Ολοκληρώθηκε η δεύτερη φάση των γυρισμάτων για τον πραγματικό Ζορμπά, που πήγε με τον Καζαντζάκη το 1916 στη Στούπα της Μάνης, για να επαναλειτουργήσουν το λιγνιτωρυχείο της «Παστροβάς». Την εποχή εκείνη, ο λιγνίτης είχε περίπου το ρόλο του σημερινού πετρελαίου, καθώς η Εταιρεία Ηλεκτρισμού, τα τρένα και τα ατμόπλοια λειτουργούσαν με λιγνίτη. Στην εφημερίδα «Θάρρος» της εποχής γίνεται συχνή αναφορά στην επάρκεια ή την έλλειψη λιγνίτη, όπως και στην εξόρυξη λιγνίτη στην περιοχή της Καρδαμύλης που προμήθευε και την Καλαμάτα.
Η Μεσσηνιακή Αμφικτιονία μετά το ντοκιμαντέρ «Η Δική μας Μαρία Κάλλας», υποστηρίζει και πάλι τον σκηνοθέτη Μπάμπη Τσόκα για τη δημιουργία του έργου «Ο Ζορμπάς στη Μάνη». Στην προσπάθεια αυτή συμμετέχουν εθελοντικά τα τοπικά Θεατρικά σχήματα: «Θεατρική Διαδρομή», «Θεατρική Ομάδα Μέθεξη», «ΜΕΘ», «ΔΗΜΕΘΕΚ», «ΩΚΥΤΟΠΟ», οι Σύλλογοι Νεδουσαίων, «Ελληνομνημόνων», Αλαγονίων, Μανιατών, Μεσσηνίων Συγγραφέων, η Επιχείρηση Χ. Συκκά «Ήχος», η Μαρίνα Καλαμάτας, η μακιγιέρ Ιωάννα Μανέα, μεμονωμένοι πολίτες της Καλαμάτας, κάτοικοι από τα χωριά της Αλαγονίας και της Μάνης, καθώς και διάφοροι άλλοι που έχουν εκδηλώσει το ενδιαφέρον τους να συμμετάσχουν εθελοντικά. Τον πρωταγωνιστή, τον «Γιώργη Ζορμπά», υποδύεται ο Χρήστος Ζερίτης. Οι εθελοντές, που με τον ένα ή άλλο τρόπο έχουν συμμετάσχει μέχρι τώρα στο έργο, έχουν ξεπεράσει τους 200.
Αξίζει να σημειωθεί η εθελοντική συμμετοχή στο έργο των Σουηδών. Από την αρχή των γυρισμάτων, ο κινηματογραφιστής Peter Ostlund, και στη δεύτερη φάση, από 20 Οκτωβρίου μέχρι 6 Νοεμβρίου 2018, ο τιμηθείς τρεις φορές με τη «Χρυσή Άρκτο» κινηματογραφιστής Jean Fischer, ο ηχολήπτης-παραγωγός Bion Thisel, η σκηνογράφος Lena Ostlud και η ηχολήπτης Ingren Eriksson. Οι σημαντικοί αυτοί άνθρωποι του κινηματογράφου βρέθηκαν εθελοντικά και με δικά τους έξοδα στη Μεσσηνία, χάρη στη φιλία και την αγάπη για την Ελλάδα που τους έχουν εμπνεύσει ο Μπάμπης Τσόκας και ο Θανάσης Ψαρούλης, στη Σουηδία όπου ζουν. Επίσης, η Κατερίνα Εξαρχουλέα-Γεωργιλέα με την οικογένειά της, από τη Στούπα, υποστηρίζει σημαντικά το έργο προσφέροντας στέγη, φιλοξενία -και όχι μόνο- σε ξένους και εθελοντές, όπως και τα εστιατόρια της Καλόγριας.
Μέχρι και το τέλος της δεύτερης φάσης στις 6 Νοεμβρίου, έγιναν γυρίσματα σε Καλόγρια Στούπας, Νεοχώριο, Παστροβά, Πραστείο, Τραχήλα, Καταφύγι, Άγιο Δημήτριο και Σάντοβα της Μάνης, στην Αλαγονία, τις Πηγές και την Καλαμάτα. Στο μεταξύ, τον Απρίλιο του 2018, είχαν ήδη γίνει γυρίσματα στην Ταβέρνα «Πλάτανος» της Καλαμάτας και την Πέμπτη, 1η Νοεμβρίου στο ιστορικό κέντρο, την παραλία και το λιμάνι της Καλαμάτας, αφού ο Ζορμπάς επισκεπτόταν τακτικά την πόλη το 1916 και το 1917 για προμήθειες σε τρόφιμα και υλικά, που δεν έβρισκε στη Μάνη, και άλλες προσωπικές του ανάγκες.
Η πρόεδρος της Μεσσηνιακής Αμφικτιονίας και αντιπεριφερειάρχης Μεσσηνίας, κ. Ελένη Αλειφέρη, επισκέφθηκε το συνεργείο κινηματογράφησης στον λιμενικό βραχίονα Κοιλάκου, για να ευχαριστήσει τον κ. Τσόκα, τους Σουηδούς κινηματογραφιστές και τους ηθοποιούς. Η ομάδα του σκηνοθέτη Μπάμπη Τσόκα αναχώρησε για τη Στοκχόλμη στις 6 Νοεμβρίου και θα επανέλθει για τα γυρίσματα της τρίτης φάσης τον Ιανουάριο του 2019.
Αξίζει να προσθέσουμε, ότι στο έργο παρουσιάζονται και πολλά άκρως ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία του Μεσοπολέμου, όπως ο επαναπατρισμός 150.000 ξεσπιτωμένων Ελλήνων από τον Καύκασο οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στη Μακεδονία και τη Θράκη. Το 1919, της αποστολής αυτής ηγείτο ο Νίκος Καζαντζάκης, Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Περίθαλψης, της Κυβέρνησης Ελευθερίου Βενιζέλου μαζί με επτά άτομα, μεταξύ αυτών και τον Ζορμπά. Ο Ζορμπάς με τον αλέγρο χαρακτήρα του, ήταν ο πιο κατάλληλος να εισχωρεί στα χωριά του Καυκάσου, να προσεγγίζει τις Ελληνικές οικογένειες και να εφευρίσκει τρόπους διαφυγής. Οι Έλληνες εκεί υφίσταντο τα πάνδεινα από τους Μπολσεβίκους και τους Κούρδους (οι τελευταίοι έφτασαν στο σημείο να πεταλώνουν τους Έλληνες).
Επίσης, ο πολυπράγμων Ζορμπάς, μετά το κλείσιμο του λιγνιτωρυχείου το 1918, εγκαθιστά την οικογένειά του στην Καλαμάτα, όπου κάνει διάφορες εργασίες, μετά δε τον επαναπατρισμό των Ελλήνων του Καυκάσου, το 1919, φέρνει στην Καλαμάτα τον πρόσφυγα Κώστα Κεχάεφ, τον οποίο παντρεύει με την πρωτοκόρη του Ανδρονίκη και τους ανοίγει φωτογραφείο στην οδό Υπαπαντής της Καλαμάτας.
Η δημιουργία του δεύτερου ντοκιμαντέρ εντάσσεται στα πλαίσια της ανάδειξης και προβολής της Μεσσηνίας και αυτή τη φορά πιστεύουμε ότι θα επιτευχθεί με ένα πρόσωπο παγκόσμια γνωστό το Ζορμπά που έζησε στην περιοχή μας. Εν κατακλείδι από την προσπάθεια αυτή φαίνεται ότι ο σκηνοθέτης Μπάμπης Τσόκας, μας έμαθε να συνεργαζόμαστε για να φέρουμε σε πέρας ένα σπουδαίο έργο, στηριγμένο κι αυτή τη φορά στην εθελοντική προσφορά όλων των συμμετεχόντων, τους οποίους ευχαριστούμε. Επίσης, ευχαριστίες αρμόζουν στο Λιμενικό Ταμείο, το Λιμεναρχείο, και τους Δήμους Καλαμάτας και Δυτικής Μάνης που διευκολύνουν απρόσκοπτα τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ.
