Αν και ο 86χρονος Μιχάλης Μαυρομάτης, από το Port Pirie, απεβίωσε πριν από έναν χρόνο, φέτος η αυστραλιανή κυβέρνηση, με αφορμή τα γενέθλια της Βασίλισσας Ελισάβετ, τίμησε τον αποθανόντα με το Μετάλλιο της Αυστραλίας (Medal of the Order of Australia) προς αναγνώριση των υπηρεσιών που ο ίδιος προσέφερε στο κοινωνικό σύνολο επί επτά δεκαετίες.
«Εδώ στο Port Pirie, ο Μιχάλης ήταν ο φύλακας άγγελός μας» λέει ο πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας της περιοχής, Εμμανουήλ Σκόρπος, ο οποίος ήταν μόλις επτά ετών όταν γνώρισε τον θρυλικό κουρέα.
«Το θυμάμαι σαν σήμερα. Τα πάντα στο κουρείο του Μιχάλη ήταν πεντακάθαρα, σχεδόν αποστειρωμένα και ο ίδιος καλοντυμένος, ευγενικός και μετρημένος μας καλωσόριζε όπως έκανε με όλους όσοι περνούσαν από το δρομάκι όπου διατηρούσε την επιχείρησή του. Δεν σταμάτησε λεπτό να προσφέρει στην μικρή μας κοινωνία».
Σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων της περιοχής, ο Μιχάλης Μαυρομάτης, ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αίγυπτο, ήταν από τους λίγους εκείνους ανθρώπους που με την παρουσία και την γνώση τους άφησαν το στίγμα τους σε όποιον είχε την τύχη να τους γνωρίσει και να γευτεί έστω και για λίγο την αγάπη και την καλοσύνη που έτρεφαν για τους συνανθρώπους τους.
Ο ίδιος μιλούσε πέντε γλώσσες και ορφάνεψε σε ηλικία μόλις 12 ετών. Μετά την Αιγυπτιακή Επανάσταση του Νάσερ (1951-1952), έφηβος πια, ο Μιχάλης αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Αίγυπτο και να μεταναστεύσει στην Αυστραλία. Εγκαταστάθηκε στο Port Pirie, την μικρή του «Εδέμ», όπως ο ίδιος αποκαλούσε την νοτιοαυστραλιανή επαρχία, όπου γνώρισε και παντρεύτηκε την αγαπημένη του σύζυγο Αγγελική (Angela) με την οποία έζησαν αγαπημένοι πάνω από μισό αιώνα πριν κοπεί το νήμα της ζωής του το 2017.
«Ο Μιχάλης ήταν πάντα πολύ περήφανος για την οικογένειά του, την μικρή μας επαρχιακή πόλη, την ελληνική του καταγωγή και την ελληνορθόδοξη πίστη του» θυμάται ο κ. Σκόρπος. «Μάλιστα, όταν ο ίδιος έμεινε ορφανός, η ελληνορθόδοξη εκκλησία ήταν, σύμφωνα με τον ίδιο, εκείνη που τον βοήθησε και, τελικά, τον ενέπνευσε να προσφέρει και εκείνος στο κοινωνικό σύνολο».
«Αυτοί οι άνθρωποι μας έδιναν ό,τι είχαν και δεν είχαν. Παπούτσια, ρούχα, σχολικές ποδιές και φαγητό και υποσχέθηκα να κάνω και εγώ το ίδιο όταν μεγαλώσω και γίνω πλούσιος» είχε πει στην τελευταία του συνέντευξη στο ABC ο ομογενής κουρέας.
«Τελικά πλούσιος δεν έγινα ποτέ, οπότε ο μοναδικός τρόπος για να προσφέρω και να ανταποδώσω την καλοσύνη που εισέπραξα, ήταν να βοηθήσω τους συνανθρώπους μου, δίνοντάς τους χαρά, υποστήριξη και, φυσικά, δωρεάν κουρέματα» είχε πει ο ίδιος. Μάλιστα, συνήθιζε να επισκέπτεται σε καθημερινή βάση νοσοκομεία, οίκους ευγηρίας και απλούς συμπολίτες του που είχαν ανάγκη.
«Οι λέξεις είναι φτωχές για να περιγράψουν την προσφορά και την κληρονομιά που άφησε πίσω του ο Μιχάλης Μαυρομάτης. Εμείς εδώ σε όλη την περιοχή μας, θα τον θυμόμαστε ως έναν άγιο άνθρωπο που άγγιξε πέντε γενιές συνανθρώπων μας με την καλοσύνη του και θεωρούμε τους εαυτούς μας ιδιαίτερα τυχερούς που με την δική του επιρροή και σοφία καταφέραμε να γίνουμε λίγο καλύτεροι άνθρωποι», καταλήγει ο κ. Σκόρπος.
