«Η Πρόνοια για παραπάνω από τριάντα χρόνια παρέχει πολλών μορφών υπηρεσίες, στήριξη και επιμόρφωση στη παροικία. Το τμήμα των Κοινωνικών Υπηρεσιών παρέχει υπηρεσίες στήριξης σε πάνω από 100 άτομα τον χρόνο που αντιμετωπίζουν θέματα οικογενειακής βίας και κακοποίησης ηλικιωμένου. Ο μέσος όρος ηλικίας του ατόμου που στηρίζουμε σε τέτοια θέματα είναι τα 68. Επίσης τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί αύξηση σε κρούσματα οικογενειακής βίας στις οικογένειες συμπαροίκων που έχουν μεταναστεύσει ή έχουν επιστρέψει από την Ελλάδα. Η σθεναρή κοινωνική επαφή που διατηρεί η Πρόνοια σε συνδυασμό με το άρτια καταρτισμένο προσωπικό της έχουν συμβάλλει στο να θεωρείται ο οργανισμός ως ‘Υπηρεσία εξειδίκευσης και εμπιστοσύνης’ σε ό,τι έχει να κάνει με τη στήριξη γυναικών, παιδιών και ηλικιωμένων.
Το 2018 το τμήμα Οικογενειακής Βίας της Πρόνοιας προσέφερε Κοινωνικές υπηρεσίες σε 165 άτομα που ζήτησαν κάποιου είδους βοήθειας σε θέματα οικογενειακής βίας. To 65% των περιπτώσεων στις οποίες χρειάστηκε η παρέμβαση της Πρόνοιας αφορούσαν κακοποίηση ηλικιωμένων. Από τις περιπτώσεις αυτές της κακοποίησης ηλικιωμένων , ΟΛΕΣ περιελάμβαναν στοιχεία οικονομικής κακοποίησης. Ως οικονομική κακοποίηση ορίζεται η παράνομη ή ανάρμοστη χρήση των χρημάτων ή της ιδιοκτησίας ενός ατόμου από κάποιον.
Ας λάβουμε υπόψη μας τα παρακάτω παραδείγματα:
– Περιπτώσεις όπου ένα από τα παιδιά ενός ηλικιωμένου μετακομίζουν στο πατρικό σπίτι προκειμένου να ‘ φροντίσουν’ τον γονέα αλλά αντί αυτού τους αμελούν και τους κακοποιούν, αλλά και περιπτώσεις όπου ο φροντιστής κακοποιεί άθελά του τον γονέα λόγω υπερβολικής πίεσης.
– Περιπτώσεις όπου η πώληση του πατρικού σπιτιού οδηγεί στο να εισαχθεί ο ηλικιωμένος σε γηροκομείο και κατόπιν στη σταδιακή εγκατάλειψη του ηλικιωμένου από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.
– Περιπτώσεις όπου τα παιδιά των ηλικιωμένων ανυπομονούν να κληρονομήσουν από τους γονείς τους και απαιτούν ‘το μερτικό’ τους ενώ βρίσκονται ακόμη εν τη ζωή».
Η οικονομική κακοποίηση έχει πολλές μορφές, μία εκ των οποίων απαντάται στην παρακάτω ιστορία. Η κυρία Αθηνά είναι ένα φανταστικό πρόσωπο (Τα ονόματα που χρησιμοποιούνται είναι όλα φανταστικά) της οποίας η περίπτωση κακοποίησης δεν γίνεται αvτιληπτή εύκολα.
Η κυρία Αθηνά μετανάστευσε στην Αυστραλία το 1959. « Ήμουν μόλις 15 χρονών», λέει με πικρία. «Με έστειλε ο πατέρας μου στη Μελβούρνη , προκειμένου να μείνω με την αδερφή μου η οποία μου είχε βρει γαμπρό. Με έστειλε σαν να ήμουν ένα δέμα. Με προξένεψε σε ένα φίλο του. Επειτα από πολύ σκέψη είπα κάτι που δεν έπρεπε να πω…ΟΧΙ!!
Από κείνη τη στιγμή ο πατέρας μου αποφάσισε να μη μου ξαναμιλήσει… Εμεινα λοιπόν ολομόναχη στο κόσμο. Θυμάμαι το τελευταίο γράμμα που διάβασα από τον πατέρα μου. Είχε βάλει τον δάσκαλο του χωριού να το γράψει. «ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ» ήταν οι τελευταίες του λέξεις.
Ευτυχώς που η Μελβούρνη τότε είχε πολλές δουλειές και έπιασα δουλειά σε σε μια φάμπρικα που έφτιαχνε γραβάτες. Η προϊσταμένη με αγάπησε τόσο πολύ που μου ζήτησε να μείνω μαζί της. Ηταν Γερμανίδα η κυρία Χάιντι, είχε χάσει τον άντρα της στην Κορέα μερικά χρόνια πριν και μεγάλωνε τα παιδιά της ολομόναχη. Να όμως που βρήκα κι εγώ μια οικογένεια. Αν το μάθαινε ο πατέρας μου ότι ζούσα με Γερμανούς θα με καταριόταν για ΠΑΝΤA», λέει η Αθηνά γελώντας. Μου είναι δύσκολο να μη γελάσω μαζί της».
«Πέρασα πολύ όμορφα χρόνια με τη Χάιντι και τα παιδιά της, όπως σου είπα πρίν- ΒΡΗΚΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ!! Επέμεινε να πάω σχολείο να μάθω Αγγλικά, ήταν το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσε να μου κάνει.
Τα ωραία όμως δε σταμάτησαν εκεί. Το 1965 η Χάιντι με σύστησε στον ξάδερφό της τον Χάρολντ από τη Νότια Αυστραλία. Μετά από τρία ραντεβού μου ζήτησε να τον παντρευτώ. Ευτυχώς που ήξερα πλέον αγγλικά και του είπα- ” Hold my hand forever and I will say YES”- κράτα μου το χέρι για πάντα και θα πω το Ναι.
Το 1967 γεννήθηκε η Κόνστανς και το 1969 ο Μάρκος. Ο Χάρολντ ήταν ένας ευγενέστατος άνθρωπος, είχε τρόπους, είχε ευγένεια… Πόσο του άρεσε να μου τραγουδάει κομμάτια του Ντιν Μάρτιν και του Μπινγκ Κρόσμπηυ… Είχε όμως αποκτήσει αυστραλιανή υπηκοότητα και του ήρθε κλήρος να πολεμήσει στο Βιετνάμ… Πήγε εκεί το 1970.. Δυστυχώς δε γύρισε ποτέ, σκοτώθηκε τον Σεπτέμβριο του 1972».
Η κυρία Αθηνα αρχίζει να δακρύζει. «Μόνη μου τα μεγάλωσα τα παιδιά εγώ και η ‘θεία’ τους η Χάιντι. Η Κόνστανς έγινε δικηγόρος κι ο Μάρκος λογιστής. Μου έδωσαν και τέσσερα εγγόνια. Ισως να αναρωτιέσαι γιατί δακρύζω αντί να χαίρομαι».
« Μιλήστε μου ανοιχτά» την ενθαρρύνω». «Ξέρεις τι μου είπε ο εφτάχρονος γιος του Μάρκου την περασμένη Κυριακή όταν με βοηθούσε στον κήπο; Το εγγονάκι μου; Μου είπε ότι σε τρία χρόνια που θα έχω πεθάνει ότι ο πατέρας του – ο γιος μου ο Μάρκος – έχει κανονίσει να γκρεμίσουν το σπίτι μου και θα χτίσουν είκοσι διαμερίσματα…..»
Η κακοποίηση, κακομεταχείριση και εκμετάλλευση ηλικιωμένων είναι ένα έγκλημα που μπορεί να επηρεάσει οποιονδήποτε. Είναι σημαντικό όλοι να γνωρίζουμε τα βασικά σημεία σχετικά με το σοβαρό αυτό ζήτημα.
Η προστασία των ευάλωτων ηλικιωμένων ανθρώπων από την κακοποίηση κάθε μορφής πρέπει να εντάσσεται στις προτεραιότητες μιας κοινωνίας. Ο στόχος αυτός μπορεί να επιτευχθεί με μακροχρόνιες, συνεχείς προσπάθειες διαφώτισης, συλλογικής προσπάθειας, κοινών προσπαθειών και αλληλεγγύης.
Η κακοποίηση, κακομεταχείριση ή εκμετάλλευση ηλικιωμένου περιλαμβάνουν οποιαδήποτε ενσυνείδητη, σκόπιμη ή αμελή ενέργεια που προκαλεί βλάβη ή σοβαρό κίνδυνο πρόκλησης βλάβης σε ένα ηλικιωμένο άτομο στον σωματικό, ψυχικό, συναισθηματικό ή οικονομικό τομέα.
Σε περίπτωση που πέσετε θύμα κακοποίησης η ζείτε μέσα σε ένα περιβάλλον οικογενειακής βίας, τα παρακάτω τηλέφωνα θα σας φανούν χρήσιμα:
– 000 Victoria Police. Τηλέφωνο Αστυνομίας
– 03 9388 9998 Pronia- Πρόνοια. Ζητήστε τον υπάλληλο αρμόδιο για θέματα οικογενειακής βίας.
– 1300 368 821 Senior Rights Victoria – Υπηρεσία Δικαιωμάτων Ηλικιωμένων
– 1800 755 988 Intouch – Υπηρεσία Στήριξης Γυναικών (Διαφόρων Εθνικοτήτων) Θυμάτων Οικογενειακής Βίας
– 131114 Lifeline.
– 131450 Τηλέφωνο Διερμηνέα
*Η κ. Τίνα Δούβου – Σταθοπούλου είναι διευθύντρια της Πρόνοιας.
