Παρέκβαση: Στον αγαπητό και ανθόσμιο Τριαντάφυλλο Καπουκρανίδη ένα θερμό ευχαριστώ για την υπομονή του να με διαβάζει. Οφείλω όμως να πω ότι κάποια άρθρα μου ίσως τον απογοητεύσουν γιατί καταπιάνονται με «βλαβερές» αλήθειες, και κάποια άλλα με «ωφέλιμες» ψευτιές. Γενικά, προτιμώ τη δημιουργική διαφωνία από την αηδιαστική συμφωνία. Τέλος παρέκβασης.

Διαβάζω σε αθηναϊκό φύλλο: «Η ισραηλινή κυβέρνηση ενημέρωσε χιλιάδες Αφρικανούς μετανάστες που μπήκαν παράνομα στο Ισραήλ να φύγουν από τη χώρα, τονίζοντας ότι σε διαφορετική περίπτωση υπάρχει ενδεχόμενο να οδηγηθούν στη φυλακή. Στον καθέναν από τους μετανάστες θα δοθεί ποσό έως και 3.500 δολάρια, τα αεροπορικά εισιτήριά τους και άλλα κίνητρα για να φύγουν μέσα στις επόμενες 90 ημέρες από τη χώρα. [. . .]

»Η απόφαση αφορά χιλιάδες μετανάστες, η πλειοψηφία των οποίων προέρχεται από το Σουδάν και την Ερυθραία, όπως ανακοίνωσε η Υπηρεσία Πληθυσμού και Μετανάστευσης. Όσοι δεν φύγουν μέχρι τα τέλη Μαρτίου μπορεί να οδηγηθούν στη φυλακή από τον Απρίλιο και μετά. [. . .]

»Αρκετές χιλιάδες Αφρικανοί πέρασαν στο Ισραήλ πριν ανεγερθεί ο φράκτης στα σύνορα της χώρας με την Αίγυπτο. Πολλοί υποστηρίζουν ότι έφυγαν από τις χώρες τους για να γλιτώσουν από συρράξεις και διώξεις και ζητούν να αναγνωριστούν ως πρόσφυγες. Ωστόσο, το Ισραήλ υποστηρίζει ότι έχουν εισέλθει παράνομα στα εδάφη του, ότι στην πλειονότητά τους είναι οικονομικοί μετανάστες και ότι ο μεγάλος αριθμός τους απειλεί τον εβραϊκό χαρακτήρα του κράτους» (Η Καθημερινή, 2.1.18).

Εδώ έχουμε καραμπινάτη ξενηλασία (εκδίωξη ξένων) που θα τη σχολιάσουμε πιο κάτω. Βέβαια, το φαινόμενο δεν είναι πρωτοφανέρωτο: υπήρχε και στην ελληνική αρχαιότητα. Αλλά ας δούμε τα πράγματα «εξ αρχής φυόμενα», για να θυμηθούμε τον παππούλη μας τον Αριστοτέλη.

«ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΕΘΝΟΣ»

Ο «πατέρας» της Ιστορίας Ηρόδοτος, στο πρώτο βιβλίο των «Ιστοριών» του (1.56), μιλά για «Ελληνικόν έθνος». Και στο όγδοο βιβλίο του (8.144) μας μεταφέρει λόγια των Αθηναίων προς τους απεσταλμένους της Σπάρτης, λίγο πριν ο Ξέρξης επιτεθεί εναντίον των Ελλήνων. Λένε οι Αθηναίοι: «Όλοι οι Έλληνες είναι από το ίδιο αίμα (όμαιμον), μιλούν την ίδια γλώσσα (ομόγλωσσον), έχουν ναούς, αγάλματα θεών και θυσίες, όλα κοινά (ομόθρησκον), και τα ίδια ήθη (ομότροπον)».

Με βάση τα πιο πάνω, το «έθνος» μπορεί να ορισθεί ως ένα σύνολο ανθρώπων που το χαρακτηρίζει το «όμαιμον», το «ομόγλωσσον», το «ομόθρησκον» και το «ομότροπον». Με άλλα λόγια, έχουμε «έθνος» όταν οι άνθρωποι που το συναποτελούν έχουν τα ίδια φυλετικά χαρακτηριστικά, την ίδια γλώσσα, την ίδια θρησκεία, τα ίδια ήθη κι έθιμα και ζουν στον ίδιο χώρο.

Αλλά εκτός από το «έθνος», έχουμε και το «γένος». Ο τραγικός ποιητής Ευριπίδης, στην τραγωδία του «Φρίξος» (μόνο σπαράγματα έφτασαν ως εμάς), χρησιμοποιεί τη φράση: «γένος Ελληνικόν» (σπάραγμα 819, στ. 3). Και ο ιστορικός Θουκυδίδης κάνει λόγο για «το γένος των Θρακών», που το θεωρεί όμοιο με αυτό των βαρβάρων (7.29).

Η ΑΡΧΑΙΑ ΣΠΑΡΤΗ

Όπως οι σημερινοί Ισραηλινοί, έτσι και οι αρχαίοι Λακεδαιμόνιοι απαγόρευαν την παραμονή ξένων στο έδαφός τους. Ο Πλούταρχος, βιογραφώντας τον Λυκούργο, λέει ότι ο μεγάλος αυτός νομοθέτης απομάκρυνε («απήλαυνεν») τους ξένους που εισέρχονταν στην ατείχιστη Σπάρτη και συγκεντρώνονταν εκεί χωρίς να έχουν κάποιον χρήσιμο σκοπό («Λυκούργος» 27). Αλλά και ο Ξενοφών, στη «Λακεδαιμονίων πολιτεία» του, κάνει λόγο για ξενηλασία. Συγκεκριμένα, λέει: «Γνωρίζω ακόμη ότι . . . γίνονταν ξενηλασίες και δεν επιτρέπονταν τα ταξίδια έξω από τη χώρα, για να μη παρασύρονται οι πολίτες από τους ξένους στην εύκολη ζωή» (14). Αυτό το τελευταίο το επιβεβαιώνει και ο Πλάτωνας στον «Πρωταγόρα» του (342c).

Το σκεπτικό της ξενηλασίας ήταν (όπως το αντιλαμβάνεται ο Πλούταρχος) ότι «μαζί με τους ξένους ανθρώπους, επόμενο ήταν να υπεισέρχονται και ξένες ιδέες. Οι νέες ιδέες επιφέρουν νέες σκέψεις και από αυτές αναγκαστικά δημιουργούνται πολλά παθήματα και διαθέσεις, που αποτελούν παραφωνία στην εγκατεστημένη αρμονία του πολιτεύματος. Γι’ αυτό [ο Λυκούργος] νόμιζε ότι έπρεπε να προφυλάσσει την πόλη, για να μη γεμίσει από κακά ήθη («ηθών πονηρών») ή νοσηρά σώματα εισερχόμενα απ’ έξω» (ό.π.).

ΣΧΟΛΙΑ

Μπορούμε άραγε να χαρακτηρίσουμε την εκδίωξη των απρόσκλητων Αφρικανών από το Ισραήλ ως ρατσιστική ενέργεια; Προφανώς, ναι. Αλλά τι σημασία έχει αυτό, όταν μια χώρα αποφασίζει να διατηρήσει το έθνος της ως είχε και ως έχει; Και ποιος είναι αυτός που θα εξαναγκάσει τους Ισραηλινούς να δεχτούν τον πολυφυλετισμό ενάντια στη θέλησή τους; Ούτις (κανένας)! Ο εβραίικος Θεός ήταν ξεκάθαρος, όταν υποσχέθηκε στον Αβραάμ: «και ποιήσω σε εις έθνος μέγα» (Γένεση 12:2).

Κι έρχομαι στην τάλαινα Ελλάδα, που καταπάνω της ορθώνονται απειλητικά της τρικυμίας τα τρία κύματα: α) υπογεννητικότητα, β) αθρόα εισροή παράνομων παντοδαπών μεταναστών, γ) αναφομοίωτο Ισλάμ. Συνεπώς, προϊόντος του χρόνου, η γενέτειρά μας θα μεταβληθεί σε χώρα πολυφυλετική, πολυθρησκευτική και πολύτροπη. Και με την πληθυσμιακή έκρηξη (λόγω υπεργεννητικότητας) του πολυφυλετικού Ελληνομουσουλμανικού στοιχείου, ο σημερινός πολιτισμικός χαρακτήρας της Ελλάδας θα έχει ριζικά αλλάξει.

Κάποιοι λένε πως αυτή η «Νέα Τάξη» είναι καλή. Κάποιοι διαφωνούν. Προσωπικά, δεν θέλω να χαθεί η έννοια του «έθνους-γένους», που αγκαλιάζει το «ομότροπον», το «ομοπάτριον», το «ομογάλακτον». Θέλω άσβεστη την ιστορική μνήμη, την εθνική συνείδηση και της πατρώας Ελληνοσύνης τη συνέχεια.