Ένα ιδιαίτερα τιμητικό βραβείο παρέλαβε από την αυστραλιανή ομοσπονδιακή κυβέρνηση η 90χρονη γιαγιά, Κυριακή Κοντάκου, προς αναγνώριση των υπηρεσιών που προσέφερε και εξακολουθεί να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο τα τελευταία 40 χρόνια.
«Μου δίνει τόση χαρά να βοηθάω τους συνανθρώπους μου. Νιώθω ακόμα θηρίο και δεν σκέπτομαι τίποτα άλλο παρά μόνο πώς μπορώ να προσφέρω και να χαρίσω αγάπη και ευτυχία στους γύρω μου» λέει στον «Νέο Κόσμο» η γιαγιά Κυριακούλα, η οποία γεννήθηκε το 1928 σε ένα μικρό χωριουδάκι έξω από την Νεάπολη.
«Χωριατοπούλα είμαι και γράμματα δεν ξέρω, αφού σχολείο δεν κατάφερα να πάω, αλλά η ζωή μου έμαθε ότι τίποτα δεν έχει αξία και νόημα στη ζωή όταν δεν υπάρχει αγάπη γι’ αυτό και χρόνια τώρα προσφέρω ό,τι έχω, είτε αυτό είναι χρόνος είτε χρήματα, βοηθώντας τους συνανθρώπους μου».
Η κ. Κυριακούλα παντρεύτηκε στην Ελλάδα το 1949 και μετά από παρότρυνση του συζύγου της μετανάστευσε στην Αυστραλία το 1954.
«Την εποχή εκείνη η ζωή στο χωριό μας ήταν όμορφα αλλά δύσκολα. Στην οικογένεια είμασταν οκτώ παιδιά. Η φτώχεια που ακολούθησε τα χρόνια της κατοχής ήταν μεγάλη γι’ αυτό ξεκίνησα να δουλεύω από πολύ μικρή για να βοηθήσω την οικογένειά μου» θυμάται η δραστήρια γιαγιά, η οποία σε εφηβική ηλικία εργάστηκε ως υπηρέτρια στην Αθήνα και όταν πλέον εγκαταστάθηκε στην Αυστραλία άρχισε να εργάζεται σε εστιατόρια ως μαγείρισσα, αλλά και ως καθαρίστρια, για να καταφέρει να μεγαλώσει τα τρία της παιδιά.
«Δούλεψα μέρα νύχτα για να προσφέρω όλα τα αγαθά στα παιδιά μου, όμως υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι μόλις τα καταφέρω να ορθοποδήσουμε και τα παιδιά βρουν τον δρόμο τους, τότε θα αφιερώσω τη ζωή μου στη φιλανθρωπία».
«Η δουλειά δεν με φοβίζει, αντίθετα, με κάνει να νιώθω ζωντανή και, για να είμαι ειλικρινής, μου κακοφαίνεται όταν μου λένε να κάτσω να ξεκουραστώ. Δεν είμαι κουρασμένη. Να προσφέρω θέλω. Να έρθω σε επαφή με τους άλλους ανθρώπους, να πούμε δύο λόγια, μια συμβουλή, να κλάψουμε ακόμα. Αυτό είναι το νόημα της ζωής, η πραγματική αγάπη μεταξύ των ανθρώπων.
«Πιστεύω πραγματικά ότι η δουλειά δεν κουράζει τον άνθρωπο, η στενοχώρια και ο καημός κουράζουν και ταλαιπωρούν» λέει η γιαγιά Κυριακούλα, η οποία δίνει όλα σχεδόν τα χρήματά της για να βοηθάει συνανθρώπους της όχι μόνο στην Αυστραλία αλλά και την Ελλάδα.
«Δεν κρατώ τίποτα για τον εαυτό μου. Φοράω ξένα ρούχα και καθόλου δεν με απασχολεί. Μου αρκεί να έχω να δώσω στα παιδάκια στην Αφρική που έχουν τόσες ανάγκες, στους πολύτεκνους στην Ελλάδα και στους επαίτες εδώ στο δρόμο που παλεύουν και περνούν το δικό τους Γολγοθά. Ό,τι έχω θέλω να το δώσω» λέει η αξιολάτρευτη γιαγιά, η οποία εδώ και 26 χρόνια προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες της και στην Ελληνορθόδοξη Κοινότητα Port Adelaide.
«Βοηθώ όσο μπορώ την Κοινότητά μας και την Ενορία Γεννήσεως του Χριστού, καθαρίζω την εκκλησία μας και βοηθάω στο μαγείρεμα. Είμαι ευγνώμων που είμαι μέλος μιας τόσο αγαπημένης Κοινότητας και αισθάνομαι τυχερή που μπορώ και συναναστρέφομαι και ανταλλάσσω ιδέες και απόψεις με τον πρόεδρό μας, τον Γιάννη Δουβαρτζίδη, τον πατέρα Ιωάννη και τον πατέρα Χρήστο και, φυσικά, όλους τους συμπαροίκους που κυριολεκτικά με έχουν αγκαλιάσει όλα αυτά τα χρόνια».
«Είμαστε πραγματικά ευλογημένοι που έχουμε την γιαγιά Κυριακούλα κοντά μας, στην Κοινότητα και την Ενορία μας» λέει ο πρόεδρος της Κοινότητας Port Adelaide, Γιάννης Δουβαρτζίδης.
«Για μας η ίδια αποτελεί καθημερινή έμπνευση και κίνητρο να γινόμαστε όλοι καλύτεροι άνθρωποι. Η καλή της διάθεση, η ευγένεια της ψυχής της, η ανιδιοτελής αγάπη της απέναντι σε όλους και η δίψα της να προσφέρει όπως και όσο μπορεί είναι μεταδοτική. Είμαστε πολύ περήφανοι για την βράβευσή της γιατί αξίζει όσο κανείς άλλος αυτή την αναγνώριση».
Η γιαγιά Κυριακούλα παρέλαβε το βραβείο «Local Legend» για το 2018 από τον ομοσπονδιακό βουλευτή Port Adelaide, Mark Butler, σε μια σεμνή τελετή παρουσία των υπευθύνων της ελληνικής Κοινότητας και Ενορίας που βρίσκονταν εκεί για να την καμαρώσουν.
«Αυτοί οι άνθρωποι για μένα είναι η οικογένειά μου. Με αυτούς συζητώ, εκεί λέω το ευχαριστώ μου και τους προβληματισμούς μου, εκεί θα πάω για να κλάψω, εκεί θα νιώσω ζωντανή και από εκεί παίρνω δύναμη για να συνεχίσω» λέει η κ. Κυριακούλα, η οποία την ερχόμενη εβδομάδα αναμένεται να ταξιδέψει στην πατρίδα με τα παιδιά της για να επισκεφθεί τα αδέλφια και τους λοιπούς συγγενείς της.
«Φυσικά και θα πάω στην Ελλάδα, το ταξίδι δεν με φοβίζει καθόλου. Συγκινούμαι, βέβαια, που θα αφήσω όλους τους αγαπημένους μου εδώ, αλλά ελπίζω να επιστρέψω και πάλι μετά από τρεις μήνες.
«Θα ζήσω όσο θέλει ο θεός και αν πέφτω, θα σηκώνομαι και πάλι. Είμαι γερή, δυνατή και δεν με σταματάει τίποτα» καταλήγει η γιαγιά Κυριακούλα.