Υπάρχει μία κεντρική ιστορία που αφηγείται το έργο της Τίνας (Κωνσταντίνας) Βλάχου: η αποθυμοποίηση των συμβατικών προτύπων ομορφιάς, όπως αποτυπώνεται σε κάθε ενσταντανέ γυμνού γυναικείου σώματος που φωτογραφίζει.
Η βασισμένη στη Μελβούρνη καλλιτέχνιδα μόλις ολοκλήρωσε την πιο πρόσφατη συλλογή της, με τίτλο “In time I & In time II”, και επέστρεψε από ένα επαγγελματικό ταξίδι στη Νέα Υόρκη, όπου σκοπεύει να εγκατασταθεί στο προσεχές μέλλον.
Το ενδιαφέρον της για τη φωτογραφία ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία, εξερευνώντας διαφορετικά στυλ και καταλήγοντας να είναι αυτοδίδακτη σε διαφορετικές μεθόδους, ενώ ταυτόχρονα η έκθεση του έργου της μέσα από ψηφιακές πλατφόρμες τη βοήθησε να γίνει γνωστή ως ανερχόμενη στον χώρο.
“Αρχικά ήμουν επικεντρωμένη κυρίως στη φωτογραφία σχετική με ντοκιμαντέρ και φυσικά τοπία. Στα 15 μου μετά από παρακάλια στη μητέρα μου απέκτησα μια μηχανή DSLR και έκτοτε ξεκίνησα να ασχολούμαι σοβαρά με τη φωτογραφία, ποστάροντας το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς μου στο Tumblr […] Οι φωτογραφίες μου άρεσαν στον κόσμο και αυτό με έβρισκε κατενθουσιασμένη” περιγράφει η Βλάχου μιλώντας στον “Νέο Κόσμο”.
Παρ’ ότι προτιμά την ψηφιακή τεχνολογία, δεν διστάζει να δηλώσει οπαδός της Polaroid, έχοντας μάλιστα χτίσει μια συλλογή τέτοιων φωτογραφιών τα τελευταία πέντε χρόνια.
Όπως εξηγεί, η επιλογή ειδυλλιακών φυσικών τοπίων και η απεικόνιση σωμάτων σε πόζες εμπνευσμένες από αρχαιοελληνικά αγάλματα είναι επαναλαμβανόμενα μοτίβα στο έργο της.
“Συνήθως, αντλώ το σκεπτικό της φωτογράφισης από τη φύση και τον ήχο, κάτι που μου προξενεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι η αρχαία Ελλάδα, με πολλά από τα ενσταντανέ μου να προέρχονται από τις μορφές αγαλμάτων και ζωγραφικής εκείνης της εποχής”.
Το χαρακτηριστικό όμως της δουλειάς της που τραβάει την προσοχή κάθε θεατή, θαυμαστή και μη, είναι η προβολή του γυμνού γυναικείου σώματος.
“Η αντιμετώπιση που επικρατεί στην κοινωνία απέναντι στο γυναικείο σώμα δεν είναι μια στάση που το εξυμνεί αλλά αντίθετα το επικρίνει. Η προβολή, τις περισσότερες φορές, του γυναικείου σώματος ως σεξουαλικό αντικείμενο δυσκολεύει τον κόσμο να το αποδεχτεί και να το δει ως αυτό που είναι, απλά ένα σώμα” λέει η Βλάχου, εξηγώντας πως για την ίδια δεν υπάρχει τίποτα ασυνήθιστο με ένα γυμνό σώμα.
“Ερχόμαστε με διαφορετικές μορφές, μεγέθη και ικανότητες, και έτσι αντί να ζούμε συνεχώς στην ντροπή θα ήλπιζα για μια αλλαγή νοοτροπίας στην κοινωνία όπου όλοι μπορούν να εκτιμούν [αυτό που είναι]”, προσθέτει.
Το τελευταίο έργο της αφιερώνεται όχι μόνο στη γυναικεία μορφή αλλά και στο μείγμα των πολιτισμών, κάτι με το οποίο έχει άμεση ταύτιση.
Μεγαλωμένη στην Αυστραλία, η Βλάχου έχει συνάμα ελληνικές ρίζες και καταγωγή από την ινδική κοινότητα των νησιών Φίτζι.
Δηλώνει αρκετά συνδεδεμένη με την ελληνική κουλτούρα, ίσως μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι με την ινδική της πλευρά, καθότι, όπως λέει, ήταν περιτριγυρισμένη από άτομα που μιλούσαν ελληνικά, ενώ η ελληνική παράδοση ήταν παρούσα σε κάθε στιγμή από τις εορταστικές περιστάσεις μέχρι την καθημερινή μαγειρική στο σπίτι.
Και παρ’ ότι δεν κρύβει πως η μεικτή της καταγωγή υπήρξε συχνά αφορμή για ρατσιστικά σχόλια μεγαλώνοντας, για την ίδια υπήρξε στοιχείο που καθόρισε την εξέλιξή της ως άνθρωπο και επέδρασε θετικά στην καλλιέργεια της δημιουργικής της έκφρασης.
“Πιστεύω ότι η συμμετοχή μου σε δύο κουλτούρες που βρίσκονται στα δύο άκρα της γης, αλλά συγχρόνως μοιάζουν σε πολλά, έχει διαμορφώσει τον τρόπο σκέψης μου. Χωρίς αμφιβολία με έχει βοηθήσει να βλέπω κάθε πτυχή της ζωής μέσα από διαφορετικές οπτικές”,
*Το πρόσφατο έργο της Τίνα Βλάχου “In time I & In time II” και δείγματα προηγούμενης δουλειάς της μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα της tinavlahos.com
