Σχεδόν μια δεκαετία μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση, ορισμένες χώρες έχουν αρχίσει να δείχνουν μια ελάχιστη βελτίωση στα «νούμερα» τους. Ωστόσο, υψηλό παραμένει ακόμα το ποσοστό των απαισιόδοξων για το μέλλον καθώς και η πεποίθηση ότι οι οικονομικές συνθήκες ήταν καλύτερες πριν την κρίση.

Όπως προκύπτει από έρευνα που πραγματοποίησε το κέντρο ερευνών Pew σε 27 χώρες, φαίνεται ότι μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων νοσταλγούν την προ κρίσης εποχή, ενώ εκφράζουν την έντονη απαισιοδοξία τους για τις οικονομικές συνθήκες που θα αντιμετωπίσουν οι επόμενες γενιές.

Συγκεκριμένα, το 87% των Ελλήνων θεωρεί ότι η σημερινή κατάσταση είναι χειρότερη απ’ ό,τι πριν την κρίση, ενώ το 69% πιστεύει ότι τα παιδιά τους θα βρίσκονται σε ακόμα χειρότερη οικονομική θέση στο μέλλον.

Αντίθετα, μόλις το 4% των Ελλήνων θεωρούν καλή την τρέχουσα οικονομική κατάσταση, ενώ το 18% θεωρούν ότι τα μέλλον των παιδιών τους θα διαγράφεται πιο θετικό.

Στο σύνολο, το 48% των συμμετεχόντων από τις 18 ανεπτυγμένες οικονομίες χαρακτηρίζει καλές τις τρέχουσες οικονομικές συνθήκες, αλλά μόνο το 34% πιστεύει ότι τα παιδιά του θα ζήσουν καλύτερες οικονομικά ημέρες.

Στο σύνολο του δείγματος των 30.133 ερωτηθέντων, τα 2/3 αποτιμούν θετικά τη σημερινή εικόνα της παγκόσμιας οικονομίας και μόνο το 33% βλέπει καλύτερες ημέρες για την επόμενη γενιά.

Μαζί με την αποτυχία να εξαλείψουμε τις αμφιβολίες για το μέλλον, η οικονομική σταθερότητα σήμερα υποσιτίζεται από τη λαϊκή πεποίθηση ότι οι καιροί ήταν καλύτεροι πριν από τη μεγάλη ύφεση.

Συγκεκριμένα, 15 από τα 27 κράτη-μέλη της ΕΕ πιστεύουν ότι, σε σύγκριση με πριν από 20 χρόνια, η οικονομική κατάσταση των ανθρώπων της μεσαίας τάξης στη χώρα τους είναι χειρότερη σήμερα. Αυτή η άποψη είναι ιδιαίτερα έντονη στην Ελλάδα (87%), την Τυνησία (75%), την Ιταλία (72%), την Ισπανία (62%), τη Γαλλία (56%) και το Ηνωμένο Βασίλειο (53%).

Σημειώνεται ότι η απαισιοδοξία για το μέλλον είναι χαρακτηριστικό πρωτίστως των αναδυόμενων οικονομιών. Σχεδόν τα 2/3 των Τυνήσιων (64%) και πάνω από τους μισούς Βραζιλιάνους (53%) δηλώνουν απαισιόδοξοι για το μέλλον των παιδιών τους, εκτιμώντας μάλιστα ότι θα είναι σε χειρότερη θέση από τους ίδιους.