ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ – JOHN HOWARD (1996-2007)
Η ιστορία ξεκίνησε το 1997, όταν η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση Howard, μετά από μια δύσκολη πρώτη θητεία κατά τη διάρκεια της οποίας έχασε αρκετούς υπουργούς και μεγάλο μέρος της δημοσκοπικής της δύναμης, έστειλε τον τότε Υπουργό Περιβάλλοντος Robert Hill στην Ιαπωνία, για τη σύνοδο κορυφής του Κιότο για την κλιματική αλλαγή.
Εκεί, ο Robert Hill διαπραγματεύτηκε γενναιόδωρους όρους για τον ρόλο της χώρας στην παγκόσμια συμφωνία, με την Αυστραλία να βρίσκεται ανάμεσα στις 3 χώρες που επιτρεπόταν να αυξήσουν τις εκπομπές ρύπων ενώ ταυτόχρονα έλαβε και μεγάλες παραχωρήσεις για τις γεωργικές της δραστηριότητες.
Αρχικά η συμφωνία θεωρήθηκε ως επιτυχής όμως με την πάροδο των ετών ο ενθουσιασμός αντικαταστάθηκε με σκεπτικισμό εσωτερικά της κυβέρνησης. Τελικά, τον Απρίλιο του 2001, η κυβέρνηση του John Howard αποφασίζει να μην εφαρμόσει τη συμφωνία του Κιότο.
Το 2004, ο Malcom Turnbull εισέρχεται στο κοινοβούλιο ως ομοσπονδιακός εκπρόσωπος του Wenthworth, και περνά μια σύντομη περίοδο καταθέτοντας προτάσεις για φορολογικές ρυθμίσεις που απορρίπτονται από τον Υπουργό Οικονομικών Peter Costello. Τον Ιανουάριο του 2007, ο Malcolm Turnbull τοποθετείται στη θέση του Υπουργού Περιβάλλοντος από τον πρωθυπουργό Howard.
Εκείνη την περίοδο η Αυστραλία υποφέρει από ξηρασία, κάτι που επηρεάζει την κοινή γνώμη στο να υποστηρίξει πιο θερμά τις πολιτικές δράσεις σχετικά με την κλιματική αλλαγή. Ο Turnbull προτείνει στον Howard να επικυρώσει ξανά τη συμφωνία του Κιότο, με τον πρωθυπουργό να αναθέτει στον Peter Shergold τον σχεδιασμό ενός συστήματος ελέγχου των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.
Στις εκλογές του 2007 που ακολούθησαν, ο John Howard ηττήθηκε, και η πρόταση Shergold μπήκε στο συρτάρι.
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ – KEVIN RUDD (2007-2010)
Ο νέος πρωθυπουργός Kevin Rudd, είχε δεσμευτεί προεκλογικά για ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα ελέγχου των εκπομπών ρύπων, θεωρώντας την κλιματική αλλαγή ως την πιο επείγουσα πρόκληση της γενιάς του. Η Υπουργός Περιβάλλοντος Penny Wong αναλαμβάνει το σχεδιασμό του προγράμματος, και αφού δέχεται τη διαφωνία των Πρασίνων για την πολιτική που ακολουθούσε, στράφηκε προς τους Νεοφιλελεύθερος, και το νέο αρχηγό τους Malcolm Turnbull. Το 2009, η Wong κλείνει συμφωνία με τον Turnbull για νομοθέτηση του προγράμματος Carbon Pollution Reduction Sceme (CPRS).
Ο βουλευτής Tony Abbott που δηλώνει σκεπτικισμό απέναντι στην ιδέα της κλιματικής αλλαγής, προτείνει τότε από τη στήλη μιας εφημερίδας να ψηφιστεί το πρόγραμμα CPRS. Τελικά οι Φιλελεύθεροι που βρίσκονται στην αντιπολίτευση ψηφίζουν υπερ του προγράμματος, όμως μια ομάδα εσωτερικά του κόμματος επαναστατεί εναντίον του αρχηγού Malcolm Turnbull, με διαδοχικές παραιτήσεις σκιωδών υπουργών. Η αναταραχή οδηγεί σε ψηφοφορία για την αρχηγία του κόμματος μεταξύ Turnbull, Hockey και Abbott τον Δεκέμβριο του 2009, με τον τελευταίο να κερδίζει για μια ψήφο. Αυτή η εξέλιξη οδηγεί σε κατάρρευση του προγράμματος CPRS το οποίο δεν χαίρει πλέον της υποστήριξης των δύο κομμάτων και δεν ψηφίζεται στη βουλή.
Στη σύνοδο του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή που έλαβε χώρα τον Δεκέμβριο του 2009 στην Κοπεγχάγη, ο πρωθυπουργός Kevin Rudd και η Υπουργός Περιβάλλοντος Penny Wong συμμετέχουν στην τελικά αποτυχημένη προσπάθεια σύστασης ενός παγκόσμιου σχεδίου που θα περιλάμβανε τις αναπτυσσόμενες χώρες αλλά και τις εξαιρετικά ρυπογόνες οικονομίες της Κίνας και της Ινδίας.
Μετά την αποτυχία της συνόδου, ο Kevin Rudd και το υπουργικό του συμβούλιο αποφασίζουν τον Απρίλιο του 2010 να εγκαταλείψουν το πρόγραμμα CPRS, κάτι που οδηγεί στην πτώση της δημοτικότητας του πρωθυπουργού αφού οι εφημερίδες τον κατηγορούν για αποτυχία να τηρήσει τις δεσμεύσεις του στο συγκεκριμένο ζήτημα.
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ – JULIA GILLARD (2010-2013)
Λίγους μήνες μετά, η Julia Gillard διαδέχεται τον Kevin Rudd στην ηγεσία του Εργατικού Κόμματος, το οποίο κατεβαίνει στις εκλογές του 2010 με δεσμεύσεις για τον μετριασμό των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής. Μετά από αυξημένες πιέσεις, η νέα αρχηγός του κόμματος υποχωρεί στο ζήτημα και υπόσχεται πως δεν θα θεσπίσει φόρο εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα αν εκλεγεί πρωθυπουργός.
Η Julia Gillard καταφέρνει οριακά να διατηρήσει την εξουσία εξασφαλίζοντας την υποστήριξη των συντηρητικών ανεξάρτητων βουλευτών Tony Windsor και Rob Oakeshott. Υπογράφει συμφωνία με το κόμμα των Πρασίνων και ξεκινά τις διαδικασίες για νομοθέτηση ενός προγράμματος «προσωρινής» φορολογίας των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, αντίθετα με τις προεκλογικές τις δεσμεύσεις. Μετά τη νομοθέτηση του νέου πλάνου, ο αρχηγός της αντιπολίτευσης Tony Abbot εγκαινιάζει μια καμπάνια για την κατάργηση του φόρου.
Παρ’ ότι η πρωθυπουργός Julia Gillard κατάφερε να περάσει το νόμο με κυβέρνηση μειοψηφίας, δέχεται έντονες επικρίσεις από το ίδιο της το κόμμα για την πολιτική της στο θέμα των ρύπων αλλά και της αύξησης των προσφυγικών ροών. Τον Ιούνιο του 2013 την διαδέχεται στην εξουσία ο πρώην αρχηγός Kevin Rudd, ο οποίος οδηγεί το Εργατικό Κόμμα στις ομοσπονδιακές εκλογές του 2013, δεχόμενος συντριπτική ήττα από τον ηγέτη της αντιπολίτευσης Tony Abbott.
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ – TONY ABBOTT (2013-2016)
Ο νέος πρωθυπουργός Tony Abbott καταργεί τον φόρο όπως είχε υποσχεθεί, αναιρώντας το πρόγραμμα της προκατόχου του τον Ιούλιο του 2014. Το νέο πρόγραμμα Direct Action που προτείνει ο ηγέτης των Φιλελευθέρων, περιλαμβάνει πρόταση για απευθείας πληρωμές σε όσες εταιρείες ρυπαίνουν, ώστε να τους δώσει κίνητρα να μειώσουν τις εκπομπές ρύπων. Για τον σκοπό αυτό προετοιμάζει την σύσταση του ειδικού ταμείου Emissions Reduction Fund συνολικού ύψους 2,5 δισεκατομμυρίων. Το 2015, στη διάσκεψη που οδήγησε στη Συμφωνία των Παρισίων για την Κλιματική Αλλαγή, η κυβέρνηση του Abbott δεσμεύεται πως η Αυστραλία θα μειώσει τις εκπομπές ρύπων κατά 26% μεταξύ 2005 και 2030.
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ – MALCOLM TURNBULL (2015-2018)
Το 2015, ο Malcolm Turnbull επιστρέφει στην ηγεσία του κόμματος των Φιλελευθέρων και στη θέση του Πρωθυπουργού της χώρας. Το πρόγραμμα Direct Action παραμένει στα σχέδια της κυβέρνησης όμως ο Turnbull δεν αναφέρεται συχνά σε αυτό και το ταμείο Emissions Reduction Fund δεν χρηματοδοτείται μέχρι και τον προϋπολογισμό του 2018.
Ο πρωθυπουργός μαζί με τον Υπουργό Ενέργειας, Josh Frydenberg, στρέφουν την προσοχή τους στην αξιοπιστία της παραγωγής ενέργειας. Ο Frydenberg δημιουργεί το πρόγραμμα National Energy Guarantee (NEG), το οποίο θα υποχρέωνε τις εταιρείες παραγωγής ενέργειας και τους παρόχους να δεσμευτούν για την προσφορά μιας ελάχιστης εγγυημένης ποσότητας ενέργειας με μέση τιμή εκπομπών ρύπων σύμφωνη με τις δεσμεύσεις της Αυστραλίας στη Συμφωνία των Παρισίων για την Κλιματική Αλλαγή. Αυτό το πρόγραμμα οδηγεί στην υιοθέτηση ενός συνδυασμού ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και γεννητριών παλαιού τύπου, με την κυβέρνηση να επιμένει πως το νέο καθεστώς θα εξασφαλίσει μια σταθερότητα για τους παρόχους και χαμηλότερες τιμές για τους καταναλωτές. Το συμβαλλόμενο μέρος του κυβερνητικού συνασπισμού εγκρίνει το πρόγραμμα NEG στις 14 Αυγούστου του 2018.
Ως αποτέλεσμα της πρόσφατης «ανταρσίας» στο κόμμα των Φιλελευθέρων, ο πρωθυπουργός Malcolm Turnbull ανακοινώνει πως δεν θα νομοθετήσει τους στόχους εκπομπών ρύπων που περιγράφονταν στο πρόγραμμα NEG (οι οποίοι ταυτίζονταν πλήρως με τους στόχους της Συμφωνίας των Παρισίων για την Κλιματική Αλλαγή). Με την απειλή αναστάτωσης στον κυβερνητικό Συνασπισμό, ο πρωθυπουργός δεν ζητά την υποστήριξη του αντιπολιτευόμενου Εργατικού Κόμματος για ένα αναθεωρημένο πρόγραμμα NEG, και τελικώς οδηγείται σε παραίτηση αφού χάνει την υποστήριξη των Φιλελεύθερων βουλευτών.
Στις 24 Αυγούστου 2018, ο Scott Morrison, πρώην Υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Turnbull εκλέγεται ως νέος αρχηγός του κόμματος των Φιλελευθέρων και ορίζεται νέος πρωθυπουργός της Αυστραλίας.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Μελετώντας τις κινήσεις που έγιναν μέσα στις προηγούμενες δύο δεκαετίες, βλέπουμε πως διαχρονικά υπήρξε η επιθυμία για τη σύσταση ενός σταθερού εθνικού προγράμματος σχετικά με τις εκπομπές ρύπων. Και τα δύο μεγάλα κόμματα προσπάθησαν κατά περιόδους να εφαρμόσουν παρόμοιες πολιτικές για την κλιματική αλλαγή, αδυνατώντας όμως μέχρι στιγμής να έρθουν σε μια συμφωνία μεταξύ τους.
