Οι λέξεις μας ορίζουν τη ζωή και την επαφή μας με τους συνανθρώπους μας. Είναι αυτές που εκφράζουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας. Πόσο όμως το έχουμε προσέξει αυτό; Πόση δύναμη έχουν; Πώς προκαθορίζουν τα γεγονότα;
ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ…
Τα αρχαία κείμενα μας λένε πως όλα ξεκίνησαν από το λόγο που είναι ένας ηχηρός και δυναμικός παλμός. Η λέξη έχει μέσα της την ιδέα και σκέψη και αυτές είναι η δύναμή της. Οι λέξεις ανοίγουν ένα δρόμο και επηρεάζουν το μέλλον μας και συνεχίζουν να δονούν το είναι μας. Είναι με αυτές που παίρνουμε τις αποφάσεις το τι θα κάνουμε στη συνέχεια. Δηλαδή είμαστε πιασμένοι σε ένα δίχτυ των ακουσμάτων των λέξεων που έχουμε πει ή έχουμε ακούσει και ο παλμός τους είναι αυτός που επηρεάζει τη συμπεριφορά μας, τις επιλογές και τελικά την ευτυχία μας! Η ζωή μας όλη όντως καθρεφτίζεται μέσα στις λέξεις μας!
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ
Οι λέξεις μας είναι ένα σημαντικό και συγκεντρωτικό κομμάτι της ζωής μας. Στηριζόμαστε σε αυτές και αυτές μάς δείχνουν το δρόμο και μαζί τους βαδίζουμε. Δεν μπορούμε να κάνουμε χωρίς αυτές, γιατί αυτές μάς οδηγούν. Για αυτό λέμε πως ο άνθρωπος είναι ο λόγος του. Οι πετυχημένοι άνθρωποι προσέχουν τα λόγια τους, αλλά και τη δράση τους, γιατί γνωρίζουν πως ό,τι είμαστε, είμαστε οι λέξεις μας και με τη δύναμή τους ζούμε. Με αυτές νικάμε, αλλά και πείθουμε. Με αυτές θυμώνουμε, μελαγχολούμε, αλλά και παρεξηγούμαστε! Γνωρίζοντας όμως πως είναι φορτωμένες με ιδέες και σκέψεις, γεννήσαμε τη συνετή μας ρήση: Πρόσεχε τα λόγια σου!
Οι λέξεις και οι φράσεις που χρησιμοποιούμε κάθε μέρα χαρακτηρίζουν τη ζωή μας. Αλλάζουμε τις καθημερινές μας λέξεις, τότε αλλάζουμε τη ζωή μας. Σπάνια μία λέξη λέγεται χωρίς νόημα. Αυτές χτίζουν, αλλά και γκρεμίζουν: Σε αγαπώ! Σε μισώ! Κάθε λέξη κουβαλά την ψυχική μας κατάσταση: αγάπη, μίσος, λύπη, ενθουσιασμό, συμπάθεια, ειρωνεία και τόσα άλλα. Φορτίζουμε τις λέξεις μας συναισθηματικά, γιατί νιώθουμε ότι οι λέξεις μας εκπέμπουν τον εαυτό μας και αυτό που λέμε τον ψυχισμό μας. Τις χρωματίζουμε αναλόγως ,γιατί αυτές είναι οι πρεσβευτές του εαυτού μας.
ΠΛΑΤΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΜΑΤΙΑ
Είναι γεγονός πως όλη μας η ύπαρξη καθορίζεται από τις σκέψεις μας. Σε πολλούς φιλοσόφους αποδίδεται το γνωμικό «Είμαστε ό,τι σκεφτόμαστε».΄Οντως με τις σκέψεις μας φτιάχνουμε τον κόσμο γύρω μας. Οι αρχαίοι μας φιλόσοφοι έχουν ερευνήσει το θέμα μας διεξοδικά. Πιο πρόσφατα ο Γάλλος φιλόσοφος Ρενέ Ντεκάρτ (1596-1650) που θεωρείται ο φιλόσοφος της σύγχρονης σκέψης, κατέληξε στην περίφημη ρήση του: «Σκέπτομαι άρα υπάρχω». Βάδισε πάνω στα βήματα των Ελλήνων φιλοσόφων οι οποίοι ιστορικά είναι οι πρώτοι οι οποίοι συγχώνεψαν στην πολυσήμαντη λέξη μας «λόγος» με τη γλώσσα και τη σκέψη. Η γλώσσα και η σκέψη επικοινωνούν μόνο με λέξεις. Αυτό το λόγο οι ΄Ελληνες τοποθέτησαν στο κέντρο – και επίκεντρο – της πολιτιστικής τους ζωής. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να χαρακτηριστεί ο λόγος τους ως το κύριο επίτευγμα του ελληνικού πνεύματος.
Η Δημοκρατία, η Φιλοσοφία, η Επιστήμη και όλες οι ανθρώπινες Αξίες, γεννήθηκαν στην Ελλάδα χάρη στο λόγο και με αυτόν αντιμετώπισαν λογικά τα μεγάλα ανθρώπινα προβλήματα. Με τη γλώσσα και τις λέξεις τους οι ΄Ελληνες μπόρεσαν να εκφράσουν ελεύθερα τις απόψεις τους, ώστε η αλήθεια να φωτιστεί από κάθε πλευρά και οργάνωσαν την κοινωνία τους με τη μορφή του ελληνικού λόγου. Έτσι ανέπτυξαν τη Λογοτεχνία τους, η οποία κρατάει τους Αρχαίους Έλληνες ζωντανούς μέχρι σήμερα.
ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΕΟΤΕΡΗ ΟΠΤΙΚΗ
Μιλώντας για τη Λογοτεχνία τους και όλα τα αθάνατα γραπτά συγγράμματα και γραμματεία που μας άφησαν οι πρόγονοί μας, ο επιφανής Βρετανός πανεπιστημιακός καθηγητής της κλασικής φιλολογίας C.M. Bowra (1898-1971) στο έργο του Ancient Greek Literature, OUP, Λονδίνο 1953, είπε τα εξής: ” The spirit that breathes through these works is that of a people who believed in the dignity of man and displayed its belief in every word it wrote. It is their Literature which keeps the Greeks alive. To it they confided their pride and their melancholy, their joy and their occasional self-abasement. Their words are still young, their thoughts still abasement. How did they do it? We do not know. They were Greeks “.
Και η απόδοσή μου στα ελληνικά:
«Το πνεύμα που πνέει μέσα από αυτά τα έργα, είναι αυτό ενός λαού που πίστευε στην αξιοπρέπεια του ανθρώπου και ερμήνευε την πίστη του σε κάθε λέξη που έγραφε. Είναι η Λογοτεχνία τους που κρατάει τους Έλληνες ζωντανούς. Σε αυτήν εμπιστεύτηκαν την περηφάνειά τους, τη μελαγχολία τους, τις χαρές τους και την αραιή τους σεμνότητα. Οι λέξεις τους είναι ακόμη νεαρές, οι σκέψεις τους επίσης ταπεινές. Πώς το κατόρθωσαν; Δεν το γνωρίζουμε. Ήταν Έλληνες».
