ΟΜΟΛΟΓΩ, ότι για άλλη μια φορά οι αναγνώστες της στήλης με άφησαν κατάπληκτο.
ΔΕΝ περίμενα, ότι τα λίγα λόγια που έγραψα την περασμένη Πέμπτη για την ιστορία της Ιερουσαλήμ, θα δημιουργούσαν τόσες αντιδράσεις.
ΚΑΙ δεν περίμενα τόσες πολλές και οργισμένες αντιδράσεις για δύο λόγους: πρώτον, γιατί αναφερόμουν στα διαχρονικά ίχνη που έχει αφήσει το όνομα και η ιστορία της Ιερουσαλήμ στο ανθρώπινο φαντασιακό και, δεύτερον…
ΓΙΑΤΙ τα τελευταία χρόνια -λόγω ηλικίας κυρίως- όλο και λιγότεροι αναγνώστες τηλεφωνούν ή στέλνουν κάποια επιστολή, συμφωνώντας ή διαφωνώντας με αυτά που έχουν διαβάσει.
ΑΝ κοντά στους πιο πάνω λόγους προσθέσει κανείς ότι το συγκεκριμένο άρθρο δεν ήταν ούτε υπέρ ούτε κατά των Εβραίων, δεν περίμενα καμιά αντίδραση.
Ή αν, τέλος πάντων, περίμενα κάποια αντίδραση, θα ήταν από κάποιον φιλόλογο, που θα διαφωνούσε με τον τρόπο που γράφτηκε.
ΘΥΜΑΜΑΙ ότι κάθε φορά που αναφερόμουν στους Εβραίους ή το Ισραήλ, πριν 20 ή 30 χρόνια, γινόταν χαμός από τηλεφωνήματα διαμαρτυρίας, ενώ δεν ήταν λίγοι αυτοί που έρχονταν στο γραφείο να με δουν για να μου δώσουν να διαβάσω τα δικά τους «ντοκουμέντα» προκειμένου να… ξέρω τι γράφω.
ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά και ενώ γνωρίζω το βαθύ αντιεβραϊκό μένος των Νεοελλήνων, δεν περίμενα ότι το τελευταίο άρθρο θα εξόργιζε σε τέτοιο βαθμό ορισμένους αναγνώστες.
ΜΕ το που μπήκα στο γραφείο την περασμένη Πέμπτη το πρωί μου τηλεφώνησε ένας αναγνώστης για να μου πει, ότι καλά θα κάνω να μη φυτρώνω εκεί που δεν με σπέρνουν και να μην ασχολούμαι με τους Εβραίους και το Ισραήλ.
ΟΤΑΝ του είπα ότι δεν αναφερόμουν ούτε στους Εβραίους ούτε στο Ισραήλ, αλλά στη σημασία που έχει η Ιερουσαλήμ για τρεις μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες, δηλαδή στον Ιουδαϊσμό, τον Χριστιανισμό και το Ισλάμ, μου είπε ότι αυτά τα λένε οι σιωνιστές.
ΣΤΟ μεταξύ, επειδή με τα χρόνια έχω εξοικειωθεί με τους συμπατριώτες μας που διακατέχονται από το σύνδρομο της εβραιοφοβίας, κατάλαβα ότι η συζήτηση με τον αναγνώστη αυτόν δεν οδηγεί πουθενά, μιας και κανείς δεν θα μπορούσε να του βγάλει από το μυαλό αυτά που πιστεύει για τους Εβραίους.
ΕΤΣΙ, επιστράτευσα όση υπομονή μου έχει απομείνει και περιορίστηκα στο να ακούω τι μου έλεγε, χωρίς να απαντώ ούτε στις σχετικές ερωτήσεις που έκανε, για να βεβαιωθεί ότι συμφωνούσα με όσα μου έλεγε.
ΤΟ τι μου έλεγε και να θέλω να το γράψω, δεν μου επιτρέπει (και καλά κάνει) η σχετική αντιρατσιστική νομοθεσία της Αυστραλίας.
ΜΕΧΡΙ να φύγω το απόγευμα από το γραφείο, είχα λάβει άλλα δύο τηλεφωνήματα από αναγνώστες που ήθελαν να με «διαφωτίσουν» και να μου πουν ποιοι ακριβώς ήταν οι Εβραίοι και πόσα κακά έχουν κάνει στην Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο.
ΕΝΑΣ εξ αυτών, μάλιστα, υποστήριζε ότι η πραγματική πρωτεύουσα του Ισραήλ δεν είναι η Ιερουσαλήμ, αλλά η… Ουάσινγκτον!
ΚΑΙ συνέχισε ο ίδιος: «Όποιος δεν έχει καταλάβει, φίλε Μπάμπη, ότι οι Αμερικανοί και όχι οι Ισραηλίτες, είναι πλέον ο περιούσιος λαός του θεού, ας ρίξουν μια προσεκτική ματιά γύρω τους και θα το καταλάβουν.
»ΧΩΡΙΣ τους Εβραίους η Αμερική δεν θα μπορούσε να κυριαρχήσει στον πλανήτη. Αυτοί σχεδιάζουν τα πάντα γι’ αυτό έχουν στα χέρια τους όλες τις τράπεζες, τα μονοπώλια, τις μεγάλες εταιρίες που ασχολούνται με την τεχνολογία και τη βιομηχανία κατασκευής των πιο εξελιγμένων όπλων.
»ΤΙΠΟΤΑ δεν θα ήταν οι Αμερικανοί χωρίς τους Εβραίους. Αν δεν καταλάβουμε όσο είναι καιρός, ότι οι Εβραίοι, μέσω των Αμερικανών, κυβερνούν εδώ και 100 χρόνια ολόκληρο τον κόσμο και αν δεν κάνουμε κάτι να τους εμποδίσουμε, θα το πληρώσουμε μια μέρα ακριβά…».
ΑΥΤΑ και άλλα παρόμοια άκουσα, μέχρι που ένας άλλος αναγνώστης έστειλε με επιστολή του τα δικά του «ντοκουμέντα» που ήταν βασισμένα στην… έρευνα δύο Ισραηλιτών αρχαιολόγων οι οποίοι και ανέτρεπαν τα όσα λέγονται για τον Δαβίδ και τον Σολομών.
ΚΑΙ επειδή πλέον το διαδίκτυο είναι γεμάτο με… αδιάσειστα αντιεβραϊκά «ντοκουμέντα», ο κάθε πικραμένος εβραιόφοβος επιλέγει, διαβάζει και αναδημοσιεύει ό,τι ταυτίζεται με τα δικά του «ντοκουμέντα» ή, τέλος πάντων, ό,τι γουστάρει περισσότερο.
ΝΑ τονίσω εδώ, ότι από αντιεβραϊκό μένος, δεν πάσχουν μόνο οι Έλληνες αλλά και αρκετοί άλλοι λαοί.
ΑΝ αφαιρέσει, όμως, κανείς τις μουσουλμανικές χώρες όπου ο αντιεβραϊσμός κυριαρχεί και στην εθνική τους κουλτούρα, η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση ανάμεσα σε όλες τις χριστιανικές χώρες της Δύσης και όχι μόνο. Να όμως και τα στοιχεία μιας έρευνας της Anti-Defamation League σχετικά με την αποδοχή αντιεβραϊκών στερεοτύπων.
Η έρευνα αυτή θα είχε περάσει απαρατήρητη στην Ελλάδα (όπως περνούν άλλωστε τόσα πράγματα) αν η τέως βουλευτής του βρετανικού Συντηρητικού Κόμματος, Louise Mensch, δεν είχε τη φαεινή ιδέα να γράψει στο Twitter το καταφανώς στερούμενο βρετανικού φλέγματος σχόλιο «F*** you, Greece», παραπέμποντας στη σχετική έρευνα:
«Η Ελλάδα δεν είναι απλώς πρωταθλήτρια Ευρώπης στην αποδοχή αντιεβραϊκών στερεοτύπων. Είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που τα στερεότυπα αυτά έχουν αποδοχή άνω του 50% (69%)!
ΣΕ αυτό το διαγωνισμό-ντροπή την ακολουθούν η Πολωνία (45%), η Βουλγαρία (44%) και η Σερβία (42%) και χώρες με μακρά παράδοση αντιεβραϊκών εκστρατειών, όπως η Ουγγαρία (41%), η Ουκρανία και η Λευκορωσία (38%), η Λιθουανία (36%), ενώ αρκετά πίσω είναι η Ρωσία (30%).
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΟ είναι ότι τα ποσοστά της Ελλάδας είναι κατά πολύ υψηλότερα από αυτά σειράς μουσουλμανικών χωρών, όπως το Αζερμπαϊτζάν (37%), το Καζακστάν (32%), ακόμα και το Ιράν (56%), όπου ο αντιεβραϊσμός είναι συστατικό στοιχείο της ιδεολογίας του καθεστώτος.
ΟΜΩΣ ο αντιεβραϊσμός, σε αντίθεση με τις άλλες μορφές ρατσισμού που επίσης ευδοκιμούν στη χώρα της «φαιδράς πορτοκαλέας», δεν περίμενε την έλευση της Χρυσής Αυγής για να ανθίσει. Η ελληνική λαϊκή παράδοση θέλει τους Εβραίους «να κλέβουν παιδιά, να τα βάζουν μέσα σ’ ένα βαρέλι γεμάτο καρφιά και να πίνουν το αίμα τους», να «έχουν προδώσει το Χριστούλη», να, να…
Ο ελληνικός αντιεβραϊσμός αποτελεί συστατικό στοιχείο της ιδεολογίας της ορθόδοξης Εκκλησίας η οποία, χωρίς να έχει εμπλακεί ποτέ επισήμως σε εκστρατείες κατά των Εβραίων, συντηρούσε πάντα αυτόν τον έρποντα (διότι οι επιθετικές του εκδηλώσεις ήταν πάντα περιθωριακές) ρατσισμό.
Η εκκλησιαστική προπαγάνδα επίσης θέλει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά να είναι «πράκτορες των Εβραίων». Είναι επίσης γεγονός ότι στο πλιάτσικο στις εβραϊκές περιουσίες, το 1943 και το 1944, που ακολούθησε τις μαζικές συλλήψεις των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, της Ρόδου, των Ιωαννίνων, της Καστοριάς και άλλων πόλεων, συμμετείχε πλήθος κόσμου και όχι μονάχα οι κουκουλοφόροι συνεργάτες των ναζί.
ΑΚΟΜΑ γεγονός είναι ότι, από το 1974 και μετά, με το πρόσχημα της αλληλεγγύης προς τον Παλαιστινιακό λαό, ο αντιεβραϊσμός πέρασε και το κατώφλι της Αριστεράς. Τόσο στις επίσημες ανακοινώσεις των κομμάτων της Αριστεράς, όσο και στον καθημερινό λόγο των μελών τους, υπήρχε σαφής σύγχυση των εννοιών «Εβραίος», «Ισραηλινός» και της κυβέρνησης του Ισραήλ.
ΑΥΤΑ για σήμερα, να είστε όλοι καλά και τα λέμε από βδομάδα.
