Η καλλιέργεια λαχανικών είναι μία από τις πιο δημοφιλείς ασχολίες των κατοίκων της Μελβούρνης, καθώς επιφέρει πολλαπλά οφέλη. Όπως τονίζουν οι γιατροί, το να δημιουργεί κανείς και να φροντίζει έναν λαχανόκηπο αποτελεί εξαιρετική άσκηση, τόσο σωματική, όσο και πνευματική, ενώ το να καλλιεργεί κανείς ο ίδιος την τροφή του, έχοντας τον έλεγχο της ποιότητας όσων μπαίνουν στο πιάτο του, είναι το πρώτο βήμα για μια υγιεινή διατροφή. Όμως πόσο υγιεινή είναι στ’ αλήθεια η τροφή που βγαίνει από τα μποστάνια της πόλης;

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που διεξήγαγε το Πανεπιστήμιο Macquarie, από κοινού με το Βασιλικό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μελβούρνης (RMIT), το έδαφος σε πολλούς κήπους ιδιωτικών κατοικιών της Μελβούρνης έχει αυξημένα επίπεδα μολύβδου, κάτι που μπορεί να είναι επικίνδυνο για την υγεία.

Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε τον Φεβρουάριο, ήταν η πρώτη του είδους της που διεξήχθη ποτέ στους κήπους της Μελβούρνης. Οι ερευνητές ανέλυσαν δείγματα εδάφους από 136 οικιακούς λαχανόκηπους από διάφορες περιοχές της Μελβούρνης. Στο 21% των δειγμάτων, η συγκέντρωση μολύβδου υπερέβαινε τα 300mg/kg, δηλαδή το ανώτατο επιτρεπτό όριο για την υγεία των κατοίκων στην Αυστραλία. Όπως αναφέρεται στην έκθεση, η συγκέντρωση μολύβδου ήταν υψηλότερη σε κατοικίες πολλών ετών που είχαν εξωτερικούς τοίχους με χρώμα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι στο παρελθόν, τα χρώματα που χρησιμοποιούνταν για αυτόν το σκοπό, είχαν μεγαλύτερη συγκέντρωση μολύβδου από αυτά που κυκλοφορούν τώρα.

Επίσης, πολλά από τα σπίτια βρίσκονται κοντά σε κεντρικούς δρόμους, όπου οι εκπομπές αερίων από τα καύσιμα των οχημάτων άφηναν υπολείμματα στις οροφές των σπιτιών που με την βροχή κατέληγαν στο έδαφος. Γι’ αυτό και το φαινόμενο είναι εντονότερο στις κατοικίες που βρίσκονται στα εσωτερικά προάστια της πόλης. Οι ερευνητές τονίζουν ότι τα πορίσματά τους αποτελούν μόνο την αρχή, καθώς το δείγμα των 130 σπιτιών είναι πολύ μικρό, δεδομένου ότι υπάρχουν τουλάχιστον ένα εκατομμύριο νοικοκυριά στην Μελβούρνη.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να ελέγξει κανείς την ποιότητα του εδάφους στον κήπο του σπιτιού του, όπως να δώσει δείγμα σε εργαστήριο, αλλά μία πλήρης εκτίμηση της τοξικότητας του εδάφους είναι ιδιαίτερα δαπανηρή. Ακόμη κι αν η εξέταση του εδάφους δείξει μετρήσεις πάνω από το επιτρεπτό όριο, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι το έδαφος είναι τοξικό. Αυτό που μπορεί να κάνει κανείς είναι να δώσει για εργαστηριακό έλεγχο τα προϊόντα που καλλιεργούνται, ώστε να διαπιστώσει κατά πόσον έχουν επηρεαστεί, κάτι που ήδη γίνεται στο Πανεπιστήμιο Macquarie (μέσω του προγράμματος VegeSafe), ενώ και το RMIT ετοιμάζεται να δημιουργήσει σχετικό πρόγραμμα.

Μία άλλη λύση είναι να χρησιμοποιήσει υπερυψωμένο κήπο, μεταφέροντας χώμα υψηλής ποιότητας από ελεγμένη πηγή, για την καλλιέργεια των σπιτικών λαχανικών. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζονται τα λαχανικά με βρώσιμες ρίζες – π.χ. τα καρότα, ή οι βολβοί – καθώς οι ρίζες απορροφούν τα μέταλλα, με αποτέλεσμα να υπάρχουν υπολείμματα, όσο καλά και αν πλυθούν.