Η Μελβούρνη δεν είναι μόνο…the most livable city on the world, αλλά και…one of the most loving sport city…

ΚΑΙ αυτές δεν είναι οι μόνες της μεγάλες αγάπες, αφού είναι παράλληλα και μια πόλη που λατρεύει τις πρωτιές, τα Φεστιβάλ, το shopping και όλες τις εναλλακτικές και…θεματικές εκδηλώσεις.

ΜΕ δυο κουβέντες, ζούμε σε μια πόλη που βρίσκεται στην πρωτοπορία του παγκόσμιου καταναλωτικού trend που έχει κυριεύσει τον πλανήτη: χαρά, fun και Φεστιβάλ για να έχουμε κάτι να κάνουμε.

ΜΕ το που τελείωσε το περασμένο Σαββατοκύριακο τo Φεστιβάλ για το…sexual diversity, άρχισε το μεγάλο Φεστιβάλ του τένις.

ΑΣ πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά για να δούμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, που χτίζεται πάνω στην φεστιβαλική οικονομική ανάπτυξη.

ΜΙΑ ανάπτυξη, που, εκτός των άλλων, δημιουργεί όλο και περισσότερα νέα νησιά σκουπιδιών καταμεσής των Ωκεανών.

ΑΥΤΕΣ τις μέρες άρχισε στην πόλη μας το Australian Open, στο οποίο και λαμβάνουν μέρος οι καλύτεροι τενίστες του κόσμου.

ΤΟ Australian Open, όπως ισχυρίζονται οι οργανωτές του, είναι όχι μόνο το μεγαλύτερο τουρνουά τένις που γίνεται στον κόσμο, αλλά και ένα πρωτότυπο Φεστιβάλ μαζικής…διασκέδασης.

ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΟΣ στην τρανή αυτή επινόηση, ο διευθυντής του τουρνουά, Graig Tiley, είπε ότι ουσιαστικά δεν πρόκειται πια για ένα τουρνουά τένις, αλλά για το μεγαλύτερο Φεστιβάλ που γίνεται στον κόσμο τον πρώτο μήνα του νέου χρόνου.

ΕΚΤΟΣ από το τένις, οι φεστιβαλόπληκτοι συμπολίτες μας και οι δεκάδες χιλιάδες άλλοι φεστιβαλιστές από ολόκληρο τον κόσμο, θα έχουν την ευκαιρία να διασκεδάσουν και με άλλα…δρώμενα, τα οποία παράγουν και σκουπίδια.

ΘΑ υπάρχουν μουσικές εκδηλώσεις, ειδικά…θεματικά “πάρκα” για παιδάκια, καλλιτέχνες που θα διασκεδάζουν τους περίεργους για να μην πλήττουν, και βεβαίως εστιατόρια και πρωτοκλασάτοι σεφ, που, όπως ο μαϊντανός, δε λείπουν πια από κάθε είδους εκδηλώσεις.

ΟΠΩΣ είπε ο διευθυντής για να τονίσει τη…μοναδικότητα της διεθνούς αυτής εκδήλωσης, “θα υπάρχουν τέσσερα Φεστιβάλ μέσα σε ένα”.

ΜΙΛΑΜΕ δηλαδή για μια σούπερ φεστιβαλική συσκευασία! Μια μεγεθυμένη δηλαδή αντιγραφή του Φεστιβάλ του Lonsdale Street, που οργανώνει κάθε χρόνο το πρώτο δεκαπενθήμερο του Φεβρουαρίου η Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης.

ΘΑ έλεγα μάλιστα ότι το δικό μας Φεστιβάλ είναι καλύτερο, μιας και δεν έχει μόνο κούνιες για παιδάκια και καλά σουβλάκια, αλλά σερβίρει κατ’ αποκλειστικότητα και ελληνικό πολιτισμό ακόμα και για αρχάριους…

ΕΤΣΙ μάλιστα και το δικό μας Φεστιβάλ διαρκούσε αντί δύο ημερών 14, όπως και αυτό του τένις, θα προλάβαιναν οι επισκέπτες του να μάθουν και ελληνικά…

ΕΠ’ ΕΥΚΑΙΡΙΑ να προσθέσω εδώ – και καλά θα κάνουν οι αξιωματούχοι της Κοινότητας που οργανώνουν το δικό μας Φεστιβάλ να το λάβουν υπόψη τους – ότι ο κύριος Tiley, μαζί με αξιωματούχους του τουρνουά του τένις, είχαν μεταβεί τον περασμένο Μάρτιο στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής για να εμπεδώσουν πώς οι Αμερικανοί – που είναι μανούλες σε κάτι τέτοια – οργανώνουν τα δικά τους Φεστιβάλ, για να προσελκύουν περισσότερο κόσμο.

ΣΥΜΦΩΝΑ με τους υπολογισμούς των οργανωτών, η φεστιβαλοποίηση του φετινού τουρνουά του τένις θα έχει ως αποτέλεσμα, όχι μόνο να αυξηθεί ο αριθμός των θεατών του αγωνίσματος, αλλά και τα έσοδά του.

ΟΙ ίδιοι αισιοδοξούν ότι ο συνολικός τζίρος αναμένεται να καταρρίψει κάθε ρεκόρ και να ξεπεράσει τα $500 εκατομμύρια, μιας και θα το επισκεφτούν και πολλοί γονείς για να ξεσκάσουν τα παιδάκια τους με τους κλόουν, τον σούπερμαν και τους υπόλοιπους ήρωες της Disneyland.

ΟΛΑ αυτά, μια οικονομική αλυσίδα είναι για να διασκεδάζουν όσο μπορούν και οι φίλαθλοι του τένις, που κάποια στιγμή βαριούνται να βλέπουν ακόμα και τους σούπερ αθλητές να κυνηγούν για να χτυπήσουν ένα κίτρινο μπαλάκι.

ΓΙΑΤΙ όσο και αν έχει γίνει γήπεδο το μυαλό σου από το πολύ τένις, μπορεί, λόγω της ατελείωτης βαρεμάρας, να πάθεις και κανένα εγκεφαλικό.

Ο λόγος όμως που ασχολήθηκα με το θέμα αυτό δεν είναι για να προβάλω το τένις, αλλά για να γράψω δυο λόγια για τα σκουπίδια που παράγουν τέτοιες μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις και τα διάφορα Φεστιβάλ που τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει επιδημία.

ΑΝ λάβετε υπόψη σας ότι χιλιάδες άτομα θα παρακολουθούν καθημερινά για ένα δεκαπενθήμερο τα διάφορα παιχνίδια, και σκεφτείτε ότι όλοι αυτοί θα πρέπει κάτι να τρώνε και όλα τα φαγητά θα είναι ετοιματζίδικα και θα σερβίρονται με χαρτοπετσέτες,πλαστικά πιάτα, πλαστικά μαχαιροπίρουνα, ποτηράκια και όλα τα σχετικά, και κοντά σε αυτά προσθέσετε τα πλαστικά μπουκαλάκια νερού, αναψυκτικών και λοιπά, θα καταλάβετε ότι θα συγκεντρωθούν βουνά σκουπιδιών.

ΑΝ παράλληλα λάβετε υπόψη σας ότι τα διάφορα Φεστιβάλ που γίνονται κάθε τόσο, εκτός από…πολιτισμό, κοινωνική…διαδραστικότητα διαφορετικών κουλτούρων και όλα τα σχετικά, που οι οργανωτές τους τα συνοδεύουν με εύηχες λέξεις, αφήνουν πίσω τους και εκατομμύρια τόνους σκουπίδια.

ΚΑΙ ενώ οι…πολιτιστικές εκδηλώσεις και τα “δρώμενα” έρχονται, παρέρχονται και αργά ή γρήγορα κάποια στιγμή ξεχνιούνται από τους…δράστες, το μόνο που απομένει και ποτέ δεν πεθαίνει είναι τα πλαστικά σκουπίδια: το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα της φεστιβαλικής εποχής μας.

ΟΣΟ και αν ανακυκλώνουν τα δισεκατομμύρια τόνους των σκουπιδιών τους οι τεχνολογικά προηγμένες χώρες της Δύσης, στο τέλος όλο και κάτι μένει που κανείς ακόμα δεν ξέρει τί να το κάνει και πού να το θάψει.

ΝΗΣΙΑ ολόκληρα σχηματίζουν κάθε τόσο τα σκουπίδια που συγκεντρώνονται καταμεσής των Ωκεανών, ενώ δισεκατομμύρια τόνοι σκουπιδιών θάβονται κάθε χρόνο στη γη.

ΟΙ επιστήμονες που ασχολούνται με το θέμα ακόμα δεν ξέρουν πώς θα αντιδράσει τελικά το πλανητικό οικοσύστημα.

ΤΑ τελευταία 30 χρόνια αυξάνεται χρόνο με το χρόνο η παραγωγή σκουπιδιών, ενώ σήμερα παράγουμε πενταπλάσια ποσότητα σκουπιδιών σε σχέση με 30 χρόνια πριν.

Η συνεχόμενη οικονομική ανάπτυξη, μπορεί από την μια πλευρά να έχει βοηθήσει εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους να ζουν καλύτερα, αλλά η βελτίωση των συνθηκών της ζωής μας έχει και ένα τίμημα που αρνούμαστε να το λάβουμε υπόψη μας.

ΟΠΩΣ έχουμε ξαναπεί, δεν υπάρχει καλό χωρίς κακό. Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος είναι αυτά τα πράγματα.

ΠΑΝΩ από 22 δισεκατομμύρια δολάρια ξόδεψαν την τελευταία εορταστική περίοδο οι Αυστραλοί καταναλωτές για δώρα και άλλα ψώνια στα μαγαζιά.

ΤΑ περισσότερα από αυτά τα δανείστηκαν μέσω των πιστωτικών τους καρτών, που σημαίνει ότι κάποια στιγμή θα κληθούν να τα πληρώσουν και μάλιστα με επιπλέον τόκους αν αργοπορήσουν.

ΕΚΕΙΝΟ που δεν κατάλαβα ακόμα, δεν είναι πως θα τα βγάλουν πέρα οικονομικά – και ούτε βέβαια με νοιάζει. Αναρωτήθηκα όμως για άλλη μια φορά, τί θα τα κάνουν τα περισσότερα από τα πραγματάκια που αγοράζουν κάθε τόσο;

ΚΑΙ αναρωτιέμαι, γιατί τα περισσότερα από αυτά, αν δεν έχουν ήδη καταλήξει στα σκουπίδια, προς τα εκεί πάνε…