Αρχίζει ως ένα μικρό, ανώδυνο εξόγκωμα στο δέρμα. Μετά από κάμποσες εβδομάδες διογκώνεται και εξελίσσεται σε ένα πολύ μεγαλύτερο και πιο εμφανές κόκκινο εξόγκωμα το οποίο τελικά σπάει δημιουργώντας μία γεμάτη πύον πληγή που συνεχίζει να εξαπλώνεται πάνω στο δέρμα.
Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται το έλκος που προκαλεί το σαρκοφάγο βακτήριο Buruli, το οποίο τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να εξαπλώνεται με ανησυχητικούς ρυθμούς στη Βικτώρια.
«Ήταν πραγματικά τρομακτικό», δήλωσε η φοιτήτρια Jacinta Mazzarella. «Φοβόμουν ότι θα χάσω το πόδι μου» πρόσθεσε .
Πριν από αρκετούς μήνες, η 18χρονη ανέπτυξε έλκος λόγω του βακτηρίου Buruli που ήταν μεγαλύτερο από ένα νόμισμα 50 σεντς στον αστράγαλο του αριστερού της ποδιού.
Πιστεύει ότι ενδέχεται να έχει προσβλήθηκε από την ασθένεια το περασμένο καλοκαίρι στο εξοχικό σπίτι της οικογένειάς της στη χερσόνησο Bellarine, στα νότια της Μελβούρνης αλλά κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος πως προσβλήθηκε καθώς οι επιστήμονες απλά δεν ξέρουν πώς εξαπλώνεται η ασθένεια.
Η Jacinta όπως και εκατοντάδες άλλοι κάτοικοι της Βικτώριας που προσλήφθηκαν από το σαρκοφάγο βακτήριο είναι εντούτοις τυχεροί, μέσα στην ατυχία τους, καθώς λόγω των ιατρικών εξελίξεων των τελευταίων χρόνων οι θεραπείες που έχουν αναπτυχθεί είναι πολύ πιο αποτελεσματικές από ό, τι στο παρελθόν.
Η λοίμωξη είναι θεραπεύσιμη αλλά με την μακρόχρονη χρήση, δυνατών αντιβιοτικών και στις περισσότερες των περιπτώσεων έως ότου το άτομο θεραπευτεί τα έλκη που προκαλεί το βακτήριο δημιουργούν πολύ βαθιές ουλές στο δέρμα του. Αν το άτομο που έχει μολυνθεί από το βακτήριο δεν λάβει έγκαιρα θεραπεία με αντιβιοτικά οι πληγές εξαπλώνονται και σε άλλα σημεία του σώματος.
Εκείνο που έχει αρχίσει επίσης να ανησυχεί σοβαρά τις αρχές είναι ο αυξανόμενος αριθμός των λοιμώξεων.
Ενώ το 2014 από το βακτήριο είχαν μολυνθεί μόλις 89 άνθρωποι το 2018 ο αριθμός αυτών τετραπλασιάστηκε φτάνοντας τους 336 σύμφωνα με τα στοιχεία των υγειονομικών αρχών της Βικτώριας.
Μάλιστα οι λοιμώξεις δεν αυξάνονται μόνο σε συχνότητα αλλά και σε επιθετικότητα καθώς οι πληγές είναι όλο και μεγαλύτερες πληγές με αποτέλεσμα ο απαιτούμενος για την θεραπεία τους χρόνος να αυξάνεται.
Ο βακτήριο Buruli έχει μια τοξίνη που κάνει τρία πράγματα», εξήγησε ο αναπληρωτής καθηγητής Daniel O’ Brien από την υπηρεσία Barwon Health.
«Καταρχήν τρώει τη σάρκα. Εκ των υστέρων παράγει μία αναισθητική ουσία στο σημείο όπου έχει προβάλει και οι ασθενείς δεν αισθάνονται την σταδιακή ανάπτυξη του έλκους και τέλος παραλύει το ανοσοποιητικό σύστημα του ατόμου.
Τα βακτήρια που τρώνε σάρκες, (επιστημονική ονομασία -Mycobacterium ulcerans), σχετίζονται με αυτά που προκαλούν λέπρα.
«Είναι μια επιθετική ασθένεια που δεν είναι εύκολο να θεραπευτεί», δήλωσε ο Δρ O’Brien προσθέτοντας ότι τα βακτήρια αυτά δεν είναι συνηθισμένα και ότι δεν είναι δυνατόν να καταπολεμηθούν με τα συνηθισμένα αντιβιοτικά.
Για να περιοριστούν τα περιστατικά λοιμώξεων, το επιστημονικό ερευνητικό κέντρο CSIRO συνεργάζεται στενά τα τελευταία χρόνια με τα υγειονομικά ιδρύματα της πολιτείας σε Geelong και Μελβούρνη και το Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης ώστε να καταφέρει να λύσει το «μυστήριο» μετάδοσης του βακτηρίου Buruli.
Εντός των επομένων δύο ετών ερευνητική ομάδα θα επισκεφθεί 120 σπίτια ανθρώπων που έχουν μολυνθεί από το βακτήριο, καθώς και 120 σπίτια άλλων που δεν έχουν κάποιο κρούσμα, συλλέγοντας χώμα, νερό, περιττώματα πόσουμ και κουνούπια, τα οποία και θα εξετάσουν.
«Υποπτευόμαστε ότι πολλοί άνθρωποι μολύνονται από το βακτήριο μέσα στον κήπο τους» ανέφερε η επιδημιολόγος του ερευνητικού κέντρου CSIRO, Kim Blasdell.
Οι επιστήμονες εικάζουν ότι τα κουνούπια θα μπορούσαν να είναι υπεύθυνα για τη διάδοση του σαρκοφάγου βακτηρίου, ενώ δεν αποκλείουν ότι η μόλυνση μπορεί να διαδίδεται και όταν κάποιο άτομο με εκδορά στο δέρμα του έρθει σε επαφή με νερό ή χώμα που έχουν μολυνθεί από το βακτήριο.
Επίσης υποπτεύονται ότι τα ζώα, συμπεριλαμβανομένων των πόσουμ, των κοάλα αλλά και των κατοικίδιων ζώων όπως είναι οι γάτες και οι σκύλοι, ενεργούν ως φορέας της νόσου.
Στη Βικτώρια, το έλκος ονομάζεται έλκος Bairnsdale, εξαιτίας μιας επιδημίας που ξέσπασε στην περιοχή East Gippsland τη δεκαετία του 1930.
Στο Κουίνσλαντ, είναι γνωστό ως έλκος Daintree.
Εκείνο που εντείνει ακόμα περισσότερο την ανησυχία των υγειονομικών αρχών της Βικτώριας είναι και το γεγονός ότι ενώ στην βόρεια Αυστραλία οι λοιμώξεις από το βακτήριο Buruli από 54 που ήταν το 2011 έχουν μειωθεί αισθητά στη Βικτώρια συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.
Οι περιοχές στις οποίες είναι συχνότερες οι μολύνσεις περιλαμβάνουν τη χερσόνησο Mornington (146 λοιμώξεις), Frankston (14), Great Geelong (23) και Bayside Melbourne (14).
Ανησυχία επίσης προκαλεί και το γεγονός ότι αυξάνεται και ο αριθμός των λοιμώξεων και στα εσωτερικά προάστια της Μελβούρνης.
«Δεν καταλαβαίνουμε πραγματικά γιατί οι λοιμώξεις είναι τόσο πολλές στη Βικτώρια. Συνήθως αυτό το βακτήριο είναι διαδεδομένο κυρίως σε περιοχές με τροπικό κλίμα» δήλωσε ο Δρ O’Brien, καταλήγοντας.
