Ομολογουμένως, ήταν μια ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη η παράσταση «Περσπέκτιβ» που ανέβασε η ομάδα ενηλίκων του Δημιουργικού Κέντρου Δράματος και Τεχνών της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, σε σκηνοθεσία Στάθη Γράψα, το βράδυ της περασμένης Παρασκευής στο Christine Strachan Theatre του South Oakleigh Secondary College.

Ομολογώ ότι πήγα να δω την παράσταση με πολλές επιφυλάξεις. Κάτι σαν «υποχρέωση» ας πούμε.

Η πρώτη ευχάριστη έκπληξη ήταν η αθρόα προσέλευση θεατρόφιλων. Ειλικρινά, δεν περίμενα τόσους. Γέμισε το θέατρο!

Στη συνέχεια, οι εκπλήξεις διαδέχονταν η μια την άλλη. Σύγχρονη θεματολογία, έξυπνοι διάλογοι, εντυπωσιακές ερμηνείες και μια θεατρική παράσταση που, ειλικρινά, δεν είχαμε ξαναδεί στον ομογενειακό χώρο.

Ο Στάθης Γράψας και οι συνεργάτες του μας είχαν προειδοποιήσει, αλλά, μάλλον, εγώ δεν έδωσα την πρέπουσα σημασία.

«Είναι μια αυτοσχέδια παράσταση», μας είπαν, «όπου η ιδέα βασίζεται στην προοπτική της ζωής που μας διαφεύγει, όταν χανόμαστε στην καθημερινότητα μας και δεν αντιλαμβανόμαστε το τι συμβαίνει στον κόσμο γύρω μας. Είναι μικρές ιστορίες ανθρώπων, που βιώνουν την πραγματικότητα σε κωμικοτραγικές καταστάσεις».

Και αρκετές τέτοιες ιστορίες παρουσιάστηκαν επί σκηνής έξυπνα, πρωτότυπα και άψογα.

Ιστορίες για την αυτοματοποίηση επιχειρήσεων και ανθρώπων, την υποκρισία κάποιων «θρήσκων», τον υπερκαταναλωτισμό, την σχέση των ζευγαριών (είτε είναι παντρεμένα, είτε συζούν), την ελληνική γραφειοκρατία αλλά και το φακέλωμα που μας κάνουν οι αυστραλιανές αρχές, τα παιδιά μας που ξεχνούν την γλώσσα μας και πολλές άλλες ιστορίες που τις ζούμε καθημερινά και οι οποίες δόθηκαν με χιουμοριστικό αλλά συγχρόνως και καυστικό τρόπο.

Ο «Νέος Κόσμος» ζήτησε δυο λόγια για αυτή την προσπάθεια από τη συντονίστρια του Κέντρου, Κατερίνα Πουταχίδου, η οποία υπογράμμισε μεταξύ άλλων:

«Η ομάδα με τον σκηνοθέτη Στάθη Γράψα κατάφερε μέσα σε δυόμιση μήνες να ανεβάσει από το μηδέν αυτή την αυτοσχέδια παράσταση.

Ξεκίνησε από κάτι γενικό, από συζητήσεις και από τα βιώματα της ομάδας στην Ελλάδα κι εδώ στην Μελβούρνη. Συνθήκες που έχουν ζήσει και στις δύο χώρες, καταστάσεις που τους έκαναν εντύπωση και όλα αυτά σε σχέση με το τι γίνεται τελικά γύρω μας.

Έγιναν συζητήσεις, για το πώς εμείς οι άνθρωποι πνιγόμαστε στα δικά μας ατομικά προβλήματα, στους δικούς μας μικρόκοσμους και πως αφήνουμε τελικά τη ζωή γύρω μας να κυλάει χωρίς να βλέπουμε την ουσία.

Τα κείμενα ήταν της ίδιας της ομάδας. Μπόρεσαν και κατέγραψαν τα βιώματα τους σε διαλόγους και αναφορές. Αυτά πήρε ο Στάθης κι έβαλε το δικό του καλλιτεχνικό στίγμα, για να δραματοποιήσει και να δέσει όλα τα κομμάτια σε ένα ενιαίο σύνολο. Η ομάδα είναι ερασιτεχνική και αγαπά πάρα πολύ αυτό που κάνει. Είναι άνθρωποι απλοί, που έρχονταν 2 και 3 φορές την εβδομάδα για 3ωρες πρόβες. Ήταν εκεί και θέλανε τους προβληματισμούς να τους μοιραστούν με το κοινό. Στα τρία χρόνια που βρίσκονται στο εργαστήρι, έχει αναπτυχθεί μεταξύ τους φιλία και αυτή η ενέργεια, η αύρα γέμισε τη σκηνή.

Λίγοι από αυτούς έχουν ανέβει στο σανίδι, για τους περισσότερους ήταν η πρώτη ή η δεύτερη φορά. Και αυτό είναι πολύ αξιέπαινο, που άγγιξαν τα όρια τους αλλά και τα ξεπέρασαν κιόλας. Το να ανακαλύπτεις τον εαυτό σου σε τέτοιες στιγμές είναι αξιοθαύμαστο.

Την παράσταση την αγκάλιασαν πολλοί Έλληνες και μη και αυτό φάνηκε στο ασφυχτικά γεμάτο θέατρο Christine Strachan Theatre του South Oakleigh Secondary College.

Οι θεατές φύγανε εντυπωσιασμένοι από την απόδοση της ομάδας, την σκηνοθετική ματιά αλλά και από την «τροφή για σκέψη» που τους δόθηκε μέσα από τα κείμενα . Τελικά από ποια οπτική γωνία θέλουμε να βλέπουμε τη ζωή, ποια προοπτική υπάρχει;

Η παράσταση ήταν μια ανάσα για τα παροικιακά δρώμενα της Μελβούρνης».

Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούμε σε όλους τους συντελεστές της παράστασης που είναι οι ακόλουθοι: Μαρία Μπακαλίδου,
Εφροσύνη Θεοδοσιου, Μαρία-Στελλα Παπαγεωργίου, Ιωάννα Γαγάνη, Ιωάννα Κοθρούλα, Αχιλλέας Καλάνης, Κώστας Στεφανίδης, Νίκος Καρακώτας, Γιάννης Λυρής, Νίκη Σκούρη, Χαράλαμπος Παυλίδης, Νίκος Βελίγκος, Αναστάσιος Κερεμέζης, Λεμονιά Σχοινά, Αλέξανδρος Κεχριδάκης, Στέλλα Κατσαρού, Αθηνά Γιάννου, Πάνος Αποστόλου, Κωνσταντίνα Γώγου, Ελένη Σκουλίδου, Παναγιώτα Πολλάλη και ο μικρός Παναγιωτάκης Υφαντής.

Σκηνοθέτης: Στάθης Γράψας

Βοηθοί σκηνοθέτη: Andy McKinnon και Ελένη Μπουκουβάλα

Τεχνική υποστήριξη: Γιώργος Σκλάβος

Μακιγιάζ: Ελένη Μπαβέλη

Συντονίστρια Creative Drama &Arts: Κατερίνα Πουταχίδου

Αξίζουν, λοιπόν, θερμά συγχαρητήρια στο σκηνοθέτη Στάθη Γράψα, στη συντονίστρια του Κέντρου, Κατερίνα Πουταχίδου και σε όλους όσους συνέβαλαν να φυσήξει ένας φρέσκος άνεμος στο παροικιακό μας θέατρο, που τόσο ανάγκη τον είχαμε.

Η παράσταση, μας είπαν, θα επαναληφθεί. Φροντίστε να μην την χάσετε. Γιατί μόνο αν στηριχθεί αυτή η προσπάθεια θα έχουμε τη δυνατότητα να βλέπουμε πιο συχνά τέτοιες παραστάσεις.