ΜΕΤΑ από τις φονικές πυρκαγιές τις προηγούμενης εβδομάδας στην Αττική, ακολούθησε ένα συγκινητικό κύμα αλληλεγγύης για τους πληγέντες, όχι μόνο από κατοίκους της Ελλάδας και μέλη της ομογένειας, αλλά και από ιδιωτικές και κρατικές πρωτοβουλίες άλλων χωρών – ανάμεσά στις οποίες ανήκει και η γειτονική Τουρκία.

Χρησιμοποιώντας το hashtag #GeçmişOlsunKomşu που μεταφράζεται ως «περαστικά γείτονα», πλήθος Τούρκων δήλωσαν διαδικτυακά τη συμπαράστασή τους προς τους Έλληνες που επλήγησαν από την πυρκαγιά. Αρκετοί από αυτούς μάλιστα, αναφέρθηκαν στη βοήθεια που τους είχε προσφέρει η Ελλάδα το 1999, μετά το φονικό σεισμό κοντά στην πόλη Izmit, που είχε κοστίσει τη ζωή σε 17.000 ανθρώπους, εκφράζοντας την ανάγκη τους να ανταποδώσουν τη χάρη.

Λίγες ώρες μετά την καταστροφή, το πρωτοσέλιδο της τουρκοκυπριακής εφημερίδας Havadis έγραφε “ο πόνος σας acimizdir” που σημαίνει “ο πόνος σας είναι και δικός μας πόνος”, ενώ η τουρκική Cumhuriyet έγραφε στα ελληνικά “Μοιραζόμαστε τον πόνο σας”.

Την αλληλεγγύη τους προς τον ελληνικό λαό εξέφρασαν και οι τουρκικές ποδοσφαιρικές ομάδες Μπεσίκτας, Φενέρμπαχτσέ και Γαλατασαράι με σχετικές αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Κάτι παρόμοιο έγινε και έξω από το προξενείο της Ελλάδας στη Σμύρνη, όπου πλήθος κόσμου μαζεύτηκε για να δηλώσει την συμπαράστασή του στους πυρόπληκτους, κρατώντας πανό με την επιγραφή “κρατάτε γερά γείτονες”.

Όπως υποστηρίζει με κάθε αφορμή και η πλειοψηφία των κατοίκων των δύο χωρών, οι όποιες διαφορές των δύο λαών σε πολιτική, θρησκεία και γλώσσα δεν είναι ικανές να ανακόψουν το αίσθημα αλληλεγγύης μεταξύ γειτόνων. Εξάλλου, οι ομοιότητες στον τρόπο ζωής, στο φαγητό, τη μουσική, τα ήθη και τα έθιμα είναι τόσο μεγάλες που ακόμα και ο πιο σκληρός εθνικιστής θα άλλαζε γνώμη για τους «εχθρούς» μας αν περνούσε λίγο χρόνο δίπλα τους.

Εκτός όμως από τους πολίτες της γειτονικής χώρας, και ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, εξέφρασε τα συλλυπητήρια του στον ελληνικό λαό, καθώς και την πρόθεση της χώρας του να στείλει στην Ελλάδα κάθε είδους βοήθεια αν χρειαστεί.

Διαβάζοντας όλα τα ανωτέρω, μόνο οξύμωρο μπορεί να χαρακτηριστεί το γεγονός ότι μεγάλο μέρος του κρατικού προϋπολογισμού Ελλάδας και Τουρκίας πηγαίνει σε οπλικά συστήματα που προορίζονται για προστασία του ενός από τον άλλο. Μετά από τόσα χρόνια πλαστής αντιπαλότητας και τόσα αντίστοιχα παραδείγματα παράλογων πολεμικών συγκρούσεων στην παγκόσμια ιστορία, έχει έρθει η ώρα να αναθεωρήσουμε αρκετές απόψεις που τελικά λειτουργούν μόνο εις βάρος μας. Έως πότε θα επιτρέπουμε στις κυβερνήσεις μας να σπέρνουν αβάσιμο μίσος μεταξύ δύο λαών με τις εκατέρωθεν δηλώσεις εθνικής υπερηφάνειας και με τη διατήρηση των κακογραμμένων και μονόπλευρων σχολικών βιβλίων ιστορίας;

Θα ήθελα πολύ να είμαι αισιόδοξος για το συγκεκριμένο ζήτημα, όμως ίσως θέτουμε πολύ ψηλά τον πήχη για – τη γνωστή σε όλους μας – μειοψηφία Ελλήνων και Τούρκων, που τρέφουν αγιάτρευτο μίσος για αριστερούς, ομοφυλόφιλους, πρόσφυγες, αλλόθρησκους και κάθε λογής διαφορετικότητα η οποία απειλεί την αρρωστημένη τάξη των πραγμάτων που έχει εδραιωθεί μέσα στο φοβισμένο μυαλό τους.