Το έλλειμμα ενημέρωσης στην Κοινότητα

Θα πρέπει να σημειωθούν μερικές καθεστωτικές συμπεριφορές που επικρατούν στο Διοκητικό Συμβούλιο της Κοινότητας. Κατ’ αρχήν, η Ετήσια Γενική Συνέλευση (ΕΓΣ) έγινε με επτά μήνες καθυστέρηση. Το Διοικητικό Συμβούλιο (ΔΣ) έδωσε ως λόγο καθυστέρησης την αβεβαιότητα για την τύχη του Μπουλίν που μόλις βεβαιώθηκε συγκάλεσε τη Συνέλευση. Τα προηγούμενα χρόνια, όμως, ποιοι ήταν οι λόγοι; Και πώς καταφέρνει σε χρόνους εκλογών η ΓΣ να γίνεται εντός του έτους; Δεν δείχνει η νοοτροπία αυτή περιφρόνηση προς τα δικαιώματα των μελών για ενημέρωση;

Η δημιουργία φιλικών πλειοψηφιών, στα κοινοτικά επικρατούντα, δεν είναι δύσκολη να επιτευχθεί. Μετά από ένα διάστημα, με προσπάθειες και παραλείψεις των ιθυνόντων οι φίλοι τους γίνονται μέλη και επίσης ανανεώνουν τις συνδρομές τους και οι μη φιλικά προσκείμενοι ξεχνούν να ανανεώνουν και οδηγούνται προς την έξοδο. Πόσοι και πόσοι από τα μέλη του παρελθόντος σήμερα δεν είναι πλέον μέλη; Η πορεία αυτή έχει οδηγήσει σε μια ολοκληρωτική κατάσταση όπου για οκτώ χρόνια τώρα οι 19 υποψήφιοι του ενός συνδυασμού εκλέγονται μονοκούκι, ο διάλογος δεν είναι ευπρόσδεκτος, η ενημέρωση μονόδρομη, οι Γενικές Συνελεύσεις θεωρούνται ενόχληση .

Δεν υπάρχει σήμερα ο αείμνηστος Χρήστος Μουρίκης, -μια κοινοτική και παροικιακή συνείδηση- να ρίχνει φως στις τακτικές και τα διαδραματιζόμενα.

Οι ιθύνοντες αισθάνονται ευτυχείς από αυτή την ολοκληρωτική πορεία; Δεν νομίζουν ότι εκεί που έχουν φτάσει τα πράγματα για να υπάρξει κάποια ικμάδα δημοκρατίας χρειάζεται μια επιτροπή μελών του ΔΣ και «καταξιωμένων μελών της παροικίας» -όπως συνήθιζε να λέει ο κ. Παπαστεργιάδης παλιόττερα, πριν το 2008- η οποία θα εξετάσει τους τρόπους που η Κοινότητα θα γίνει δημοκρατική και θα αντιπροσωπεύει την παροικία; Ο κ. Παπαστεργιάδης, όμως, ήταν υπέρ των Επιτροπών όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση, όχι τώρα. Τότε ζητούσε Επιτροπή για το Μπουλίν, για την περιουσία της Κοινότητας, επαφή και διαβούλευση με τα μέλη την οποία ευαγγελιζόταν για όταν θα ερχόταν στην εξουσία. Στην πρόσφατη Γενική Συνέλευση δεν αποδέχτηκε την πρόταση του κ. Νώντα Τσίτα για δημιουργία μικτής Επιτροπής για το Μπουλίν και συναφείς με το θέμα ενέργειες.

Ποτέ δεν αποδέχτηκε ο κ. Παπαστεργιάδης να δημιουργηθεί Επιτροπή για το Μπουλίν παρά τις παραινέσεις παλαίμαχων μελών όπως ο αείμνηστος Πλούταρχος Δεληγιάννης, ο Λεωνίδας Αργυρόπουλος, ο Νώντας Τσίτας και πολλοί άλλοι.. Σε μια συνέντευξή του το 2014 ο Παπαστεργιάδης είχε πει ότι το ‘Μπουλίν θα πρέπει να «κοιμηθεί» λίγο ακόμη, ενώ ξαφνικά το Φεβρουάριο του 2017 προετοίμασε να περάσει άρον άρον ψήφισμα πώλησης ενός μέρους και το υπόλοιπο να γίνει «Το Ελληνικό Κέντρο πάνω στο Γιάρα»! ΄Εφερε κάποια βιαστικά και προχειρότατα σχέδια όπου προβλέπονταν τα πάντα μέσα σε έναν άλλο προτεινόμενο γιάλινο πύργο, στο κάτω μέρος εστιατόρια, θέατρα, αίθουσες σχολείου, γραφεία για τους παροικιακούς οργανισμούς και στους πάνω ορόφους «Γηροκομείο» και όλα αυτά με 61 θέσεις στάθμευσης.. Και, επιπλέον, για να πείσει για τη σοβαρότητα των προτάσεών του έκανε αναφορά ότι είχε και τη συμφωνία και υποστήριξη της «Φροντίδας» για τον προτεινόμενο οίκο ευγηρίας, κάτι που η «Φροντίδα» το διέψευσε με δημόσια ανακοίνωση. Αντί να αναγνωρίσει το φιάσκο τέτοιων παραπλανητικών δηλώσεών του και την προχειρότητα των προτάσεων του σουρρελιστικού σχεδίου που έφερε προς εντυπωσιασμό, μίλησε και μιλάει ακόμη για μεγάλη νίκη έγκρισης από το 92% των παρευρισκομένων μελών, η οποία αποτελεί, όπως είπε στην ΕΓΣ, έγκριση προς τη διοίκησή του! Τέτοιες δηλώσεις δείχνουν άκρα αλαζονία και αποτελούν προσβολή της νοημοσύνης των μελών. Αν ξόδευε λίγη σκέψη θα διαπίστωνε ότι η έγκριση ήταν 100% αλλά το υπόλοιπο 8% απαιτούσε σοβαρή μελέτη και υποβολή ρεαλιστικών σχεδίων, όχι μόνο την πώληση και την προχειρότητα των διαφημιστικών φυλλαδίων.

Ο κ. Παπαστεργιάδης σε μια συνέντευξή του στην «Καθημερινή» της Αθήνας, τον Ιούλιο του 2017, διαβεβαίωνε:

«Αξιοποιούμε ένα οικόπεδο δικής μας ιδιοκτησίας στο Bulleen όπου θα αναγερθεί ένα νέο Ελληνικό Κέντρο, στο οποίο θα στεγαστεί μεταξύ άλλων και γηροκομείο». Βεβαίως, τον Ιούλιο του 2017 εξακολουθούσε ακόμη να υποστηρίζει «γηροκομείο» πάνω από αίθουσες σχολείου, θεάτρου, διαλέξεων και πλήθος άλλων υπηρεσιών. Εφόσον εννοούσε τα σχέδια που πρότεινε γιατί δεν ζήτησε νωρίς την αλλαγή συντελεστή δόμησης σύμφωνα με την αναφορά της Helen Gibson; Πώς θα γινόταν η περσινή πώληση ενός μέρους του Bulleen, που πρότεινε στην ΄Εκτακτη Γενική Συνέλευση του 2017, χωρίς την προηγούμενη αλλαγή συντελεστή δόμησης;

Στην πρόσφατη ΓΣ, το ΔΣ απέρριψε επίσης την πρότασή μου για τη μόνιμη τέλεση των Αντιπόδων την πρώτη εβδομάδα του Μαρτίου. Θα ήταν πιο κοντά στην ημερομηνία και στους σκοπούς για τους οποίους ιδρύθηκε το 1987. Ως γνωστόν, το 2010 το ΔΣ είχε μια συνάντηση στα γραφεία της Αρχιεπισκοπής στη Μελβούρνη. Ποτέ δεν ανακοινώθηκε τι συζητήθηκε αλλά από το 2011 το «Φεστιβάλ Αντίποδες» που γινόταν το πλησιέστερο Σαββατοκύριακο της εβδομάδας της 25ης Μαρτίου μεταφέρθηκε στο Σαββατοκύριακο της Αποκριάς. Χωρίς καμιά απόφαση της ΓΣ, χωρίς άλλες διαβουλεύσεις. Τι εορτάζεται στις αποκριές; Για ποιο λόγο προσκαλούν εκεί τους Αυστραλούς πολιτικούς; Για να εορτάσουν τι; Καρναβάλια;

Στο κάτω-κάτω λέμε συχνά, και σε όλες τις χώρες, ότι ο Μάρτης είναι ο Ελληνικός μήνας, το Μάρτη μιλάμε Ελληνικά, το Μάρτη είχε καθιερωθεί το «Φεστιβάλ Αντίποδες» και το Μάρτη ακόμη πριν εορταζόταν η «Ελληνική Εβδομάδα».

Η αλλαγή της ημερομηνίας έκανε μεγάλη διαφορά με ό,τι συμβόλιζαν οι Αντίποδες πριν. Το Φεστιβάλ υποβαθμίστηκε ως προς το σκοπό και το περιεχόμενό του. Σχολιαστές, όπως ο κ. Τάκης Ευστρατιάδης, έχουν επανειλημμένα τονίσει την πολιτιστική φτώχεια και υποβάθμιση του παρόντος Φεστιβάλ σε σύγκριση με την «Ελληνική Εβδομάδα» και τους παλαιότερους «Αντίποδες». Εγραφε ο Ευστρατιάδης τον Απρίλιο του 2016 για την «Ελληνική Εβδομάδα» του 1976:΄

«(…οργανώσαμε σε διάρκεια μιας εβδμάδας τις πάνω από είκοσι τόσες εκδηλώσεις της, βάζοντας τις βάσεις στις οποίες θα στηριζόταν κατοπινά η πιο αποδοτική ελληνική προβολή στη Μελβούρνη ειδικότερα και στην Αυστραλία γενικότερα.

Φέτος, ύστερα από 40 χρόνια, έγινε τον περασμένο μήνα το «Γλέντι», το συνώνυμο με το φεστιβάλ. Με όλη την έμφαση σε μια και μόνη εκδήλωση, το Φεστιβάλ θα συμπληρώσουν και πάλι ελάχιστες μικροεκδηλώσεις, σκόρπιες, στο αστείο χρονικό διάστημα 6-7 μηνών. Εκδηλώσεις που έτσι κι

αλλιώς, θα γίνονταν, αδιάφορα αν λογίζονταν μέρος φεστιβάλ ή όχι.» (Ευστρατιάδης, «Παροικιακό Βήμα», Απρίλης 2016)

Ο κ. Παπαστεργιάδης στην πρόσφατη συνέντευξή του στα «Νέα» αναφέρει ότι το Φεστιβάλ έχει ένα παθητικό γύρω στις $150.000 το χρόνο. Γιατί δεν συζητήθηκε αυτό στη Γενική Συνέλευση; Δεν θα πρέπει να εξεταστεί αν αξίζει να γίνεται αυτό το υποβαθμισμένο και δαπανηρό φεστιβάλ των Αποκριών; ΄Η γιατί να γίνεται κάθε χρόνο; Στο παρελθόν, υπήρξαν χρονιές που δεν έγινε και η Κοινότητα απέφυγε έξοδα $150 – 200.000.

Αλλά ας δούμε και τη διαφορά πνεύματος που έφερε η αλλαγή της ημερομηνίας και του σκοπού του «Φεστιβάλ Αντίποδες». Η διαφορά αυτής της αλλαγής που έκανε το παρόν ΔΣ το 2011 αποτυπώνεται στα πρωτοσέλιδα των παροικιακών εφημερίδων. Ας σημειώσουμε ότι το 2011 οι «Αντίποδες» έγιναν εντός της 1ης εβδομάδας του Μαρτίου γιατί τότε συνέπιπταν και οι Αποκριές και δικαιολογούνταν και τα καρναβάλια. Στο Φεστιιβάλ του 2009 έγραφε το πρωτοσέλιδο του Νέου Κόσμου: «Η Μελβούρνη θα ντυθεί στα γαλανόλευκα το Σαββατοκύριακο για το Φεστιβάλ «Αντίποδες» και τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου», («Νέος Κόσμος», 16 Μαρτίου 2009:1)

Μετά την αλλαγή εντελώς διαφορετικά πρωτοσέλιδα: «Η Μελβούρνη στο ρυθμό του Ελληνικού καρναβαλιού» («Νέος Κόσμος», 3/3/2011:1). «Τα Νέα», η περισσότερο φιλική προς τον Παπαστεργιάδη εφημερίδα είχε το πρωτοσέλιδο: «Ενθουσίασαν οι ‘Αποκριάτικοι Αντίποδες!’ Η αλλαγή πέτυχε». (Τα Νέα, 9/3/2011)

Μάλιστα! Αυτή η «επιτυχία» τα λέει όλα! Στη σκέψη των ιθυνόντων του ΔΣ και του Φεστιβάλ των Αντιπόδων «Ελληνικός πολιτισμός» σημαίνει δαπάνες χρημάτων και «παθητικά» του κοινοτικού προϋπολογισμού για καρναβαλικές διοργανώσεις!

Δεν παραγνωρίζω τις σπουδαίες ικανότητες του κ. Παπαστεργιάδη για αποφασιστικότητα και επαφή με άτομα της παροικίας και της ευρύτερης κοινωνίας που αντικατοπρτίζονται στς δωρεές προς την Κοινότητα ή το σχολείο της Κοινότητας. Οι Κοινότητες της Αιγύπτου αναπτύχθηκαν σημαντικά μέσω του συστήματος των δωρεών και αναγνώρισαν το θεσμό των «δωρητών», των «ευεργετών» και των «μεγάλων ευεργετών» των οποίων τα ονόματα χαράσσονταν σε μαρμάρινες στήλες στις αίθουσες συνεδριάσεων των Κοινοτήτων. Είναι ένας θεσμός που θα μπορούσε να καθιερωθεί και να λειτουργήσει και στην Αυστραλία και στη Μελβούρνη. Είναι ένας θεσμός που το ΔΣ και η Κοινότητα θα πρέπει να εξετάσει και να οργανώσει όσο το δυνατόν καλύτερα. Σωστά δόθηκε το όνομα «Ανδριανάκου» στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων στο Alphington Grammar αλλά τι δόθηκε στα μέλη του «Άργους Ορεστικόν» για τη σημαντική δωρεά τους, εκτός από την ικανοποίηση ότι ενίσχυσαν την Κοινότητα;

Απαιτείται δημιουργία επιτροπής και εγκαταστάσεων που θα ενθαρρύνουν και θα διευκολύνουν τη συμμετοχή και τη συνεργασία των ομογενειακών οργανώσεων με τον οργανισμό της Κοινότητας. Οι παροικιακές οργανώσεις να δίνουν αλλά και να λαμβάνουν κάποια αντίδωρα. Αν τα σχέδια του Μπουλίν ματαιωθούν θα πρέπει να εξευρεθεί κάτι αντίστοιχο που θα φέρει κοντά την Κοινότητα και τις παροικιακές οργανώσεις, κάτι για όλες τις γενιές, όχι μέσα στην πόλη αλλά και όχι μακριά από το κέντρο της πόλης, όπως ακριβώς προσφέρεται ή προσφερόταν το Μπουλίν.

*Ο Δρ Χρήστος Ν. Φίφης είναι επίτιμος ερευνητής στη Σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου La Trobe.