Γνωρίζω προσωπικά την Alex Bhathal. Υπήρχε μια εποχή που συναντιόμασταν στους ποδοσφαιρικούς αγώνες των γιων μας κάθε Κυριακή. Αναλάμβανε συχνά να φέρνει στους αγώνες και άλλα νεαρά αγόρια αφρικανικής καταγωγής όταν οι γονείς τους που εργάζονταν δεν ήταν σε θέση να το κάνουν οι ίδιοι. Γνωρίζει καλά την αξία του αθλητισμού και το ρόλο που παίζει στην ενίσχυση της αποδοχής και της ανοχής, ειδικά στους Northern Falcons, όπου ο Τάσος, o Mohamed, o Κον, η Μαρία, η Louisa και η Li είναι ο κανόνας. Η Bathal είναι “άνθρωπος” με όλη τη σημασία της λέξης. Άλλωστε, για τους Έλληνες η λέξη αυτή σημαίνει να κάνεις μια πράξη από ανιδιοτελή καλοσύνη για κάποιον, ανεξάρτητα από πολιτικά πιστεύω, θρήσκευμα ή κοινωνική θέση.

“Έκανες τις μέρες μου στο ποδόσφαιρο πιο ενδιαφέρουσες” λέει. Συνήθιζα να διαφωνώ μαζί της για τις πολιτικές των Πρασίνων, ως σύμβουλος τότε του φιλελεύθερου πρέμιερ και οπαδός του Keating. Τώρα, όμως, δεν μπορώ πλέον να αγνοήσω την έλλειψη δράσης για το περιβάλλον, όπως δεν θα μπορούσα ποτέ να αγνοήσω και τον τρόπο μεταχείρισης των προσφύγων και από τα δύο μεγάλα κόμματα, από το 1997 και μετά. Αν και η βαθιά αποστροφή μου για τον “αριστερισμό” των περισσότερων Πράσινων παραμένει, η Alex Bhathal και ο ηγέτης τους, Richard Luigi Di Natale, φαίνεται να λειτουργούν ως το αντίβαρο της μισαλλοδοξίας που βρίσκεται στην άκρα αριστερά του κόμματος.

Βλέπω κομμάτια από τον εαυτό μου στην Alex Bhathal και στον Di Natale, περισσότερο από ό,τι στους άλλους Πράσινους. Είναι και οι δύο “προϊόντα” μετανάστευσης, ένας Ιταλός και μια Ινδή που γνωρίζουν καλά τους ψηφοφόρους του Batman. Όλοι γνωρίζουν την Bhathal, είναι παντού. Και ο Di Natale αποφοίτησε από το καθολικό Parade College, το σχολείο του γιου μου. Ρώτησα τι σκοπεύουν να κάνουν για να κερδίσουν τη στήριξη των συντηρητικών, των φιλελευθέρων ή εκείνων που είναι “κολλημένοι” με τους Εργατικούς στο Batman.

“Είμαι συνέχεια έξω στους δρόμους και με έχει συγκλονίσει η στήριξη που μου δίνουν οι κάτοικοι. Άνθρωποι που συναντώ από εδώ ως το Reservoir, μου λένε ότι θα ψηφίσουν τους Πράσινους” λέει η Bhathal.

“Αρχίζουμε να έχουμε περισσότερους εθελοντές πια και προς το βορειοδυτικό Reservoir” προσθέτει.”Έκανα μια ομιλία στους ηλικιωμένους Ιταλούς του St. Joseph και ένας από τους εθελοντές μας, o Leo Zembekis, κατάφερε να εγγράψει αρκετούς από αυτούς στο κόμμα” προσθέτει. Οι Ιταλοί και οι Έλληνες του Batman είναι παραδοσιακά ψηφοφόροι των Εργατικών και η πιο ισχυρή γλώσσα στην περιοχή -εκτός από την Αγγλική – παραμένει η Ιταλική”.

“Δεν πιστεύω στη θεωρία περί αστικού εξευγενισμού της περιοχής (gentrification)” τονίζει. “Yπάρχουν οικογένειες που είναι εδώ πάνω από εβδομήντα χρόνια”. Υπογραμμίζει ότι τα παιδιά και τα εγγόνια των Ιταλών και των Ελλήνων ψηφίζουν υπέρ των Πρασίνων και ότι “οι οικογένειες μιλάνε πλέον με τέτοιο τρόπο για την πολιτική, ώστε οι ηλικιωμένοι μετανάστες αρχίζουν να εξετάζουν τους Πράσινους ως επιλογή”.

Οι κάτοικοι στο βόρειο κομμάτι της πόλης είναι ευκατάστατοι, έχουν περιουσιακά στοιχεία, παρά το γεγονός ότι έχουν χαμηλότερη εισροή χρημάτων σε σχέση με όσους ζουν στις ανατολικές περιοχές. Το 70% όλων των Ιταλών, των Ελλήνων, των Βιετναμέζων και των Αράβων στο Batman έχουν ιδιόκτητα σπίτια. Μια ιδιοκτησία λειτουργεί ως ανάχωμα και προστασία στην οικονομική ύφεση. Σύμφωνα με τον μεγάλο πολεοδόμο της Νότιας Αυστραλίας, Hugh Stretton, η ιδιοκατοίκηση είναι απαραίτητη για την οικονομική ανάπτυξη και τη συνοχή της χώρας. Ο δε Βρετανός κοινωνιολόγος, Ray Pahl, έχει προχωρήσει τη θεωρία του σε βαθμό ώστε να θεωρεί τη στέγαση παραγωγή, όχι κατανάλωση. Σε αντίθεση με τους κλασσικούς οικονομολόγους και τους μαρξιστές, η “έμφαση του Pahl στην τριάδα του Max Weber για τον πλούτο, την κατάσταση και τη δύναμη” σηματοδοτεί μια ταξική ανάλυση που ασχολείται με την κατανομή του αστικού χώρου και των πόρων και όχι με τις εργασιακές σχέσεις.

Όμως ανεξάρτητα από τη σχέση του με μέσα παραγωγής, όταν ένας φτωχός μετανάστης έχει στην ιδιοκτησία του ένα σπίτι, αλλάζει κοινωνική τάξη. Οι μαρξιστές δεν βλέπουν με καλό μάτι αυτή την άνοδο, ενώ οι νεοφιλελεύθεροι βλέπουν τη στέγαση ως έναν τρόπο να αποσπάσουν μεγάλα κέρδη. “Οι παλιοί μετανάστες έχουν το δικό τους σπίτι, αλλά βλέπουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους να μην μπορούν να τα βγάλουν πέρα με τη στέγαση, την εκπαίδευση και την υγειονομική περίθαλψη” δηλώνει ο Di Natale.
“Πολλοί από εμάς”, του λέω, “χρησιμοποιούμε τα πατρικά μας για να αγοράσουμε το δικό μας σπίτι ή για να αγοράσουμε σπίτι στα παιδιά μας, αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό των μεταναστών”.

“Ίσως”, μου απαντά ο Di Natale, “αλλά όταν υπάρχουν τέσσερα παιδιά σε μια οικογένεια, το πόσο προσιτά είναι τα σπίτια γίνεται πολύ σημαντικός παράγοντας”.

Εξετάζω το ζήτημα της φοροαπαλλαγής λόγω επενδυτικής ζημιάς (negative gearing) ως μια προσπάθεια να προστατευτούμε από μια χαμηλή μελλοντική σύνταξη ή την απουσία της, ή γενικά ως έναν τρόπο να αυξήσουμε τον πλούτο μας ως γενιά ακολουθώντας το μεταναστευτικό όνειρο. “Δεν έχω συναντήσει ποτέ έναν Ιταλό της παλιότερης γενιάς που να χρησιμοποιεί το negative gearing” αναφέρει η Bhathal. Γνωρίζει πολλούς ελεύθερους επαγγελματίες που έχουν πάρει “λογικές οικονομικές αποφάσεις”, αλλά ισχυρίζεται ότι ταυτόχρονα ανησυχούν ότι “τα παιδιά τους θα καταλήξουν με πολλά χρέη από το πανεπιστήμιο ή τις επιχειρήσεις τους”. Τους εξηγεί ότι τα υφιστάμενα συστήματα πρέπει να αλλάξουν και βλέπει ότι δεν έχουν αντίρρηση με αυτό. Ο Di Natale κάνει τη σύνδεση ανάμεσα στη συντήρηση και τον συντηρητισμό που, όπως λέει, ήταν πάντα μια φιλελεύθερη αρχή με στόχο την προστασία του περιβάλλοντος. «Οι συντηρητικοί ψηφοφόροι, οι Καθολικοί, οι Έλληνες και οι άλλοι ορθόδοξοι Ανατολικοευρωπαίοι, είναι οι αρχικοί ψηφοφόροι των Πρασίνων, οι άνθρωποι που καλλιεργούν τα λαχανικά τους, που είναι αυτάρκεις και ολιγαρκείς και θέλουν καθαρό αέρα και πράσινο” προσθέτει η Bhathal.

Η Bhathal απαντά δυναμικά στη μομφή του προέδρου των Φιλελευθέρων της Βικτώριας, Michael Kroger, ο οποίος την κατηγόρησε για αντισημιτισμό. “Δεν έχω υποστηρίξει ποτέ, μα ποτέ την BDS” δηλώνει.

“Ας είμαστε ξεκάθαροι”, συμπληρώνει ο Di Natale”, στήσαμε το Εβραϊκό Δίκτυο των Αυστραλών Πρασίνων και έχουμε και γηραιότερα μέλη στην κοινότητα που κάνουν δουλειά στη βάση του κόμματος και δείχνουν την υποστήριξή τους στο Ισραήλ και το ότι είμαστε υπέρ της λύσης των δύο κρατών. Είμαστε επικριτικοί απέναντι στην κυβέρνηση του Likud, αλλά δεν είμαστε εναντίον του Ισραήλ”.

Το Εργατικό Κόμμα έχει κάνει μια καλή επιλογή στο πρόσωπο της Ged Kearney. Πολύ καλύτερη από τον David Feeney, η παραίτηση του οποίου εξαιτίας της διπλής του ιθαγένειας προκάλεσαν τις επαναληπτικές εκλογές. Η θέση τους για το ορυχείο Adani είναι μικροπολιτική, ενώ στο θέμα των προσφύγων προσπαθούν να δείξουν συμπόνια χωρίς να αλλάζουν την τρέχουσα πολιτική. Ακόμη και η πρώην πρωθυπουργός, Julia Gillard, έστειλε επιστολή στους ψηφοφόρους του Batman, υποστηρίζοντας την Kearney. Προσωπικά βρήκα μήνυμα στον τηλεφωνητή μου με το οποίο ζητούσε την υποστήριξή μου.

Η Bhathal μου υπενθυμίζει γρήγορα ότι οι Πράσινοι έκαναν μια προσπάθεια “να αυξηθεί το επίδομα Newstart Allowance κατά $75 την εβδομάδα, αλλά οι Εργατικοί ήταν αντίθετοι”.

“Την ημέρα που η Gillard έκανε την ομιλία της στη βουλή εναντίον του μισογυνισμού, οι Εργατικοί ψήφισαν τη διακοπή μιας ολόκληρης σειράς παροχών προς τις μονογονεϊκές οικογένειες” συμπληρώνει ο Di Natale.
Αυτό το Σάββατο, θα φτάσω στην κάλπη μπερδεμένος. Βλέπω το σύνθημα των Εργατικών για την Ged Kearney “Δράση – ακεραιότητα – Πραγματική αλλαγή” και δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ σε ποια αλλαγή αναφέρονται; Η Kearny θα κινητοποιήσει τον ηγέτη της; Αν κερδίσει, το Batman θα ξεχαστεί και πάλι; Δεν έχω αισθανθεί τόσο μεγάλη εσωτερική σύγκρουση εδώ και πολύ καιρό. Ίσως ήρθε όντως η ώρα για μια αλλαγή.

*(ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Σοφία Φατούρου)