Κάθε φορά που γίνεται κάποιος έρανος για την ενίσχυση ενός κοινωφελούς ιδρύματος της παροικίας μας, εκείνο που πάντα προβάλλεται, και πολύ σωστά, είναι: πριν τον έρανο ο σκοπός για τον οποίο αυτός διεξάγεται και.. μετά τον έρανο το ποσό που συγκεντρώθηκε του οποίου η ανακοίνωση συνοδεύεται με ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους προσέφεραν σ’ αυτόν.
Εκείνο που όμως δεν προβάλλεται και θα έπρεπε είναι οι μικρές ιστορίες ανθρωπιάς που οι εθελοντές που απαντούν τα τηλέφωνα του εράνου ή αυτοί που βρίσκονται στον χώρο του ιδρύματος και δέχονται όσους θέλουν να προσφέρουν αυτοπροσώπως, βλέπουν και ακούν.
Είναι ιστορίες που όχι μόνο συγκινούν αλλά με δεδομένη την επικράτηση του ατομικισμού στις μέρες μας, σπανίζουν. Δεν είναι ιστορίες συμπαροίκων με “γερά πορτοφόλια”, που έστω και αν η δωρεά τους είναι καλοπροαίρετη και βέβαια ευπρόσδεκτη, δεν πρόκειται να τους στερήσει καμία από τις ανέσεις που απολαμβάνουν. Είναι οι ιστορίες αυτών που γνωρίζουν ότι προσφέροντας έστω και $20 θα αναγκαστούν να στερηθούν ένα κομμάτι κρέας, δύο σοκολάτες για τα εγγονάκια ή τα δισέγγονά τους, φρέσκα φρούτα για μία εβδομάδα, ή μία βόλτα στο ζαχαροπλαστείο της γειτονιάς. Εντούτοις δεν διστάζουν να το προσφέρουν και να ζητήσουν μάλιστα και συγνώμη που δεν μπορούν να δώσουν περισσότερα.
Σε αυτές τις μικρές ιστορίες ανθρωπιάς του εράνου της «Φροντίδας» αναφέρθηκε ο γενικός διευθυντής του οργανισμού Γιώργος Λεκάκης, ενός εράνου-θεσμού για την ελληνική παροικία της Μελβούρνης που διεξάγεται κάθε χρόνο με την συνδρομή του ραδιοφωνικού σταθμού 3ΧΥ.
«Θέλω να ευχαριστήσω τους συνταξιούχους μας. Τους βλέπω κάθε χρόνο να προσφέρουν αλλά η γενναιοδωρία τους συνεχίζει να με εκπλήσσει και να με συγκινεί» είπε πριν από λίγες μέρες ο κ. Λεκάκης.
Έκανε ιδιαίτερη μνεία σε συλλόγους συνταξιούχων που προσέφεραν καθόλου ευκαταφρόνητα ποσά όπως ο Σύλλογος Ηλικιωμένων του Αγ. Δημητρίου που έδωσε το ποσό των $3.000. Είναι ένα ποσό που συλλέχθηκε από το υστέρημα των μελών του, ανθρώπων που ίσως τους έχει αγγίξει η μάστιγα της άνοιας ή σίγουρα έχουν κάποιον γνωστό ή συγγενή τους, όπως όλοι μας εξάλλου, που πάσχει από αυτήν την ύπουλη νόσο.
Μία μικρή ιστορία ανθρωπιάς είναι και αυτή του 89χρονου Μιχάλη Ραδίτη που αψηφώντας την ζέστη πήγε στο περίπτερο που είχε ο οργανισμός στον πεζόδρομο του Oakeligh, για να παραδώσει αυτοπροσώπως την $100, δωρεά του.
Μία τέτοια ιστορία είναι και αυτή ενός ζευγαριού ηλικιωμένων συμπαροίκων που ταξίδεψε 50 χιλιόμετρα για να φτάσει στα γραφεία της «Φροντίδας» στο Mulgrave, προκειμένου να προσφέρει τον όβολό του που όπως και πολλοί άλλοι συνομήλικοι τους. Και αυτοί μαζί με την προσφορά τους ζητούσαν και συγνώμη που δεν μπορούσαν να δώσουν περισσότερα.
Τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν από τον φετινό έρανο θα διατεθούν για την ανακαίνιση δύο μονάδων φροντίδας ηλικιωμένων που πάσχουν από άνοια στις εγκαταστάσεις της «Φροντίδας» στο Clayton South (ικανότητας στέγασης 50 κλινών) και στο γηροκομείο του St Albans (ικανότητας στέγασης 30 κλινών).
Το συνολικό ποσό που απέφερε ο έρανος έφτασε τις $130.000. Είναι εντυπωσιακό. Η γενναιοδωρία των ηλικιωμένων συνταξιούχων μας όμως ακόμα περισσότερο εντυπωσιακή και σίγουρα πρέπει να προβάλλεται πιο συχνά.
