Λίγες Χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις, λίγες συγκρίσεις με το σήμερα, λίγα ευτράπελα και -πού θα μας πάει;- θα κυλήσει και η σημερινή.
Χρόνια Πολλά σε όλους σας κι αν εξακολουθείτε να κάνετε όνειρα, αυτή τη χρονιά να ζωντανέψουν, να πραγματοποιηθούν. Έλεγε ο καλός φίλος, σε μία επιστολή του, για το κατάστημα ετοίμων ενδυμάτων «Μαρούση», και ανέφερε και το όνομά μου, ως ένα είδος μαρτυρίας και επιβεβαίωσης των λεγομένων του. Όντως έτσι είναι.
Ένα σοβαρό μαγαζί με ενδύματα ποιότητας, σταθερή πελατεία και σύμφωνα με τις τότε πληροφορίες μου, πολύ μεγάλη και σοβαρή πελατεία από την επαρχία. Με τη φαντασία μου, θα ζητήσω από τον αγαπητό κύριο που έφερε με την επιστολή του το θέμα στην επικαιρότητα, να με συνοδεύσει, νοητά, μέχρι τα Χαυτεία και να κάνουμε μαζί μια βόλτα σε λίγους, κεντρικούς, δρόμους της Αθήνας. Φεύγουμε από του «Μαρούση» και κατηφορίζουμε στο ίδιο πεζοδρόμιο. Λίγο πιο κάτω, του Μούγερ το μαγαζί, γνωστό ως το μοναδικό με παιδικά παπούτσια ποιότητας, γεμάτο από μαμάδες και μπαμπάδες, Χριστούγεννα γαρ.
Λίγο πιο κάτω, ξεπετάγονται οι… Αφοί Λαμπρόπουλοι στη γωνία Σταδίου και Αιόλου. Μυρίζει καφέ το μαγαζί του Λουμίδη και είναι γεμάτο κόσμο. Απέναντι Ξηροί Καρποί και αν φύγουμε από τα Χαυτεία λέω να πάρουμε το πεζοδρόμιο του Λαμπρόπουλου να χαζέψουμε λίγο τις βιτρίνες του Δραγώνα που είναι λίγο παρακάτω.
Μετά θα δούμε αν θα συνεχίσουμε την Αιόλου να πάμε στο Ζαχαροπλαστείο «Ο Κρίνος» για λουκουμάδες και μπουγάτσα ή θα κατέβουμε προς το Δημαρχείο και την οδό Αθηνάς. Ας πούμε ότι κάνουμε ένα διάλλειμα εδώ.
Δεν θέλω να σας κουράσω με τους δρόμους της Αθήνας. Πολλοί από αυτούς είναι όμορφοι, έχουν ωραία μαγαζιά και αρκετά μεγάλη ιστορία. Θα επανέλθουμε.
Χάζευα, χρονιάρα μέρα, τον κόσμο που περνούσε δίπλα μου. Γιορταστική εμφάνιση όλοι τους. Και δεν αναφέρομαι μόνο στους Χριστιανούς, αλλά και αυτούς των άλλων Θρησκειών. Χαρούμενοι έμοιαζαν όλοι τους. Άρχισα να προσέχω με βλέμμα ανακριτή, τρεις νεαρούς κάπου στα 16 τους, με ντύσιμο τελευταίας μόδας, τηλέφωνα και άλλα ηλεκτρονικά κόλπα τελευταία τεχνολογίας, άνεση, ύφος και με κατεύθυνση προς ένα αυτοκίνητο πολυτελείας αξίας χιλιάδων χαρτονομισμάτων.
Χωρίς να θέλω θυμήθηκα τα δικά μου εφηβικά, τα δεκαεξάχρονά μου. Έκτη πρακτικού Γυμνασίου, Χριστούγεννα και θέλαμε άλλους έξι μήνες να τελειώσουμε την έκτη και να πάμε στην εβδόμη που δυσκόλευαν τα πράγματα και τα μαθήματα. Χαρτζιλίκι περιορισμένο, δώρα για τις εορτές, κάποιο παντελόνι, κάποιο ζευγάρι παπούτσια, κάποιο πουκάμισο ή κάποιο βοηθητικό σχολικό βιβλίο.
Τέσσερις φίλοι και συμμαθητές, με γονείς τελείως διαφορετικού οικονομικού επιπέδου. Οι γονείς; Στρατηγός του Παναγιώτη με διώροφο αρχοντικό. Ιδιοκτήτης δεκαεπτά υπεραστικών λεωφορείων του Θανάση με μεγάλο σπίτι στα Πατήσια. Οδηγός σε απορριμματοφόρο με ένα δωμάτιο και κουζίνα στη Λιοσίων του Γιώργου και υπάλληλος του Δημοσίου και λογιστής με συνηθισμένο σπίτι σε γειτονιά του Κώστα. Τις γιορτές στα περιορισμένα οικονομικά μας έπρεπε να προσθέσουμε μια ξαφνική έξοδο με το κορίτσι μας και να είμαστε έτοιμοι για τη δαπάνη μιας γκαζόζας, γλυκού κουταλιού ή υποβρυχίου. Όταν ξεμέναμε επικίνδυνα, ομαδικά στα οικονομικά, είχαμε κάποιες ασφαλιστικές δικλείδες. Τηλεφωνούσα στο σπίτι του Θανάση την ώρα που έλειπε και τον ζητούσα.
Το σήκωνε ο πατέρας του και τον παρακαλούσα να θυμίσει στο Θανάση να μου φέρει το βιβλίο της Χημείας που του δάνεισα. Ο πατέρας ρωτούσε γιατί δανείστηκε βιβλίο και… του έδινε χρήματα να το αγοράσει. Η γιαγιά του Παναγιώτη, η μητέρα του στρατηγού, γριούλα σοβαρή και θρήσκα, μου είχε ιδιαίτερη αδυναμία γιατί ήμουν παιδί της… εκκλησίας, πήγαινα στο κατηχητικό και πουλούσα και τη «Ζωή του Παιδιού». Η γιαγιά ήταν μια άλλη πηγή εισοδήματος σε ώρες κινδύνου. Έπαιρνα έναν ή δύο παλιούς τόμους της «Ζωής του Παιδιού» και τη ρωτούσα αν ήθελε να… βοηθήσει και αυτή τη φορά και να αγοράσει έναν ή δύο τόμους… Αγόραζε και τους δύο τόμους. Εξαφανιζόταν για δέκα λεπτά σε άλλο δωμάτιο μου έδινε 40 ολόκληρες δραχμές, δεν ήθελε να κρατήσει τους τόμους και προτιμούσε να τα δώσω εγώ, που είμαι καλό παιδί, σε κάποιον που δεν έχει χρήματα να το αγοράσει και θα το διαβάσει. Τα χρήματα των… πηγών εκτάκτου ανάγκης τα.. μοιράζαμε χωρίς να… χάνουμε το λογαριασμό.
Παρακαλώ μη μας συγκρίνετε με τη σημερινή έφηβη νεολαία.
Χρόνια Πολλά!
