας έχει καταλάβει, είναι να μας φτιάχνουν τη διάθεση για να αισθάνεστε καλύτερα όταν φτάσει η μέρα της χαράς, λάθος υπολογισμούς έκαναν.

ΤΟ μυστικό των μεγάλων γιορτών είναι ότι η προσμονή πρέπει να κορυφώνεται κατά την ημέρα της γιορτής και όχι ένα τρίμηνο πριν από αυτή.

ΝΑ το πω και διαφορετικά: ο Δήμος που ανήκει το Hawthorn, όπου βρίσκονται εδώ και τέσσερα χρόνια τα γραφεία της εφημερίδας, άρχισε να στολίζει χριστουγεννιάτικα τους δρόμους εδώ και έναν ολόκληρο μήνα.

ΚΑΙ οι δρόμοι αυτοί, θα παραμείνουν στολισμένοι για άλλους δύο μήνες, που σημαίνει ότι μέχρι να φτάσουν τα Χριστούγεννα θα μας έχει ξενερώσει σε τέτοιο βαθμό η χριστουγεννιάτικη εικόνα, που θα παρακαλάμε να τελειώνει η γιορτή για να βλέπουμε τα στολίδια της.

ΚΑΙ το άγουρο και πρώιμο στόλισμα των δρόμων, που άρχισε πριν δεκαετίας και με τα χρόνια διαρκεί όλο και περισσότερο δεν είναι παρά η αρχή σε ότι θα ακολουθήσει.

ΣΕ αρκετές χώρες της Δύσης, που βρίσκονται στην εμπροσθοφυλακή της παγκοσμιοποίησης και της τεχνολογικής εξέλιξης, έχουν αρχίσει ήδη να κάνουν από τις αρχές του Νοέμβρη και Χριστουγεννιάτικα Φεστιβάλ…

ΤΑ Φεστιβάλ αυτά, που θα αρχίσουν σύντομα να εμφανίζονται και στο προάστιο που διαμένετε, θα είναι ένα είδος μίνι Χριστουγέννων, προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις των καιρών μας.

ΜΕ άλλα λόγια, μετά από καμιά δεκαετία, θα μπορείτε να γιορτάζετε τα Χριστούγεννα από τον Σεπτέμβριο και μέχρι να φτάσει η 25η Δεκεμβρίου θα έχετε κάνει Χριστούγεννα τέσσερις-πέντε φορές.

ΤΑ χρόνια που «κάθε θαύμα κρατούσε τρεις ημέρες και το μεγάλο τέσσερις», όπως έλεγε και παππούς μου, πέρασαν ανεπιστρεπτί.

ΣΗΜΕΡΑ τα ίδια εκείνα «θαύματα», κρατούν μήνες αντί για μέρες και οι γιορτές είναι πια απαλλαγμένες και από τις παλιές νόρμες και ενοχές.

ΑΣΕ που στις μέρες μας δεν χρειάζεται και καμιά ιδιαίτερη ψυχολογική ή άλλη προετοιμασία για να γιορτάσει κάποιος μια μεγάλη γιορτή.

ΤΑ χρόνια εκείνα της προσμονής και της φτώχειας για να προετοιμαστούμε για τις γιορτές των Χριστουγέννων, του Πάσχα και του Δεκαπενταύγουστου και να ευχαριστηθούμε το γιορτινό τραπέζι, θα έπρεπε να ακολουθήσουμε και το καθιερωμένο τελετουργικό…

ΕΠΡΕΠΕ δηλαδή να νηστέψουμε, να εξομολογηθούμε και να καλλωπιστούμε…

ΤΙΠΟΤΑ από τα πιο πάνω δεν χρειάζεται σήμερα και οι περισσότεροι από εμάς τρώμε σχεδόν μέρα παρά μέρα, ό,τι τρώμε και την ημέρα των Χριστουγέννων.

ΕΤΣΙ, πριν ακόμα φτάσει η γιορτή, έχουμε βαρεθεί το φαγοπότι και έχουμε αρχίσει τη δίαιτα…

ΟΠΩΣ έχουμε βαρεθεί τις καθιερωμένες δωροανταλλαγές, μιας και σπάνια χρησιμοποιούμε τα δώρα που μας δίνουν.

ΑΝ λοιπόν αναρωτιέστε και εσείς, όπως και εγώ, γιατί στολίζουν κάθε χρόνο τους δρόμους χρησιμοποιώντας τα ίδια παλιομοδίτικα στολίδια και γιατί αρχίζουν το ίδιο χρονικό διάστημα να κάνουν χριστουγεννιάτικα Φεστιβάλ και άλλες εκδηλώσεις, η απάντησή είναι ότι δεν έχουν τίποτα άλλο καλύτερο να κάνουν.

ΓΙΑ να βρισκόμαστε όλοι σε δουλειά και να λέμε ότι… κάτι κάνουμε, γίνονται τα περισσότερα πράγματα από αυτά που κάνουμε.

ΟΙ δρόμοι στολίζονται για να μας θυμίζουν ότι έρχονται Χριστούγεννα και ότι πρέπει να χαρούμε προκαταβολικά, μιας και οι γιορτές πια δεν μας χαροποιούν όπως μας χαροποιούσαν κάποτε.

ΣΗΜΕΡΑ έχουμε άλλες συνήθειες, άλλες προτεραιότητες και άλλες ανάγκες. Έτσι, προσαρμόζουμε και τις γιορτές στη δική μας πια εικονική πραγματικότητα του κόσμου.

ΔΕΝ αποκλείεται, μετά από 10 ή 20 χρόνια να γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα μόνο με το κινητό μας…

ΩΣ ένα βαθμό, έχει ήδη αρχίσει να γίνεται. Αν σας καλέσουν για τραπέζι τα Χριστούγεννα, ρίχτε μια ματιά τι θα κάνουν οι προσκεκλημένοι όταν θα φτάσουν στο σπίτι.

ΟΙ περισσότεροι, με τα που θα χαιρετήσουν τον οικοδεσπότη και τους συγκεντρωμένους θα πιάσουν μια άκρη σε κάποιο καναπέ και θα ασχοληθούν αποκλειστικά με το κινητό τους.

ΤΟ τηλέφωνο θα το αφήσουν ακριβώς δίπλα τους -για να μπορούν να το βλέπουν- μόνο όταν θα καθίσουν μαζί με τους άλλους να φάνε.

ΤΩΡΑ γιατί δεν κάθονταν σπίτι τους να χάζευαν το κινητό τους, δεν ξέρω…