ΜΙΑ γρήγορη «διεισδυτική» ματιά στα εσωτερικά κάποιων μεγάλων οργανισμών μας που αντιμετωπίζουν μερικά «προβληματάκια» θα επιχειρήσει σήμερα η στήλη, στο μεγαλύτερο μέρος της. Πάμε λοιπόν:

ΔΙΑΒΑΣΑ στον «Νέο Κόσμο» της περασμένης Πέμπτης ένα άρθρο γνώμης του βετεράνου ομογενειακού παράγοντα, Σάββα Αυγουστάκη, με τίτλο «Να προστατεύσουμε την Πρόνοια». Μεταξύ άλλων, αναφερόμενος στην πρόσφατη Γενική Συνέλευση της Πρόνοιας, η οποία για πρώτη φορά έγινε «κεκλεισμένων των θυρών» (δηλαδή αποκλειστικά μόνο για τα μέλη της χωρίς επισήμους και παρατηρητές), ο κ. Αυγουστάκης σημείωνε:
«Με βαριά καρδιά και πολλούς δισταγμούς αποφάσισα να γράψω αυτό το γράμμα σήμερα. Οι φόβοι μου άρχισαν να εκδηλώνονται την περασμένη Πέμπτη όταν παραβρέθηκα στην Ετήσια Γενική Συνέλευση (ΕΓΣ) της Πρόνοιας, γνωστής και ως Αυστραλοελληνικής Κοινωνικής Πρόνοιας. Χάρηκα που είδα παλιούς συναδέλφους και φίλους με τους οποίους γνωρίστηκα και συνεργάστηκα για πολλά χρόνια. Ως ο πρώτος Ταμίας της Πρόνοιας, κατά τα χρόνια που δεν είχε δεκάρα στο λογαριασμό της, αισθάνθηκα ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση διαβάζοντας πως ο σημερινός ετήσιος προϋπολογισμός της είναι πάνω από 8 εκατομμύρια το δε προσωπικό της είναι πάνω από 50 άτομα συν τις πολλές δεκάδες εθελοντών που προσφέρουν πάμπολλα, ενώ για πληρωμή τους έχουν μόνο την ικανοποίηση για το ότι βοηθούν όσο μπορούν έναν άλλο συμπάροικο που χρειάζεται τη συμπαράστασή τους. Πάνε τα χρόνια που η Ρίτα Πάκερ καθόταν ολομόναχη προσπαθώντας να βρει άκρη στις ατέλειωτες ουρές συμπαροίκων που έτρεχαν στην Πρόνοια για βοήθεια»

ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΣΕ ο κ. Αυγουστάκης: «Γιατί τα λέω αυτά; Γιατί η καρδιά μου ένοιωσε μια βαθιά, πικρή απογοήτευση όταν παρουσία στην τελευταία ΕΓΣ των μελών και του Δικαστή κ. Κύρου, του πάτρωνα της Πρόνοιας, ορισμένα άτομα άρχισαν, πριν ακόμα ο προεδρεύων της Συνέλευσης κηρύξει την έναρξή της, να προβάλλουν αξιώσεις και σε οργισμένο ύφος να απαιτούν την ακύρωση/αναβολή της συνεδρίασης».
ΓΡΑΦΕΙ και άλλα πολλά ο κ. Αυγουστάκης: Μου προκάλεσε την περιέργεια το άρθρο του και το «έψαξα» το θέμα.
Μου ειπώθηκε, λοιπόν, ότι μέλη άλλου παροικιακού οργανισμού -και μάλιστα μεγάλου- επιχείρησαν να «αλώσουν» την Πρόνοια εγγράφοντας μέλη και επιδιώκοντας να εκλεγούν στο συμβούλιό της». Την προσπάθεια αυτή οι «κρατούντες» την Πρόνοια την αντιμετώπισαν με επιτυχία, για την ώρα τουλάχιστον.

ΕΞΑΛΛΟΥ, πριν την διεξαγωγή της Συνέλευσης στάλθηκαν επιστολές προς τα μέλη με «γραμμή» για το πώς να ψηφίσουν και, όπως φαίνεται, τα μέλη υπάκουσαν.
ΚΑΤΑΛΗΓΩ με την επισήμανση του κ. Αυγουστάκη: «Δουλέψαμε σκληρά, μπορεί να κάναμε λάθη, αλλά –αναμφίβολα- δημιουργήσαμε και κάτι ωραίο και αξιοζήλευτο ως παροικία. Ας το σεβαστούμε, ας το στηρίξουμε, ας το έχουμε ως κάτι για το οποίο εμείς και οι απόγονοί μας θα αισθανόμαστε περήφανοι!».
ΠΑΜΕ τώρα σε έναν άλλο παροικιακό οργανισμό.

«Προς Θεσσαλονικείς επιστολή» τιτλοφορεί ο αναγνώστης μας Γ. Παπαδόπουλος επιστολή που μας έστειλε και που, μεταξύ άλλων, αναφέρει:
«Αγαπητοί φίλοι της Ένωσης Θεσσαλονικέων. Θέλω να σας ενημερώσω ότι το κτίριο της Ένωσής μας, που δημιουργήθηκε με τις προσφορές όλων μας, πρόκειται να ενοικιαστεί. Λέγεται ότι η ενοικίαση του κάτω ορόφου, που χρησιμοποιείται συχνά-πυκνά από τα μέλη μας, θα αποφέρει 40.000 δολάρια ετησίως.Το ερώτημά μου είναι το εξής: Τι τα θέλουμε τα χρήματα, αν δεν έχουμε δική μας στέγη;».
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ των Θεσσαλονικέων, Παύλος Μαυρουδής, τον οποίο και ρωτήσαμε, επιβεβαίωσε τη σχετική πληροφορία.
«Η αλήθεια είναι ότι δεν βγαίνουμε οικονομικά. Στη Γενική Συνέλευση, που θα γίνει στις 9 Δεκεμβρίου, θα προτείνω να ενοικιαστεί ο κάτω όροφος που θα μας αποφέρει 40 έως 50 χιλιάδες δολάρια ετησίως. Εμείς θα χρησιμοποιούμε τον πάνω όροφο καθώς και το κτίριο της Παμμακεδονικής ή της Κοινότητας. Αν κάποια μέλη διαφωνούν με αυτή την πρότασή μου ας αναλάβουν να πληρώνουν και εγώ πάω στην άκρη».
Θα έχει ενδιαφέρον η Συνέλευση των Θεσσαλονικέων…

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, αναβρασμός επικρατεί στη Λημνιακή Κοινότητα καθώς ο πρόεδρός της, Φίλιπ Διαματάρης, παραιτήθηκε και η Γενική Συνέλευση της Κυριακής αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς λέγεται ότι «θα ειπωθούν πολλά και πολλά θα βγουν στη φόρα» για τον ρόλο κάποιων… Για να δούμε..
KAI μιας και σήμερα πιάσαμε τα των οργανώσεών μας, άκουσα ότι ο Νικ Θόδος δεν είναι πλέον πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της «Φροντίδας».
ΣΤΟ μεταξύ, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένεται η Ετήσια Γενική Συνέλευση της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης που θα διεξαχθεί την Κυριακή, 16 Δεκεμβρίου.
Το ενδιαφέρον εστιάζεται στο γεγονός ότι θα δρομολογηθούν οι εξελίξεις για την διεξαγωγή εκλογών όπου, πάντως, δεν αναμένονται εκπλήξεις.
ΣΤΟ μεταξύ, η στήλη -και η οικογένεια του «Νέου Κόσμου» εκφράζουν τα θερμά τους συλλυπητήρια στον πρόεδρο της Κοινότητας, Βασίλη Παπαστεργιάδη, για την απώλεια του πατέρα του, Ιωάννη Παπαστεργιάδη, που απεβίωσε την Τετάρτη σε ηλικία 88 ετών.

Σ.Χ.

ΤΗΝ εβδομάδα που μας πέρασε (στις 22 Νοεμβρίου) πέθανε η Αυστραλή ποιήτρια Judith Rodriguez. Δεν θα έγραφα κάτι αν δεν ήταν από τις πλέον γνωστές και εμβληματικές φιγούρες της αυστραλιανής ποίησης τις τελευταίες δεκαετίες, δεν ήταν κοντά στην ελληνική παροικία -τουλάχιστον κοντά σε συγκεκριμένες φυσιογνωμίες των παροικιακών μας Γραμμάτων- και δεν την είχα γνωρίσει τόσο την ίδια προσωπικά όσο και αρκετή από την ποίησή της.

Η Judith Rodriguez γεννήθηκε ως Judith Catherine Green στο Περθ, στις 13 Φεβρουαρίου 1936, αλλά μεγάλωσε στο Μπρίσμπαν όπου μετακόμισε η οικογένειά της. Σπούδασε στο University of Queensland, αλλά ταξίδεψε και στην Αγγλία όπου έκανε μάστερ στην Αγγλική Λογοτεχνία στο Κέμπριτζ. Εκεί το 1964 παντρεύτηκε τον Κολομβιανό Fabio Rodriguez. Επέστρεψαν στην Αυστραλία το 1968 αλλά χώρισαν μερικά χρόνια αργότερα.

ΔΙΔΑΞΕ Αγγλικά στο Πανεπιστήμιο La Trobe από το 1969 μέχρι το 1985. Το 1986 ήταν διαμένουσα συγγραφέας (writer-in-residence) στο Κολλέγιο Rollins στη Φλώριδα των ΗΠΑ, μια εμπειρία η οποία οδήγησε στην ποιητική συλλογή «Floridian Poems» (1986). Το 1989 έγινε λέκτορας στο Victoria College, το οποίο το 1993 έγινε μέρος του Πανεπιστημίου Deakin, όπου συνέχισε να εργάζεται μέχρι τη συνταξιοδότησή της το 2003.
Η πρώτη ποιητική συλλογή της Rodriguez κυκλοφόρησε το 1962 ως μέρος μιας ανθολογίας με την επωνυμία «Four Poets» (οι άλλοι τρεις ήταν οι ποιητές David Malouf, Rodney Hall και Don Maynard – όλοι από το Μπρίσμπαν). Το 1973 κυκλοφόρησε η πρώτη «σόλο» συλλογή της με τον τίτλο «Nu-Plastik Fanfare Red: and other poems», η οποία παραμένει έκτοτε μια από τις πιο εξέχουσες ποιητικές συλλογές στην Αυστραλία.
Η συλλογή της «Water Life» (1976) κέρδισε το South Australian Biennial Literature Prize το 1978. Επίσης, μία από τις καλύτερες συλλογές της Rodriguez -ίσως η καλύτερη- «Mudcrab at Gambaro’s» (1980) απέσπασε τόσο το Sydney PEN Golden Jubilee Award for Poetry τον ίδιο χρόνο όσο και το Artlook/Shell Literary Award το 1981.

Η Rodriguez έγινε ακόμα γνωστή από τα ποιήματά της που επικεντρώνονται αποκλειστικά σε γυναικείες εμπειρίες, όπως τα ποιήματα της συλλογής «Witch Heart» (1982), που εκδόθηκε από τον φεμινιστικό εκδοτικό οίκο Sisters, ενώ την ίδια εποχή συνεργάστηκε με την Αυστραλή τραγουδίστρια, συνθέτη και σκηνοθέτη, Robyn Archer, στο έργο «A Star is Torn», που αφορά την καταστροφική ζωή φημισμένων γυναικών καλλιτεχνών. Με την Robyn Archer συνεργάστηκε ξανά στο έργο «Poor Johanna» που ανέβηκε στην Αδελαΐδα το 1994.

Η Rodriguez συνεργάστηκε, επίσης, με την Moya Henderson, στην όπερα «Lindy», που αναφέρεται στην Lindy Chamberlain, που έκανε πρεμιέρα στο Sydney Opera House το 2003. Από το 1974 άρχισε να φιλοτεχνεί και να διακοσμεί, επίσης, με δικά της ξυλόγλυπτα και χαλκομανίες διάφορα δικά της και άλλα βιβλία και με τα οποία οργάνωσε και σχετική έκθεση.
ΤΟ 1994 τιμήθηκε με το Member of the Order of Australia, για τις υπηρεσίες της στη λογοτεχνία καθώς και με το FAW Christopher Brennan Award.
Δ.Τ.