Την περασμένη Κυριακή στην αίθουσα εκδηλώσεων του κτιρίου της Κοινότητας Μελβούρνης έγινε η παρουσίαση της νέας συλλογής διηγημάτων της Διονυσίας Μούσουρα: «Ταξίδια που δεν τελείωσαν» παρουσία πολλών φίλων της λογοτεχνίας και συμπατριωτών της συγγραφέως.
Η εκδήλωση διοργανώθηκε από τον Σύλλογο Ελλήνων Λογοτεχνών και Συγγραφέων Αυστραλίας και τον Ελληνοαυστραλιανό Πολιτιστικό Σύνδεσμο Μελβούρνης. Την παρουσίαση του βιβλίου έκαναν οι λογοτέχνες Άντρια Γαριβάλδη και ο Νίκος Πιπέρης. Χαιρετιστήρια μηνύματα εκ μέρους των διοργανωτών Συνδέσμων απηύθυναν οι κ.κ. Θύμιος Χαραλαμπόπουλος και Γιάννης Γεωργίου και ο εκδότης του βιβλίου κ. Ιάκωβος Γαριβάλδης, εκ μέρους των εκδοτικού οίκου Ναυτίλος. Η δημοσιογράφος κ.Ρένα Φραγκιουδάκη απήγγειλε το ποίημα «Προειδοποίηση» της συγγραφέως. Την εκδήλωση συντόνισε η κ.Ντίνα Γερολύμου.
Η καθηγήτρια Άντρια Γαριβάλδη τόνισε στην ομιλία της ότι στη συλλογή αυτή η Διονυσία Μούσουρα κατορθώνει να δικαιώσει την αντίληψη ότι η ζωή είναι ένα σύμπλεγμα ταξιδιών που δεν τελειώνουν. Μια συνεχιζόμενη διαδρομή στο χρόνο μέσα από το χώρο που ανήκει σε μας είτε κυριολεκτικά, είτε νοητικά ή νοερά. Οι περιπέτειες, οι εμπειρίες, οι γνώσεις που συνοδεύουν τα ταξίδια βοηθούν τον αναγνώστη να αποκομίσει δώρα ηθογραφίας και μυθοπλαστικών στοιχείων με τα οποία θα ταυτιστεί και θα αναγνωρίσει ως σημαντικά ανθρώπινα βιώματα. Για όσους τόπους αναφέρεται η συγγραφέας φαίνεται να ταυτίζεται και να θεωρεί τον εαυτό της έναν από τους κατοίκους για οποιοδήποτε κοινωνιολογικό επίπεδο περιγράφει. Ως αφηγήτρια όμως, παρουσιάζεται αμέτοχη στη δράση, απλή παρατηρήτρια, εκτός από τα αφηγήματα που παρουσιάζει σε προσωπικό επίπεδο, καθώς συνομιλεί με τον αναγνώστη, μηδενίζοντας την οποιαδήποτε απόσταση, δημιουργώντας έτσι μια οικεία σχέση που υποβοηθά την επικοινωνία και τη συμπάθεια για να επιτευχθεί ένα κλίμα εμπιστοσύνης και σεβασμού.
Τα διηγήματα και αφηγήματα της συλλογής, παρά την αυτοτέλειά τους, έχουν ενιαίο προσανατολισμό, καθώς όλα δένουν μαζί, υποβοηθώντας τον αναγνώστη να αναγνωρίσει ότι η κοινωνία μεταβάλλεται, ότι η αλλαγή στη ζωή είναι αποτέλεσμα της πορείας του ταξιδιού, κι ότι όλα, καλά και άσχημα, γίνονται προκειμένου να υπάρξει πρόοδος και εξέλιξη. Το βιβλίο προσφέρει πλούσιο υλικό για διδασκαλία στα σχολεία μας και μπορεί να θεωρηθεί ως μια αφετηρία για προβληματισμό και μελέτη σχετικά με τη συλλογή διηγημάτων της συλλογής μέσα από τα οποία μπορούν να αντληθούν θέματα όπως, η Ελληνική οικογένεια του τότε και του σήμερα, οι επιπτώσεις των μεταπολεμικών συνθηκών στη ζωή των ανθρώπων της Ελλάδας, οι σχέσεις μεταξύ των κατοίκων του χωριού ή της πόλης, η ζωή στη ξενιτιά, η νοσταλγία για επιστροφή στην πατρίδα, η μοναξιά των ανθρώπων, τα προβλήματα της τρίτης ηλικίας και πολλά άλλα.
Ο Νίκος Πιπέρης, αναφερόμενος στη θεματολογία της συλλογής, τόνισε ότι κυριαρχούν τα θέματα της μετανάστευσης και της αγάπης. Αναφορικά με τη μετανάστευση, τα σχετικά διηγήματα παρουσιάζουν τις διάφορες εκφάνσεις της ζωής των μεταναστών στην Αυστραλία: Με την αδιάσειστη πειστικότητα του αυτόπτη μάρτυρα, αλλά και με την ευαισθησία που απαιτείται για οποιαδήποτε αναφορά σε θέματα μεταναστευτικά, η συγγραφέας, ως αντιπρόσωπος όλων σχεδόν των Ελλήνων μεταναστών της πρώτης γενιάς, χωρίς παραποίηση ή ανεξέλεγκτη δραματοποίηση των τότε επικρατούντων καταστάσεων στην Αυστραλία, μας μεταφέρει σε περασμένους χρόνους και σε περιστάσεις τις οποίες οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ζήσει.
Η αγάπη, η αγνή, η ιδανική, η κατά κάποιο τρόπο πλατωνική, και η ανείπωτη αγάπη, όχι ο έρωτας, είναι επίσης ένα από τα πλέον σημαντικά θέματα της συλλογής. Εδώ η αγάπη εξελίσσεται σε ένα πολυδιάστατο και πολύμορφο αίσθημα, όπως το περιγράφει η συγγραφέας στα διάφορα διηγήματα της συλλογής, που αγγίζει όχι μόνο τους πρωταγωνιστές, αλλά και όλους τους δευτερεύοντες χαρακτήρες.
Η αγάπη εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους, πάντα όμως με την ίδια δύναμη και με ευρύτατη εμβέλεια και βάθος. Υψώνεται στο μεγαλείο της και αναπτύσσεται με την πραότητα, την ηρεμία, την ευγένεια και τον συγκρατημένο έλεγχο που επιβάλλει η συναισθηματική ειλικρίνεια των πρωταγωνιστών, απόρροια της λεπτότητας και της ευαισθησίας της συγγραφέως.
Η Διονυσία, έχοντας συλλάβει στο νου της μια ιστορία που θέλει να πει την αποδίδει με χαρακτηριστική τέχνη δημιουργώντας την κατάλληλη ατμόσφαιρα, για κάθε διήγημα και χρησιμοποιώντας άψογα την ελληνική γλώσσα, προωθεί απρόσκοπτα το συρμό της σκέψης και των συναισθημάτων που δημιουργεί μέσα από μια τέλεια ύφανση του λόγου. Η παρατηρητικότητα, η κατανόηση και η διεισδυτική ανάλυση περιστάσεων και χαρακτήρων είναι όπλα πρωταρχικά στην δημιουργική τέχνη και ικανότητα της Διονυσίας.
Η συγγραφέας ευχαρίστησε τους συντελεστές της εκδήλωσης, έκδοσης και παρουσίασης του βιβλίου της καθώς και τα παροικιακά μέσα ενημέρωσης («Νέο Κόσμο», «Τα Νέα», 3ΧΥ, 3ΖΖΖ και SBS) για την ευρεία και δωρεάν προβολή του.
