ΔΕΝ ΞΕΡΩ πώς (και αν) θα γιορτάσετε την Ημέρα της Αυστραλίας αύριο. Καλό είναι, πάντως, να σκεφθείτε και τους Αβορίγινες…Όπως είναι γνωστό, η Ημέρα της Αυστραλίας τιμά την άφιξη των πρώτων Βρετανών αποίκων, κυρίως καταδίκων, στην Αυστραλία το 1788.
ΚΑΘΕ χρόνο, αυτή την ημέρα, οι αγγλοσάξονες της χώρας, και μαζί τους εκατοντάδες άλλοι νεομετανάστες, γιορτάζουν κρεμώντας σημαίες παντού και κάνοντας μπάρμπεκιου στις αυλές. Εoρταστικές εκδηλώσεις υπάρχουν στους περισσότερους δήμους και πόλεις της χώρας.
ΕΙΝΑΙ η ημέρα που γίνονται μαζικές πολιτογραφήσεις, κονσέρτα, κι ανακοινώνεται το όνομα του Αυστραλού της Χρονιάς ενώ δίνονται και διακρίσεις σε Αυστραλούς που ξεχώρισαν. Ανάμεσά τους και σε Έλληνες, όπως γράφουμε και στην αυριανή μας έντυπη έκδοση.
Η ΑΥΡΙΑΝΗ επέτειος, σηματοδοτεί όμως και τη χρονική στιγμή που οι ιθαγενείς της χώρας έπαψαν να είναι οι μοναδικοί κάτοικοι αυτής της πανέμορφης ηπείρου. Είναι η ημέρα που έγιναν πολίτες β’ κατηγορίας. Και παραμένουν έτσι.
ΚΑΙ ΟΠΩΣ διάβασα (στα ελληνικά) και σε ένα site, στο διαδίκτυο, «η ημέρα αυτή θα έπρεπε να είναι μια ημέρα περισυλλογής, αυτοκριτικής, συγγνώμης, επισκέψεων σε χώρους σημαντικούς για τους Αβορίγινες κι απόδοσης τιμών στους γηραιούς που έχουν επιζήσει. Αλλά και αγώνα για ίση αντιμετώπισή τους και ίσες ευκαιρίες με τους υπόλοιπους κατοίκους αυτής της μεγάλης χώρας.
ΑΝΑΡΩΤΙΕΤΑΙ όμως κανείς πώς περνάνε οι Αβορίγινες αυτή την ημέρα στις κοινότητές τους. Πώς ζουν αυτή την ημέρα πένθους.
ΠΟΛΛΟΙ είναι αυτοί που λίγο νοιάζονται για την Ημέρα της Αυστραλίας αλλά τους αρέσει που είναι αργία και μάλιστα μεταφέρεται και για τη Δευτέρα. Και όπως έγραψε και μια ομογενής «τότε θα μπορούσε να είναι και η επίσημη ημέρα σαγιονάρας, αφού όλοι ξεχύνονται στις παραλίες με μπύρες κι απολαμβάνουν τον ήλιο και την θάλασσα».
ΚΑΙ κάποιοι δίνουν τόση …σημασία στη σημερινή ημέρα με αποτέλεσμα να ανακηρύξουν μια …φοράδα «Αυστραλό της Χρονιάς».
ΠΑΜΕ παρακάτω. Η αλήθεια είναι πως ως Έλληνες αλλά και ως παροικία «ψοφάμε» για ήρωες. Αλλά αυτή την φορά νομίζω πως το παρακάναμε! Όλοι μας και ειδικά εμείς στον «Νέο Κόσμο».
ΑΛΛΑ είναι αυτό που εσείς ζητούσατε… Υπήρξε τέτοιο ενδιαφέρον για τον Τσιτσιπά, που μέχρι και ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ. Στυλιανός (ο οποίος αγνόησε ολόκληρο ένθετο που του αφιέρωσε προσφάτως ο Θ. Σκάλκος στον «Κήρυκα») του έστειλε εγγράφως τις ευχές του.
ΠΡΙΝ τον αγώνα του με τον Ισπανό σούπερ σταρ Ραφαέλ Ναδάλ, η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία έστειλε τις ευλογίες της στον Στέφανο Τσιτσιπά και τις ευχές της για καλή επιτυχία.
Τα κεντρικά γραφεία της Αρχιεπισκοπής στο Σίδνεϊ εξέδωσαν επίσημη ανακοίνωση, με την οποία απευθύνθηκαν στο «αγαπημένο μας τέκνο, Στέφανο» και του ευχήθηκαν να νικήσει στον αγώνα, με τον Ναδάλ «ώστε να μπορέσει να φέρει υπερηφάνεια και δόξα για άλλη μια φορά στην πατρίδα μας, Ελλάδα και σε όλους μας». «Ο Θεός να σας ενδυναμώνει και να ευλογεί τη ζωή σας και όλες τις προσπάθειές σας» κατέληγε η επίσημη ανακοίνωση.
ΠΡΟΦΑΝΩΣ οι ευχές και οι ευλογίες δεν ήταν αρκετές. Ο Ναδάλ ήταν too good!
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ, πάντως, του αποτελέσματος την εβδομάδα που πέρασε είχαμε, ως φυλή, δυο σημαντικές επιτυχίες. Μέσα στην πόλωση και στις κραυγές στην Ελλάδα για το Μακεδονικό, οι διακρίσεις του 20χρονου τενίστα Στέφανου Τσιτσιπά και του 46χρονου σκηνοθέτη Γιώργου Λάνθιμου, ήταν μια τονωτική ένεση.
ΓΙΑ τον Τσιτσιπά γράψαμε πολλά (και γράφουμε και στην αυριανή έκδοση) όπως γράφουμε και για τον Γιώργο Λάνθιμο ο οποίος έγινε ο πρώτος Ελληνας κινηματογραφιστής που κερδίζει δέκα υποψηφιότητες για Οσκαρ, και μάλιστα, σε όλες τις σημαντικές κατηγορίες. Στις 24 Φεβρουαρίου, ημέρα διεξαγωγής της τελετής των Οσκαρ, προβλέπεται ξενύχτι για τους Ελληνες κινηματογραφόφιλους. Αλλά χαλάλι, αρκεί ο δημιουργός του «The Favourite» (Η Ευνοούμενη) να ακούσει το όνομά του όσες περισσότερες φορές γίνεται.
ΓΙΑ τις επιτυχίες αυτές διαβάζω στην «Καθημερινή»:
«Σε κάποιους ακούγονται κλισέ οι φράσεις «η Ελλάδα που αντιστέκεται», η «Ελλάδα που θριαμβεύει». Διότι και οι δύο Ελληνες, όπως και πολλοί άλλοι που ξεχωρίζουν στο εξωτερικό, βασίζονται αποκλειστικά και μόνο στις δικές τους δυνάμεις, στο αδιαμφισβήτητο ταλέντο τους, στη σκληρή δουλειά, στο πείσμα και στο πάθος, τα οποία ξεδιπλώνουν σε ένα περιβάλλον ιδιαίτερα ανταγωνιστικό και απαλλαγμένο από την ελληνική κακοδαιμονία. Είναι, λοιπόν, δύο «ιδιωτικές» επιτυχίες. Ας επιτρέψουμε όμως στον… ελληνικό εαυτό μας να «ψηλώσει» λίγο μαζί τους, να νιώσει λίγο «ευνοημένος». Το έχουμε τόσο ανάγκη…».
ΑΥΤΟ θα πρέπει να το καταλάβουν και κάποια δικά μας παιδιά που πηγαίνοντας στο τένις να δουν τον Τσιτσιπά, δεν ξέχασαν κάποιες συνήθειες όπως το να βρίζουν χυδαία τον Τσίπρα και τους … Σκοπιανούς! Το μόνο που πέτυχαν ήταν να δημιουργήσουν κακές-κάκιστες-εντυπώσεις…
ΕΞΙΣΟΥ κάκιστες εντυπώσεις προκαλούν ύβρεις όπως «κερατάδες», «προδότες» κλπ που εμφανίζονται συχνά-πυκνά στην σελίδα της Παμμακεδονικής Ένωσης εδώ στη Βικτώρια. Είμαι περίεργος αν ελέγχονται αυτές οι αναρτήσεις και τυγχάνουν της έγκρισης του Συμβουλίου και των μελών της οργάνωσης.
ΜΕ την ευκαιρία των εκλογών για την ανάδειξη νέου διοικητικού συμβουλίου της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης μου αναφέρθηκαν δυο πρωτιές. Η Στέλλα Παπακωνσταντίνου ήταν η πρώτη γυναίκα ανεξάρτητη υποψήφια και μάλιστα είναι και η πρώτη επιλαχούσα. Και ένας άλλος ανεξάρτητος υποψήφιος δεν προσήλθε να ψηφίσει ούτε τον εαυτό του!
ΔΕΝ μπορώ να μη γράψω και δυο λόγια για τον Δημήτρη Πολυγένη που μεθαύριο στο «Κέντρο» του Oakleigh θα παρουσιάσει το βιβλίο του «Ολύμπια Ειρήνη». Για το άγαλμα που στήθηκε στον Όλυμπο και για το βιβλίο αυτό ο κ. Πολυγένης έχει εργαστεί πολλά χρόνια αφιλοκερδώς και έχει βάλει και χιλιάδες δολάρια από την τσέπη του. Είναι αξιοθαύμαστος.
ΕΝΑ πουλάκι μου σφύριξε πως και το πρόγραμμα Νεοελληνικών του πανεπιστημίου Flinders της Ν. Αυστραλίας βρίσκεται υπό «πίεση» και πως τέθηκαν «περιορισμοί» στον επικεφαλής του Μιχάλη Τσιανίκα. Αληθεύει;
ΕΤΣΙ όπως πάμε, φοβάμαι πως στο τέλος θα χαθούν τα ελληνικά από όλα τα πανεπιστήμια της Αυστραλίας. Αλλά το πρόβλημα δεν περιορίζεται στα πανεπιστήμια. Η μάχη της ελληνικής γλώσσας χάνεται από τα νηπιαγωγεία. Από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε…
