Επίσκεψη στην Αυστραλία πραγματοποιεί ο ευρωβουλευτής και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, Κώστας Παπαδάκης, ο οποίος έχει και αναμένεται να έχει σειρά επαφών με εκπροσώπους μαζικών φορέων καθώς επίσης και με τις προξενικές Αρχές. Στη Μελβούρνη, ο κ. Παπαδάκης, εκτός των άλλων, ήταν και ο κύριος ομιλητής σε ανοιχτή εκδήλωση της Λέσχης Φίλων ΚΚΕ Μελβούρνης, που επρόκειτο να διεξαχθεί χθες (Τετάρτη) το βράδυ, στο εστιατόριο «Κέντρο» στο Oakleigh, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τον εορτασμό των 100 χρόνων από την ίδρυση του ΚΚΕ.
Σήμερα Πέμπτη ο κ. Παπαδάκης πρόκειται να αναχωρήσει για το Σίδνεϊ.
Με την ευκαιρία αυτή, λοιπόν, ο «Νέος Κόσμος» συναντήθηκε με τον κ. Κ. Παπαδάκη, συζητώντας τα καίρια ζητήματα που ταλανίζουν την παροικία, δηλαδή το θέμα της ψήφου στους απόδημους και της βίζας προσωρινής εργασίας/διακοπών, ενώ θίχτηκε και το Μακεδονικό.
Ακολουθεί η συνέντευξη που παραχώρησε στον «Νέο Κόσμο» ο κ. Κ. Παπαδάκης:
Να συγχαρούμε, κατ’ αρχήν, το ΚΚΕ που γιορτάζει φέτος τα 100 του χρόνια, σημαντική επέτειο που το καθιστά όχι μόνο το αρχαιότερο πολιτικό κόμμα στην Ελλάδα αλλά και ταυτόχρονα πολιτική δύναμη με αδιαφιλονίκητους και αιματηρούς αγώνες αλλά και αξιοθαύμαστη ανθεκτικότητα παρά τα όποια χτυπήματα και εμπόδια. Ποια μπορεί να είναι η σχέση της επετείου αυτής, αλλά και της αγωνιστικής παρακαταθήκης του ΚΚΕ, με τους αγώνες, παλαιότερους και τωρινούς, που δίνει η ελληνική παροικία στην Αυστραλία;
Το ΚΚΕ συμπληρώνοντας 100 χρόνια ηρωικής πορείας και θυσιών για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού παραμένει το Κόμμα με τις πιο νέες, καινοτόμες ιδέες, γιατί παλεύει για την ανατροπή αυτού του βάρβαρου, ξεπερασμένου εκμεταλλευτικού συστήματος, του καπιταλισμού. Το ΚΚΕ βλέπει μπροστά έχοντας σημαντική πείρα από την αποφασιστική συμβολή που είχε στους αγώνες των παλαιότερων γενιών μεταναστών και εδώ στην Αυστραλία. Χρειάζεται λοιπόν να διαβαστεί σωστά το σήμερα. Οι περισσότεροι νεομετανάστες έρχονται με σπουδές και πτυχία, όμως η τάση που βιώνουν όλο και πιο καθαρά, τόσο αυτοί όσο και η τρίτη γενιά, είναι να μειώνεται η πλήρης απασχόληση, να πολλαπλασιάζονται οι εργασιακές σχέσεις-λάστιχο, η ανασφάλιστη εργασία για όλους τους εργαζόμενους ντόπιους και μετανάστες. Το παραμύθι, λοιπόν, ότι μόνο με τη σκληρή δουλειά και καταπνίγοντας τις ανάγκες σου «θα πιάσεις την καλή» δεν είχε βάση ούτε παλαιότερα ούτε πολύ περισσότερο σήμερα. Γιατί μια τέτοια άποψη υποτιμά ότι έχεις σήμερα να αντιμετωπίσεις ένα εκμεταλλευτικό σύστημα που γίνεται ανεπίστρεπτα όλο και πιο βάρβαρο, επιχειρηματικούς ομίλους που στον όνομα του ανταγωνισμού τσακίζουν και τα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα κι αυτήν αντεργατική επίθεση προωθούν και υλοποιούν αστικές κυβερνήσεις τόσο φιλελεύθερες τόσο κι αυτές των Εργατικών.Για να αντιμετωπιστεί λοιπόν η επιθετικότητα της εργοδοσίας στους χώρους δουλειάς για να αποσπαστεί ακόμα και η παραμικρή ανακούφιση χρειάζεται να επιστρατευτούν και μάλιστα ενισχυμένα στις νέες συνθήκες όλα τα θετικά στοιχεία της πείρας των τελευταίων χρόνων για να γίνει πιο γερή οργάνωση, πιο μαζική πιο ταξικά προσανατολισμένη η διεκδίκηση. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
Στην παροικία μας, αλλά και σε συνάρτηση και σχέση με τους λεγόμενους «νεοφερμένους» ανάμεσα στα άλλα, ένα από τα καίρια προβλήματα που «καίνε» ειδικά τους νέους μετανάστες, είναι η διακρατική συμφωνία Ελλάδας-Αυστραλίας για χορήγηση βίζας προσωρινής μετανάστευσης με δικαίωμα εργασίας. Εδώ και κάποια χρόνια, από το 2014 αν δεν κάνω λάθος, το ΚΚΕ έχει εκφράσει την αντίθεσή του στη βίζα, λέγοντας, μάλιστα, ότι είναι και αυτή ένα μέτρο που δεν μπορεί να κρύψει την αλήθεια. Μπορείτε να μας εξηγήσετε την ακριβή θέση του κόμματός σας στο εν λόγω θέμα;
Με μια σειρά διακρατικές συμφωνίες που κατέληξε η κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ μαζί με τις αυστραλιανές κυβερνήσεις και υλοποιεί απαρέγκλιτα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, καθιερώθηκαν διάφορες μορφές βίας που δένουν χειροπόδαρα τους Έλληνες μετανάστες σε ολιγόμηνες εργασιακές σχέσεις στο όνομα των σπουδών, της μαθητείας με βίζα, πχ για μόλις λίγες ώρες δουλειάς τη βδομάδα. Πρόκειται για συμφωνίες σύγχρονης εργασιακής γαλέρας κομμένες και ραμμένες για να εξασφαλίζουν πάμφθηνους εργαζόμενους σε άθλιες συνθήκες «ομήρους» των επιχειρήσεων. Αλλάζεις ήπειρο, για μερική απασχόληση, κυριολεκτικά για πενταροδεκάρες πέφτοντας στα νύχια διαφόρων γραφείων «ενοικίασης εργαζομένων» και τη μαύρη εργασία. Πρόκειται για σύγχρονη εργασιακή ζούγκλα που πρέπει οι Έλληνες εργαζόμενοι κι όσοι εργαζόμενοι κάτω από την ανάγκη εξαναγκάζονται να δουλέψουν κάτω από τέτοιους άθλιους όρους με την πάλη και την οργάνωσή τους να αποκαλύψουν και να αντιπαλέψουν.Το ΚΚΕ κι η Λέσχη Φίλων του εδώ στη Μελβούρνη, είναι στο πλευρό τους.
Να έρθουμε στο άλλο, επίσης, καίριο ζήτημα, αυτό της χορήγησης δικαιώματος ψήφου στις ελληνικές βουλευτικές εκλογές για τους απόδημους Έλληνες όπου γης. Μια εκφρασμένη ευρέως σε ΜΜΕ και αλλού, θέση του ΚΚΕ, και δια στόματος του γ.γ. κ. Δημ. Κουτσούμπα, λέει ότι το κόμμα σας είναι υπέρ του δικαιώματος αλλά με προϋποθέσεις. Ποιες είναι αυτές και πώς εσείς παλεύετε για την υλοποίηση του αιτήματος;
Επειδή διάφορα αστικά κόμματα, όπως η ΝΔ και διάφοροι εκλεγμένοι τους έρχονται εδώ κι επιδίδονται στο σπορ να τάζουν καθολική ψήφο των απόδημων Ελλήνων, θα θέλαμε να σημειώσουμε ότι τοποθετούμαστε θετικά στο να υπάρχει εκπροσώπηση με αριθμό βουλευτών στη Βουλή που θα είναι εκπρόσωποι της ομογένειας, των μεταναστών, των Ελλήνων εργαζόμενων που ζουν σε άλλες χώρες. Βέβαια, δεν μπορεί και δεν είναι σωστό να προσμετράται αυτή η ψήφος στο γενικό πολιτικό ποσοστό, που διαμορφώνεται στο πλαίσιο της χώρας. Μπορούν πχ να αναδεικνύονται εκλεγμένοι από την ομογένεια, 3-5 βουλευτές, οι οποίοι να εκλέγονται σε μια εκλογική περιφέρεια που θα αναλογεί στο εξωτερικό. Πιστεύουμε ότι συνολικότερα οι πολιτικές επιλογές, δηλαδή το ποιος θα κυβερνήσει τη χώρα, δεν θα πρέπει να διαμορφώνεται από ένα εκλογικό σώμα στο εξωτερικό που θα είναι ισοδύναμο με το εκλογικό σώμα που βρίσκεται εντός της Ελλάδας και, μάλιστα, από ανθρώπους που πολλοί από αυτούς ενδεχομένως να έχουν χάσει την επαφή τους με την ελληνική πραγματικότητα και οπωσδήποτε δεν υφίστανται όλες και πάντα τις συνέπειες της επιλογής τους αυτής που θα κάνουν στις εκλογές όπως τις υφίσταται ο Έλληνας εργαζόμενος που ζει στην Ελλάδα, ο νέος, ο άνεργος, ο συνταξιούχος. Γι’ αυτό λοιπόν η πρόταση αυτή του ΚΚΕ εξασφαλίζει σε όσους Έλληνες μετανάστες, απόδημους να συμμετάσχουν, να παρέμβουν για να αντιμετωπίσουν και με την ψήφο τους τη διπλή επιθετικότητα που δέχονται τόσο από τις εκάστοτε αυστραλιανές κυβερνήσεις όσο κι από αυτή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σε συνέχεια των προηγούμενων (βλ. άγρια φορολογία, περικοπές κλπ) στην Ελλάδα. Το κύριο λοιπόν είναι αυτή τη στιγμή να ισχυροποιηθεί το ΚΚΕ, σε όλες τις κάλπες που έχουμε μπροστά μας στις ευρωεκλογές, τις δημοτικές και περιφερειακές, όποτε προκηρυχθούν κι οι βουλευτικές.
Κι η συμβολή των φίλων του ΚΚΕ από την Αυστραλία μπορεί να είναι πολύ σημαντική, κινητοποιώντας κάθε φίλο του κόμματος.
Έχουμε γίνει μάρτυρες τον τελευταίο χρόνο της ανόδου εθνικιστικών και ακροδεξιών απόψεων και δράσεων με αιχμή κυρίως το Μακεδονικό Ζήτημα και με αποκορύφωμα τη Συμφωνία των Πρεσπών. Ποια είναι η θέση του ΚΚΕ και ποια στάση θα τηρήσει όταν η Συμφωνία κατατεθεί προς κύρωση στη Βουλή των Ελλήνων;
Η συμφωνία των κυβερνήσεων της Ελλάδας και της ΠΓΔΜ για το ονοματολογικό υπαγορεύτηκε από το στόχο της επέκτασης του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα Δυτικά Βαλκάνια σε ανταγωνισμό με τη Ρωσία και την Κίνα. Με τα συμφωνημένα, με τις αναφορές στην Μακεδονική Ταυτότητα και Μακεδονική Γλώσσα, διατηρούνται οι αλυτρωτικοί κίνδυνοι, ενώ προετοιμάζεται συμφωνία με την Αλβανία με στόχο την ένταξη της στην ΕΕ. Το ΚΚΕ όποτε αυτή κι αν έρθει στη βουλή θα την καταψηφίσει. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αμερικανο-ΝΑΤοϊκότερη των Αμερικανο-ΝΑΤΟϊκών, παρουσιάζει το ΝΑΤΟ και την ΕΕ ως δυνάμεις ασφάλειας και σταθερότητας στην περιοχή, αλλά ο λαός μας γνωρίζει ότι αυτές οι λυκοσυμμαχίες ευθύνονται για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, την αλλαγή συνόρων, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους στα Βαλκάνια τη δεκαετία του ’90. Σήμερα, η ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ πυροδοτεί νέες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις με τη Ρωσία στην περιοχή με απρόβλεπτες συνέπειες. Η αλλαγή συνόρων ανοίγει τον ασκό του Αιόλου, μπορεί να τροφοδοτήσει κι άλλες αλλαγές συνόρων στην περιοχή μας που παίζονται γεωστρατηγικά παιχνίδια με τις μειονότητες και τον εθνικισμό. Δυνάμεις εθνικιστικές, ναζιστικές, παίζουν βρώμικο ρόλο,δεν βγάζουν άχνα για τον επικίνδυνο ρόλο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, πχ η ναζιστική Χρυσή Αυγή, στηρίζει την κυβέρνηση Τραμπ. Ενώ ο λαός μας θυμάται τι ρόλο που έπαιξαν οι νοσταλγοί του Χίτλερ και των ταγμάτων ασφαλείας, η Χούντα στην εισβολή στην Κύπρο.Τέτοιες δυνάμεις που επιχειρούν να καπελώσουν και να καπηλευθούν την ανησυχία των απόδημων ελλήνων εργαζομένων για τις επικίνδυνες εξελίξεις στην περιοχή χρειάζεται να απομονωθούν.
Δεδομένου ενός γενικού πισωγυρίσματος και μιας καλλιεργούμενης ηττοπάθειας, ειδικά στους εργασιακούς χώρους, θα ήθελα να μας πείτε πώς βλέπετε τόσο εσείς προσωπικά όσο και το ΚΚΕ, το μέλλον του γενικότερου μαζικού κοινωνικού κινήματος στην Ελλάδα του σήμερα καθώς και την περαιτέρω ανάπτυξη του κόμματός σας μέσα στις ειδικές συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί.
Ενώ εντείνεται η απατηλή κυβερνητική προπαγάνδα για τη «νέα εποχή» που τάχα φέρνει στο λαό το «τέλος των μνημονίων» η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μιλά για… «υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων»και για «προοδευτικό μέτωπο ενάντια στο φιλελευθερισμό». Πρόκειται για την ίδια κυβέρνηση που πρόσθεσε ένα σωρό νέα αντεργατικά χτυπήματα, σε περικοπές συντάξεων, στο απεργιακό δικαίωμα, στην κυριακάτικη αργία, στο χρόνο εργασίας, στο θέμα των ομαδικών απολύσεων, με χιλιάδες πλειστηριασμούς λαϊκών σπιτιών, ιδιωτικοποιώντας λιμάνια αεροδρόμια, μέχρι και αρχαιολογικά μνημεία όπως αποκαλύπτεται αυτές τις ημέρες». Το ΚΚΕ έγκαιρα, με ευθύνη και με μεγάλο κόστος προειδοποίησε για τον αντιλαϊκό ρόλο κι αποστολή του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησής του. Η στάση ευθύνης αυτή αποτέλεσε πολύτιμο εφόδιο και παρότι σημαντικό μέρος του λαού δεν την αποδέχθηκε τότε, έβαλε δεύτερες σκέψεις σε εργατικές λαϊκές δυνάμεις για το ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ προετοιμάζοντάς τις έτσι ώστε να μην αιφνιδιαστούν από τις εξελίξεις που τελικά ακολούθησαν και επιβεβαίωσαν το κόμμα μας.
Ζημιά ωστόσο έγινε, υπήρξε υποχώρηση στο εργατικό κίνημα, διαψεύστηκαν προσδοκίες καλλιεργήθηκε η ηττοπάθεια. Είναι ώρα για συμπεράσματα και αποφάσεις. Να σπάσει η λογική του μικρότερου κακού, η επιλογή διαχειριστών που από εκεί που το αφήνει ο ένας (βλ. ΝΔ ΠΑΣΟΚ) το πιάνει και το συνεχίζει ο άλλος (βλ. ΣΥΡΙΖΑ). Με ισχυρό ΚΚΕ και ανασύνταξη του εργατικού κινήματος μπορεί ο λαός να παλέψει για ανάκτηση των απωλειών για τις σύγχρονες ανάγκες του που καταπνίγονται σήμερα, για μια οικονομία κι εξουσία που να υπηρετεί τα δικά του συμφέροντα κι όχι των επιχειρηματικών ομίλων με αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
