Με αφορμή το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία, που θα γίνει την Κυριακή στη Μελβούρνη και με την ευκολία που κάποιοι μοιράζουν ταυτότητες «εθνικοφροσύνης» από το… Facebook, έκανα μια βόλτα στο… παρελθόν.
Πήγα 24 χρόνια πίσω όταν έγινε στη Μελβούρνη το ανεπανάληπτο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία. Τότε δεν υπήρχε ούτε διαδίκτυο ούτε Facebook ούτε καν 3ΧΥ!
Η όλη εκστρατεία στηρίχθηκε αποκλειστικά στον «Νέο Κόσμο». Όπως άλλωστε και ό,τι σημαντικό έγινε στην παροικία μας… Και φυσικά στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία. Ήταν το μεγαλύτερο συλλαλητήριο που έγινε ποτέ στην παροικία μας και δύσκολα θα ξεπεραστεί.
Αλλά και τότε υπήρχαν εκείνοι που μοίραζαν ταυτότητες «εθνικοφροσύνης». Για παράδειγμα, στο συλλαλητήριο που έγινε στην Αδελαΐδα, ορισμένοι έφτυναν και αποδοκίμαζαν τον τότε υπουργό Μετανάστευσης Νίκο Μπόλκα, και δεν τον άφησαν να μιλήσει, αν και ήταν επίσημος προσκεκλημένος.
Και αν σήμερα η Αυστραλία εξακολουθεί να αναγνωρίζει το γειτονικό κράτος ως FYROM, αυτό το οφείλει σε ένα μεγάλο βαθμό στον Νίκο Μπόλκα.
Ήταν λίγο πριν τα συλλαλητήρια, αργά ένα απόγευμα Δευτέρας, όταν ο Νίκος Μπόλκας, υπουργός Μετανάστευσης τότε, έφτασε λαχανιασμένος στα γραφεία του «Νέου Κόσμου».
«Θέλω», είπε στον Δημήτρη Γκόγκο και σε μένα, «έναν πολύ καλό λόγο για να πείσω τον πρωθυπουργό Πολ Κίτινγκ να δώσει εντολή στον υπουργό Εξωτερικών Γκάρεθ Έβανς, να μην προχωρήσει στην αναγνώριση των Σκοπίων ως Μακεδονία».
Ο Έβανς ήταν τότε στη Νέα Υόρκη για τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ και η αυστραλιανή κυβέρνηση είχε αποφασίσει να προβεί στην αναγνώριση της γειτονικής χώρας ως «Μακεδονία».
Ο Νίκος Μπόλκας αναγνωρίζοντας πως αυτό θα προκαλέσει την έντονη (και δικαιολογημένη) αντίδραση της ελληνικής παροικίας προσπάθησε να το ανατρέψει.
Μάταια ζήτησε τη βοήθεια του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών και των εδώ διπλωματικών αρχών.
Κατέφυγε, λοιπόν, στον πολύ στενό φίλο του Δημήτρη Γκόγκο, και σε μένα.
Βασανιστήκαμε αρκετά. Οι ΗΠΑ δεν είχαν αναγνωρίσει ακόμα την FYROM ως «Μακεδονία». Είπαμε, λοιπόν, στον Μπόλκα να καθυστερήσει η Αυστραλία, προκειμένου να κερδίσουμε χρόνο και να δούμε τι θα γίνει.
Εκείνος βρήκε καταπληκτική την ιδέα και τηλεφώνησε από το γραφείο του Γκόγκου στον Κίτινγκ.
«Πολ», του είπε, «είμαι εδώ με τον Δημήτρη Γκόγκο και μου λέει ότι θα είναι ολέθριο αν αναγνωρίσουμε την χώρα αυτή ως «Μακεδονία» τώρα. Ας περιμένουμε τουλάχιστον τις ΗΠΑ, όπως άλλωστε κάνουμε πάντα με την εξωτερική μας πολιτική» είπε και γέλασε.
Ο Κίτιγκ δέχθηκε, τηλεφώνησε στον υπουργό Εξωτερικών Γκάρεθ Έβανς, και του έδωσε σχετική εντολή.
Τα υπόλοιπα είναι… ιστορία. Όλοι οι πρωταγωνιστές είναι ακόμα εν ζωή και μπορούν να βεβαιώσουν το περιστατικό.
Σημειώνω ότι ο Μπόλκας ως υπουργός Μετανάστευσης όφειλε να κρατά κάποιες ισορροπίες. Κι όμως αυτόν τον άνθρωπο οι δήθεν «πατριώτες» έσπευσαν να τον αποδοκιμάσουν έντονα και τον «κυνηγούσαν» σε κάθε ευκαιρία για πολλά χρόνια. Τα κίνητρά τους δεν ήταν πάντα αγαθά και …πατριωτικά! Έπαιζαν και το παιχνίδι του Φιλελεύθερου Κόμματος….
Να πω ακόμα ότι λίγα χρόνια αργότερα ο Νίκος Μπόλκας προσκάλεσε στην Αυστραλία και τίμησε (ως αυστραλιανή κυβέρνηση) για το έργο του τον Μίκη Θεοδωράκη, τον κεντρικό ομιλητή στο πρόσφατο συλλαλητήριο της Αθήνας για την Μακεδονία.
Τα γράφω όλα αυτά -και θα μπορούσα να γράψω βιβλία ολόκληρα- για να σημειώσω ότι πατριώτες δεν είναι αυτοί που φωνάζουν και απειλούν (τελευταία από το Facebook) αποκαλώντας «προδότες» όσους έχουν διαφορετική προσέγγιση από τους ίδιους.
Υποθέτω ότι στο συλλαλητήριο της Κυριακής οι διαδηλωτές θα κληθούν να ψάλουν και τον εθνικό μας ύμνο. Καλό είναι να θυμούνται αυτό που είπε ο εθνικός μας ποιητής ως «εθνικό είναι ότι και αληθινό».
Και αυτό μας φέρνει στη στάση του «Νέου Κόσμου». Η εφημερίδα μας πιστεύει ότι οι αναγνώστες μας είναι ώριμοι και υπεύθυνοι. Και απαιτούν να είναι και καλά ενημερωμένοι.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο καταγράφουμε την ειδησεογραφία, τη σχολιάζουμε αλλά δίνουμε την δυνατότητα στους συντάκτες μας να καταγράφουν και τις προσωπικές απόψεις για όλα τα θέματα.
Δικαίωμα, άλλωστε, που το έχετε και εσείς οι αναγνώστες. Η στήλη της αλληλογραφίας φιλοξενεί όλες τις απόψεις, όπως γίνεται και στην ηλεκτρονική μας έκδοση ή στην σελίδα μας στο Facebook.
Αναφορικά με το συλλαλητήριο της Κυριακής, από την στιγμή που οι συμπάροικοι αισθάνθηκαν την ανάγκη να το οργανώσουν και να εκφράσουν τη θέση τους για το συγκεκριμένο θέμα η εφημερίδα μας οφείλει να το στηρίξει.
Θα ήταν ανακόλουθο της ανωτέρω θέσης μας περί ελεύθερης διατύπωσης απόψεων να μην στηρίζαμε αυτό το δικαίωμα -ίσως και την υποχρέωση κατά πολλούς- της παροικίας μας.
Όμως θα πρέπει όλοι να είμαστε προσεκτικοί γιατί όπως στην δεκαετία του ’90, έτσι και τώρα, ορισμένοι ακραίοι, εκμεταλλευόμενοι τη συναισθηματική φόρτιση των ομογενών, σπρώχνουν την παροικία σε ένα δρόμο χωρίς διέξοδο πουλώντας εκ του ασφαλούς «πατριδοκαπηλία και εθνικοφροσύνη».
