Στα δύσκολα παιδικά της χρόνια και τους γονείς της που μεγάλωσαν στην Ελλάδα υπό τις δύσκολες συνθήκες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και που την ενέπνευσαν να πιστέψει στην ελευθερία του λόγου, αναφέρθηκε η ομογενής γερουσιαστής της Νότιας Αυστραλίας, Ειρήνη Πνευματικού, κατά την παρθενική της ομιλία στην πολιτειακή Γερουσία Νότιας Αυστραλίας.
Μεταξύ άλλων, η ομογενής γερουσιαστής αναφέρθηκε στην ανάγκη συνέχισης του έργου ανάπτυξης μιας δίκαιης κοινωνίας, στις δυσκολίες και τις αδικίες που η ίδια έχει παρατηρήσει ότι αντιμετωπίζουν αρκετοί μετανάστες και εργαζόμενοι, καθώς και το σεβασμό με τον οποίο θα πρέπει να αντιμετωπιστεί η τρίτη ηλικία.
Πιο αναλυτικά, η κυρία Πνευματικού ξεκίνησε την ομιλία της εξηγώντας το λόγο που την οδήγησε στο να διεκδικήσει μια θέση υποψηφίου στη Γερουσία: «Στόχος μου είναι να παρέχω φωνή εκ μέρους όλης της Νοτιοαυστραλιανής κοινότητας καθώς συνεχίζουμε το έργο της οικοδόμησης μιας δίκαιης, ορθής και πολιτισμένης κοινωνίας, μιας κοινωνίας που φροντίζει τους ανθρώπους της και διατηρεί και προστατεύει αυτή τη διαφοροποιημένη Πολιτεία και το περιβάλλον της, και να φροντίσουμε να διατηρήσουμε την ταυτότητα της Νότιας Αυστραλίας και τον τρόπο μας να επιδιώκουμε πράγματα μεταξύ των αδελφών Πολιτειών μας. Έχουμε πολλά να προσφέρουμε στην υπόλοιπη Αυστραλία και είχαμε πολλές φορές στο παρελθόν. Θα πρέπει να προσπαθούμε να οδηγήσουμε και όχι απλώς να ακολουθούμε τη σκιά των ανατολικών Πολιτειών της χώρας. Η πρόσφατη τοποθέτηση της μπαταρίας Τεσλά με πρωτοβουλία της Εργατικής κυβέρνησης Γουέδεριλ, ήταν τεράστια επιτυχία και είναι ένα σπουδαίο παράδειγμα του πώς να βάλουμε την Νότια Αυστραλία στο χάρτη ως πρωτοπόρα στις ιδέες και τις καινοτομίες. Σκοπεύω να συνεχίσω αυτό το έργο, χρησιμοποιώντας τις ικανότητες και εμπειρίες που έχω αποκομίσει στη ζωή μου μέχρι τώρα» είπε η ομογενής γεροσιαστής.
Στη συνέχεια, η κυρία Πνευματικού αναφέρθηκε στη ζωή και το έργο της, κάνοντας λόγο για τα δύσκολα παιδικά της χρόνια και τους γονείς της που μεγάλωσαν στην Ελλάδα υπό τις δύσκολες συνθήκες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και την ενέπνευσαν να πιστέψει στην ελευθερία του λόγου. Επίσης, αναφέρθηκε στην ανάγκη διατήρησης της εθνικής ταυτότητας των μεταναστών, καθώς γίνονται μέρος της τοπικής κοινωνίας. Μίλησε ακόμα για το σύζυγό της, Χρίστο, καθώς και για τις αξίες και τη φιλοσοφία που διατηρεί μέχρι και σήμερα.
Μετέπειτα, τόνισε τη σημασία που είχε η εκπαίδευση για την ίδια και το πόσο την επηρέασε στη ζωή της: «Η εκπαίδευση ήταν μια πύλη για μένα, αλλά είναι το ίδιο και για μετανάστριες γυναίκες και μετανάστες εργάτες. Θα έπρεπε να γνωρίζουν τη γλώσσα και τα δικαιώματά τους αν ήταν να συμμετέχουν πιο ενεργά στον εργατικό τομέα και την κοινωνία. Η εκπαίδευση με ενδυνάμωσε και την είδα ως έναν τρόπο να ενδυναμώσω κι άλλους» είπε η κ. Πνευματικού και συνέχισε: «Αν οι εργαζόμενοι δεν έχουν επαρκείς όρους και προϋποθέσεις εργασίας, ασφάλεια εργασίας και επαρκή μισθό ώστε να ζήσουν, τότε δεν υπάρχει δίκαιη και δημοκρατική κοινωνία. Η αποτελεσματικότητά μου στο Κοινοβούλιο θα φανεί από το τι μπορώ να επιτύχω για να εξασφαλίσω ότι θα έχουμε ένα δίκαιο και έντιμο εργασιακό περιβάλλον σε αυτή την Πολιτεία και, κατ’ επέκταση την κοινωνία. Το πώς αντιμετωπίζουμε θέματα όπως η ανθρωποσφαγή στους εργασιακούς χώρους, η κλοπή και η δίκαιη αύξηση μισθών καθορίζει την υγεία της δημοκρατίας και της κοινωνίας μας».
Προχωρώντας στην ομιλία της, η κυρία Πνευματικού στάθηκε στην μέχρι τώρα εμπειρία της στον εργασιακό χώρο, καθώς και το τι έχει αποκομίσει από το κάθε επάγγελμα. Ξεκινώντας ως μεταφράστρια για τους γονείς της, παρατήρησε τα θέματα με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά οι μετανάστες (όπως το εμπόδιο της γλώσσας). Επόμενος «σταθμός» στην εργασιακή της σταδιοδρομία ήταν αυτός του διαμεσολαβητή, όπου κατανόησε τη σημασία της συγκρότησης σωστής νομοθεσίας για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών. Τέλος, στο χρονικό διάστημα που εργάστηκε σε δικηγορική εταιρία, κατάλαβε ότι πολλοί άνθρωποι προσπαθούν να αποφεύγουν τις νομικές διαδικασίες όταν αυτό είναι δυνατό, καθώς δεν επιθυμούν την αναστάτωση που αυτές επιφέρουν. Μέσω αυτών, είδε και το πόσο λανθασμένο είναι το υπάρχον σύστημα.
Έκανε, επίσης, αναφορά και στο έργο της στην κοινότητα, στο φιλανθρωπικό της έργο και την δουλειά που έχει κάνει εκτός της χώρας και της επέτρεψε να δει πώς οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν κοινά προβλήματα, ανεξαρτήτως από το πού προέρχονται ή το πού κατοικούν. Ευχαρίστησε όλους εκείνους που, όπως λέει η ίδια, την βοήθησαν να φτάσει έως εδώ, ενώ φτάνοντας στο τέλος της ομιλίας της, αναφέρθηκε για μια ακόμη φορά στη σημασία της εκπαίδευσης: «Έχω ήδη μιλήσει για τον μεταμορφωτικό ρόλο που είχε η εκπαίδευση στη ζωή μου. Πιστεύω ότι η διατήρηση της παρούσας και μελλοντικής κοινωνίας είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ποιότητα και το εύρος της εκπαίδευσης και της εκμάθησης. Συμπεριλαμβανόμενη σε αυτή είναι και η πρόσβαση σε υπηρεσίες εκμάθησης γλώσσας για νέες αφίξεις στην Πολιτεία μας ώστε να εξασφαλίσουν μια αποτελεσματική και υποστηρικτική ενσωμάτωση στην κοινωνία. Κι όταν μιλάω για εκπαίδευση, δεν αναφέρομαι μόνο στα πρώτα 18 χρόνια της ζωής μας αλλά στη μάθηση και την εξάσκηση που είναι διαδικασία ζωής. Πρόκειται για μια διαδικασία που μας επιτρέπει να είμαστε προσαρμοστικοί, επιχειρηματικοί και δημιουργικοί με το πώς ζούμε τη ζωή μας, πώς γινόμαστε οι άνθρωποι που θέλουμε να γίνουμε και πώς να εργαζόμαστε για την ευημερία και την ασφάλεια της οικογενείας μας».
Κλείνοντας το λόγο της, η κυρία Πνευματικού αναφέρθηκε στους συνταξιούχους, τους εργαζόμενους και τις μελλοντικές προκλήσεις: «Στην Πολιτεία μας έχουμε ένα αυξανόμενο ποσοστό ηλικιωμένου πληθυσμού. Αποτελεί προτεραιότητα να τους παρέχουμε σεβαστές και κατάλληλες συνθήκες συνταξιοδότησης που αντικατοπτρίζουν δημιουργική σκέψη και καινοτομία. Η δέσμευσή μου είναι να εξασφαλίσω πώς, μέσω της δουλειάς μου στο Κοινοβούλιο και την κοινωνία, να συντελέσω για μια ποιότητα φροντίδας που θα δει τους μεγαλύτερους και αδύναμους πολίτες να αντιμετωπίζονται με σεβασμό και αξιοπρέπεια. Πρέπει να βελτιωθούμε ώστε να εξασφαλίσουμε ότι η συνεισφορά των ηλικιωμένων μας να ανταμοίβονται και οι πιο πολύτιμοι πολίτες μας να συμπεριλαμβάνονται και να υποστηρίζονται να συμμετέχουν στη κοινωνική ζωή όσο καλύτερα μπορούν.
Έχοντας γίνει μάρτυρας της σκληρής δουλείας που πολλοί εργάτες έπρεπε να κάνουν στο παρελθόν, συμπεριλαμβανομένων και των γονέων μου, έχω ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον στα ζητήματα ασφάλειας των εργατών, των δίκαιων προϋποθέσεων εργασίας, των αμοιβών και της υγείας και ευημερίας του κάθε εργαζόμενου. Οι γονείς μου, οι άνθρωποι με τους οποίους εργάστηκα και τα μέλη της κοινότητας, μοιράζονται ιστορίες παρόμοιες με χιλιάδες άλλων Νοτιοαυστραλών στους οποίους δεν δόθηκε και συνεχίζεται να μην δίδεται δίκαιος μισθός και ασφαλείς συνθήκες εργασίας από την επιχείρηση και την βιομηχανία. Κι ήταν μόνο μέσω της άμεσης υπεράσπισης των συνδικαλιστικών οργανώσεων, του Εργατικού Κόμματος, του κινήματος γυναικών και των κοινωνικών οργανώσεων που τώρα έχουμε καλύτερες συνθήκες.
Η αλλαγή σε μερικό ωράριο, χαμηλόμισθες και περιοριστικές συνθήκες εργασίας λόγω συμβολαίου, καθώς και η απώλεια συνέχισης εργασίας, οφειλών και κινήτρων από τα οποία οι Νοτιοαυστραλοί είχαν συνηθίσει να εξαρτώνται, είναι ένα θέμα που εμείς ως κοινότητα πρέπει να κάνουμε κάτι. Πρέπει να εξασφαλίσουμε το ότι δεν θα θυσιάσουμε τα δικαιώματα, τις προϋποθέσεις και τους μισθούς των σκληρά εργαζομένων συμπολιτών μας αν δεν θέλουμε να οδηγηθούμε σε αυξανόμενα επίπεδα φτώχειας και οικονομικής ανασφάλειας.
Ως Πολιτεία, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με πολλές προκλήσεις. Ένας βιομηχανικό τομέα με πτωτικά τάση, η αλλαγή στη φύση της οικονομίας των υπηρεσιών, η σημασία και εφαρμογή της τεχνολογίας στο χώρο εργασίας και οι προβλέψεις σε ό,τι αφορά την κλιματική αλλαγή είναι μόνο μερικές προκλήσεις. Η μελλοντική οικονομική ανάπτυξη της Πολιτείας, η φύση και οι συνθήκες της εργασίας και οι κανονισμοί για ασφαλές και δίκαιο εργασιακό περιβάλλον είναι θέματα που απαιτούν την άμεση προσοχή μας» κατέληξε η κυρία Πνευματικού.
