«ΚΑΛΥΤΕΡΑ να σου βγει το μάτι παρά το όνομα» λέει η λαϊκή παροιμία…
ΣΥΝΕΠΩΣ, για να περισώσω όση εκτίμηση έχει απομείνει στο όνομά μου και μην κατηγορηθώ και πάλι ότι ποτέ δεν γράφω μια καλή κουβέντα για κανέναν, αποφάσισα να αρχίσω τη στήλη γράφοντας δυο καλές κουβέντες για το Ελληνικό Μουσείο.
ΠΡΙΝ όμως μπω στο «ψητό», οφείλω να σας πω, ότι η απόφασή μου να γράψω δυο καλές κουβέντες για το Ελληνικό Μουσείο, δηλαδή για έναν Οργανισμό που δεν έχω γράψει ούτε λέξη μέχρι σήμερα, κρύβει και κάποια «σκοπιμότητα».
ΚΑΙ η «σκοπιμότητα» αυτή, στοχεύει στο ξεκαθάρισμα μιας παρεξήγησης. Οι περισσότεροι αναγνώστες που διαβάζουν τούτη τη στήλη, πιστεύουν μεταξύ άλλων ότι, έχω «προηγούμενα» με την οικογένεια Σταμούλη και αυτός είναι ο λόγος που την τελευταία εικοσαετία δεν έχω γράψει ούτε μια καλή λέξη για το 3ΧΥ και την εφημερίδα «Τα Νέα» που ανήκουν στην οικογένεια.
ΛΟΙΠΟΝ, δεν έχω απολύτως τίποτα με την οικογένεια Σταμούλη. Ούτε καν τους γνωρίζω τους ανθρώπους. Τον Σπύρο Σταμούλη είχα συναντήσει δυο τρεις φορές πριν 30 χρόνια, δηλαδή, πολύ πριν ασχοληθεί με τα Μέσα Ενημέρωσης και γίνει μιντιάρχης.
ΕΠΕΙΔΗ όμως σήμερα, είμαι εκ των πραγμάτων και πάλι υποχρεωμένος, να γράψω πολλές βαριές και «κακές» κουβέντες για το 3ΧΥ και τα «Τα Νέα», άδραξα την ευκαιρία να πω δυο καλές κουβέντες για το θερινό σινεμά που οργανώνει τα τελευταία χρόνια το Ελληνικό Μουσείο, το οποίο επίσης ανήκει στην οικογένεια Σταμούλη.
ΝΑ τονίσω εδώ, ότι για το Μουσείο δεν έγραφα τίποτα, για τον ίδιο λόγο που δεν γράφω συνήθως τίποτα για όσους φορείς της παροικίας μας προσφέρουν θετικό έργο, μιας και τις εκδηλώσεις που οργανώνουν τις καλύπτει ειδησεογραφικά η εφημερίδα.
ΕΓΩ συνήθως ασχολούμαι με – και καυτηριάζω – τα κακώς κείμενα, τα οποία και περνούν τελείως απαρατήρητα και ασχολίαστα απ’ όλα τα παροικιακά Μέσα Ενημέρωσης.
ΩΣ εκ τούτου, το Ελληνικό Μουσείο επειδή τα πηγαίνει μια χαρά και παρέχει αξιόλογες υπηρεσίες στην παροικία μας, ήταν έξω από την εμβέλεια του δικού μου «ραντάρ» και άλλου παπά ευαγγέλιο.
ΑΝΤΙΘΕΤΑ στο επίκεντρο του δικού μου «ραντάρ» βρίσκονταν παραδοσιακά το Greek Media Group, δηλαδή το 3ΧΥ και «Τα Νέα», που ουσιαστικά ισοπεδώνουν ό,τι καλό και θετικό προσφέρει στην παροικία και τον ελληνικό πολιτισμό το Μουσείο.
ΜΕ άλλα λόγια, η θετική προσφορά της οικογένειας Σταμούλη μέσω του Μουσείου, το οποίο και χρηματοδοτεί, ακυρώνεται όσο διατηρεί και δεν βελτιώνει την ποιότητα του 3ΧΥ και της εφημερίδας, η οποία και έχει το μαύρο της το χάλι.
Ο,ΤΙ προσπαθεί να δημιουργήσει και προβάλλει το Ελληνικό Μουσείο, του βάζει φωτιά και το κάνει στάχτη η στήλη «πένα που καίει» και η ραδιοφωνική εκπομπή που επιμελείται στο 3ΧΥ ο ίδιος τύπος.
ΑΣ μπει επιτέλους κάποιος από την οικογένεια Σταμούλη στον κόπο –με την προϋπόθεση ότι ξέρει ελληνικά- να διαβάσει την «πένα που καίει» για να εμπεδώσει τι σημαίνει ακροδεξιά ιδεολογία, «αντικειμενικότητα» και «εθνικοφροσύνη».
ΕΥΤΥΧΩΣ που την περασμένη Τρίτη το βράδυ είχα ακούσει την εκπομπή «Απόψεις – Απόψε», στην οποία, ναι μεν τηλεφωνούν οι ακροατές που δεν έχουν απολύτως τίποτα να πούνε, αλλά, ξέρουν να βρίζουν…
Η εκπομπή αυτή με προετοίμασε ψυχολογικά και δεν σοκαρίστηκα την επόμενη μέρα, διαβάζοντας την «πένα» που έδωσε τα ρέστα της να πείσει τους αναγνώστες της, ότι η αστυνομία μείωσε κατά… 410.000 τον αριθμό των ατόμων που έλαβαν μέρος στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης.
ΕΥΤΥΧΩΣ που δεν έγραψε ότι η αστυνομία ήταν «βαλτή» από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί ενδεχομένως να γνωρίζει ότι οι μισοί μπάτσοι είναι χρυσαυγίτες, που σημαίνει ότι η αστυνομία μάλλον «δούλευε» για λογαριασμό των Σκοπιανών…
ΑΣ επανέλθω όμως στη σφυγμομέτρηση, της «ντροπής». Οι ακροατές είχαν κληθεί να απαντήσουν αν συμφωνούν με τη χρήση του όρου Μακεδονία για την ονομασία της νοτιότερης πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας.
ΚΑΙ λέω σφυγμομέτρηση της «ντροπής», μιας και αρκετοί από τους ακροατές που τηλεφώνησαν δεν αρκούνταν μόνο να βροντοφωνάξουν το ΟΧΙ, αλλά έβριζαν και αποκαλούσαν τους Σκοπιανούς «αμαθείς», «ξυπόλυτους», «άσχετους», «αμόρφωτους» και «γυφτοσκοπιανούς» που «κλέβουν» το όνομα Μακεδονίας μας και «πλαστογραφούν» την ιστορία μας.
ΝΑ προσθέσω εδώ, ότι θα πρέπει να τηλεφώνησαν πάνω από 350 ακροατές δηλώνοντας ΟΧΙ και μόνο καμιά δεκαπενταριά δήλωσαν ότι είναι υπέρ της σύνθετης ονομασίας.
ΑΝ με εντυπωσίασε όμως κάτι, δεν ήταν μόνο ορισμένες ρατσιστικές ύβρεις και το ποσοστό του ΟΧΙ που ξεπέρασε το 96%, αλλά ο θυμός και η υβριστική οργή των ατόμων που τηλεφώνησαν και το γεγονός ότι η πλειοψηφία τους ήταν γυναίκες.
ΕΠΕΙΔΗ 3ΧΥ ακούω στη χάση και στη φέξη και μόνο τις πολύ βροχερές μέρες, όπως την περασμένη Τρίτη που άφησα τη μοτοσυκλέτα και πήγα στη δουλειά με το αυτοκίνητο, δεν περίμενα ότι οι γυναίκες θα είναι πιο φανατικές εθνικίστριες από τους άνδρες και πιο αθυρόστομες. Ο θεός να μας φυλάει από τις ακροάτριες του 3ΧΥ…
ΟΙ περισσότεροι ακροατές μάλιστα, δεν αρκούνταν να βροντοφωνάξουν το ΟΧΙ, αλλά για να τονίσουν την ελληνική αποκλειστικότητα στο όνομα Μακεδονία, φρόντιζαν να διευκρινίζουν αριθμητικά πόσα ΟΧΙ άξιζε το δικό τους.
ΕΤΣΙ όταν ο πρώτος είπε «100 φορές ΟΧΙ», ο επόμενος ακροατής το ανέβασε σε 1000 ΟΧΙ και το νούμερο γρήγορα ξεπέρασε το δισεκατομμύριο, όταν ένας άλλος γνήσιος Μακεδόνας είπε: «όχι μόνο ένα ΟΧΙ, αλλά περισσότερα ΟΧΙ και από όλους τους Κινέζους…».
ΣΤΗ συνέχεια και πριν γράψω πέντε λόγια για τη συγκέντρωση που έγινε προχθές το βράδυ στο εθνικό φρούριο της Παμμακεδονικής, σας συστήνω να πάτε το βράδυ στον θερινό κινηματογράφο του Ελληνικού Μουσείου και να δείτε μια από τις κορυφαίες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ βέβαια για την ταινία «Στέλλα» του Μιχάλη Κακογιάννη, που γυρίστηκε το 1955 και στην οποία μεταξύ άλλων έπαιξαν η Μελίνα Μερκούρη, Γιώργος Φούντας, Αλέκος Αλεξανδράκης, Κώστας Κακαβάς και άλλοι.
ΤΗ μουσική της ταινίας έγραψε ο Μάνος Χατζηδάκις, ενώ τους στίχους για δύο από τα καλύτερα τραγούδια που έχουν γραφεί (το «αγάπη που ‘γινες δίκοπο μαχαίρι» και το «επτά τραγούδια θα σου πω για να διαλέξεις τον σκοπό»), τους έγραψε ο ίδιος ο Κακογιάννης που μαζί με τον Γιώργο Τζαβέλα, τον Νίκο Κούνδουρο και τον Αλέκο Σακελλάριο είναι, κατά τη γνώμη μου, οι καλύτεροι Έλληνες σκηνοθέτες όλων των εποχών.
ΝΑ προσθέσω εδώ, ότι η «Στέλλα», που γυρίστηκε πριν 63 χρόνια, παραμένει μέχρι σήμερα μια από τις πιο πρωτοποριακές ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου σε θέματα που σχετίζονται με τα διαχρονικά αιτήματα του φεμινιστικού κινήματος.
ΩΧΡΙΟΥΝ σας λέω μπρος στη «Στέλλα» και οι πιο μαχητικές φεμινίστριες των ημερών μας. Αν ήταν στο χέρι μου, θα υποχρέωνα τις ακροάτριες του 3ΧΥ να δουν την ταινία αυτή αντί να ακούνε τα προγράμματα όπως το «Απόψεις – Απόψε» και τα περισσότερα από τα υπόλοιπα.
ΕΠΙΛΟΓΙΖΟΝΤΑΣ, θα έλεγα στην οικογένεια Σταμούλη ότι θα πρόσφερε περισσότερα στην παροικία, τον ελληνικό πολιτισμό και την ενημέρωση αν έκλεινε το 3ΧΥ και «Τα Νέα» και επένδυε περισσότερα στο Ελληνικό Μουσείο και παρόμοιες δραστηριότητες.
ΚΑΙ τώρα στην προχθεσινή συγκέντρωση που έγινε στην Παμμακεδονική, όπου και αποφασίστηκε να γίνει και στη Μελβούρνη συλλαλητήριο στις 4 Μαρτίου, για να διατηρήσει η πατρίδα μας την αποκλειστικότητα του ονόματος Μακεδονία.
ΛΟΙΠΟΝ, αν κρίνω απ’ όσα μου είπαν φίλοι που παραβρέθηκαν στη συγκέντρωση, το κλίμα που επικράτησε, ήταν σε παλμό, εθνική αφοσίωση, ευγένεια και δημοκρατικές ευαισθησίες, παρόμοιο με εκείνο που επικράτησε στη σφυγμομέτρηση του 3ΧΥ.
ΣΑΝ εικόνισμα σέβονταν ρε παιδί μου οι άνθρωποι και τις απόψεις των ατόμων που διαφωνούσαν με τη δική τους άποψη πάνω στο θέμα της αποκλειστικότητας του ονόματος.
ΜΟΝΟ που δεν τον λίντσαραν τον έρμο τον Χρήστο Φίφη οι ευαίσθητοι… δημοκράτες, όταν τόλμησε να πάρει τον λόγο και να μιλήσει υπέρ της σύνθετης ονομασίας, την οποία και στηρίζουν όλα τα κόμματα της πατρίδας μας που εκπροσωπούνται στη Βουλή, πλην της Χρυσής Αυγής.
ΜΕ το που άρχισε να ομιλεί τον διέκοπταν με αγριοφωνάρες και… δημοκρατικότατα γιουχαΐσματα παρόμοια με αυτά των χούλιγκαν των γηπέδων. Για τέτοια «ευγένεια» και σεβασμό στην άποψη του άλλου μιλάμε.
ΑΝ αυτό δεν είναι ντροπή και φασισμός, ας μου πει κάποιος άλλος καλύτερες και πιο κόσμιες λέξεις να χαρακτηρίσω την απαράδεκτη και κανιβαλίστικη συμπεριφορά τους.
ΠΙΣΤΕΥΩ ότι η ηγεσία της Παμμακεδονικής, οφείλει να κατσαδιάσει δημόσια τη συμπεριφορά αυτή και να ζητήσει συγγνώμη εκ μέρους τους από τον Χρήστο Φίφη. Τον μόνο από τους 300 που παραβρέθηκαν που τόλμησε να έχει αντίθετη άποψη, κόντρα στην ισοπεδωτική οργή του αχαλίνωτου και άθλιου λαϊκισμού που ζούμε.
ΤΕΛΟΣ, επανέρχομαι στο υστερόγραφο των «Ξυραφιών» της περασμένης Πέμπτης. Συνεχίζω δηλαδή να περιμένω, την επίσημη θέση που θα κρατήσει το Δ.Σ της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης. Αν εναντιωθεί δηλαδή, στη διεξαγωγή του συλλαλητηρίου ή «θα κάνει την πάπια» και αυτό «σφυρίζοντας κλέφτικα», σαν τις υπόλοιπες οργανώσεις της παροικίας μας. Για να δούμε…
