Δεκάδες άνθρωποι βρέθηκαν από τη μία στιγμή στην άλλη στο δρόμο επειδή όπως ισχυρίζονται εμπιστεύθηκαν τον Matt George, ιδιοκτήτη της εταιρίας παροχής επενδυτικών υπηρεσιών και διαμεσολάβησης για χορήγηση δανείων Money Choice που ακόμα και μετά την αφαίρεση της άδειας του διαμεσολαβητή από το ASIC το 2013 για οκτώ χρόνια και την πτώχευση της εταιρίας του Money Choice αυτός συνεχίζει μέχρι σήμερα να παρέχει επενδυτικές συμβουλές.
Ενώ οι άνθρωποι που δηλώνουν θύματα του Georgeσήμερα ζουν σε τροχόσπιτα έχοντας χάσει τα σπίτια τους και όλες τις οικονομίες τους αυτός ζει σαν “βασιλιάς” σε ένα υπερπολυτελές σπίτι στο South Yarra, οδηγώντας ένα υπερπολυτελές αυτοκίνητο.
Στην εξαπάτηση των θυμάτων του ο George είχε όπως προκύπτει από τα όσα αυτά ισχυρίζονται τις μεγάλες τράπεζες που χορηγούσαν δάνεια εκατομμυρίων δολαρίων σε ανθρώπους που δεν μπορούσαν να τα ξεπληρώσουν. Αυτό συνέβη επειδή οι τράπεζες δεν έμπαιναν καν στον κόπο να ελέγξουν αν τα στοιχεία που παρείχε για λογαριασμό των ανύποπτων πελατών του οGeorge, όπως φορολογικές δηλώσεις, εκκαθαριστικά αποδοχών, παραστατικά λογαριασμού συνταξιοδοτικών ταμείων και άλλα σχετικά έγγραφα ήταν αληθινά.
Υπολογίζεται ότι οι τράπεζες Commonwealth, ANZ,Westpac, NAB, Bank of Melbourne, St George, BankWest και οι δανειοδοτικές εταιρίες Liberty Finance,Macquarie, Colonial ιδιοκτησίας των ως άνω τραπεζών χορήγησαν επενδυτικά δάνεια ύψους $84 εκατ. σε 40 πελάτες του George.
Κάποια από τα θύματα του George όπως ο Peter και η Maureen Saciuk, που εμφανίστηκαν στην εκπομπή 7.30 Report του κρατικού καναλιού, είχαν ξεπληρώσει το σπίτι τους και όπως και οι υπόλοιποι πέφτοντας στην παγίδα που τους έστησε ο George αποφάσισαν να επενδύσουν σε διαμερίσματα. Εκτός από το ότι αναγκάστηκαν να βάλλουν υποθήκη το σπίτι τους και τα χρήματα του συνταξιοδοτικού τους ταμείου ως προκαταβολή, δανείστηκαν και κάποια χρήματα για να αγοράσουν τα υπερτιμημένα διαμερίσματα που τους βρήκε ο George.
Από τη μία στιγμή στην άλλη βρέθηκαν όχι με ένα αλλά τρία δάνεια, ένα για το κάθε διαμέρισμα που τους μουσχοπούλησε ο George. Μετά από ένα χρόνο και αφού δεν μπορούσαν να πληρώσουν τις δόσεις τους αποφάσισαν να πουλήσουν τα διαμερίσματα. Εκείνο που διαπίστωσαν τότε ήταν ότι είχαν αγοράσει τα συγκεκριμένα ακίνητα πολύ πιο ακριβά απ’ όσο αυτά άξιζαν.
Αναγκάστηκαν να ζητήσουν από τις τράπεζες διακανονισμό των δανείων. Από την στιγμή όμως που ο διακανονισμός ήταν περιορισμένης χρονικής διάρκειας τελικά έφτασαν στο σημείο να πουλήσουν ακόμα και το σπίτι τους για να ξεχρεώσουν τα δάνεια και να ζουν σήμερα σε ένα τροχόσπιτο που τους παραχώρησαν κάποιοι φίλοι.
Στην ίδια θέση με τον Peter και την Maureen Saciuk βρέθηκε και η 33χρονη Aimee Devlin που πούλησε το σπίτι της για να μην την χρεοκοπήσουν οι τράπεζες και για κάμποσο καιρό κοιμόταν κάτω από το γραφείο της γιατί δεν είχε που αλλού να μείνει.
Η Devlin μιλώντας επίσης στην εκπομπή του ABC για την θέση στην οποία την έφερε ο George, εξέφρασε παράλληλα την αγανάκτησή της για το γεγονός ότι εκτός από την αφαίρεση της άδειάς άσκησης του επαγγέλματος του διαμεσολαβητή παροχής δανείων (broker) οι αρμόδιες αρχές δεν έκαναν τίποτε για να τον τιμωρήσουν ή να τον αποκλείσουν από τον κλάδο. «Του πήραν την άδεια και αυτός το μόνο που έκανε ήταν να δημιουργήσει άλλη εταιρία και συνεχίζει να δίνει επενδυτικές συμβουλές και να πουλάει ακίνητα». H νέα εταιρία που ίδρυσε ο George λίγους μήνες πριν η Money Choiceχρεωκοπήσει ονομάζεται Urban Activation.
Στο ρεπορτάζ του ABC αναφέρεται επίσης ότι οι περισσότερες αιτήσεις για παροχή δανείου που κατέθετε ο George σε κάποιες τράπεζες, εγκρίνονταν από τον ίδιο υπάλληλο κάθε φορά. Παραμένει εντούτοις άγνωστο αν αυτό ήταν τυχαίο ή αν αυτό συνέβαινε εσκεμμένα.
Μετά το ρεπορτάζ οι τράπεζες Commonwealth, ANZ και Westpac ανακοίνωσαν ότι ξεκίνησαν έρευνα σε όλες τις αιτήσεις δανειοδότησης που υπέβαλε η εταιρία Money Choice ενώ η National Australia Bank έριξε την ευθύνη στους πελάτες λέγοντας ότι από την στιγμή που υπέγραφαν την αίτηση θα έπρεπε να γνωρίζουν τι υπογράφουν.
Εντούτοις όπως χαρακτηριστικά είπε ο πρώην νομικός σύμβουλος του ASIC James Wheeldon, όσο και αν κάποιες τράπεζες προσπαθούν να αποποιηθούν την ευθύνη, ο νόμος για την προστασία του καταναλωτή αναφέρει ξεκάθαρα την ευθύνη των τραπεζών.
