Ο φαρισαϊσμός είναι, το υπόβαθρο του καρδιναλίου Τζορτζ Πελ, ο οποίος προτού λογοδοτήσει στον Θεό τιμωρήθηκε από τον νόμο των θνητών για ειδεχθείς πράξεις.
Ο καρδινάλιος που βρέθηκε ένοχος, υπήρξε δογματικός, με διασυνδέσεις στην πολιτική, διαπρύσιο κήρυκα της -κατά την αντίληψή του- χριστιανικής ηθικής, κήνσορας των πάντων με ειδίκευση στη στηλίτευση της ομοφυλοφιλίας, καριερίστας πολέμιος της αμαρτίας, καθώς η καταδίκη των αμαρτιών και των αμαρτωλών τον κράτησε στον αφρό της επικαιρότητας.
Οι Έλληνες θα τον λέγαμε θεομπαίχτη, Φαρισαίο, δάσκαλο που δίδασκε και νόμο δεν εκράτει, αλλά προπάντων άνανδρος διότι ασέλγησε σε παιδιά (ακόμη και οι κακούργοι στα κάτεργα δεν θα διαφωνήσουν σε αυτό το σημείο). Εκτός της ομοφυλοφιλίας, τον πρώην αρχιεπίσκοπο Μελβούρνης και καρδινάλιο του Σίδνεϊ ενοχλούν η εξωσωματική γονιμοποίηση, οι ανύπαντρες μητέρες, το διαζύγιο, η άμβλωση – ενώ μέμφεται την Εκκλησία του ότι «φοβάται να προωθήσει τις σκληρές διδασκαλίες του Χριστού».
Ο καταδικασθείς κληρικός είναι γιος ταβερνιάρη από την πόλη Μπάλαρατ, σπουδαγμένος στη Ρώμη και την Οξφόρδη και χειροτονημένος στο Βατικανό.
Το πλήθος των πιστών Καθολικών της Αυστραλίας ποτέ δεν συμμερίστηκε την καλή γνώμη της Αγίας Έδρας για το πρόσωπο του Πελ.
Όλοι θυμούνται ότι στα σκάνδαλα παιδεραστίας που κατά καιρούς είχαν ξεσπάσει η στάση του ήταν αυτή της αποστασιοποιήσεως: είτε «δεν γνώριζε αρκετά» είτε «δεν είχε την κατάλληλη εξουσία ώστε να ενεργήσει».
Η ανέλιξή του στην ιεραρχία -στη θέση μάλιστα του αρχιεπισκόπου- και η δύναμη που συγκέντρωνε στα χέρια του, προβλημάτιζαν τους Αυστραλούς, ωστόσο ο Πελ δεν πτοήθηκε: η εξουσία του προερχόταν κατευθείαν από το Βατικανό, όπου συμμετείχε σε διάφορα συμβούλια σχετικά με την κατήχηση. Υπήρξε και μέλος του Συμβουλίου για την Οικογένεια, μιας παπικής επιτροπής η οποία «προειδοποίησε τις κυβερνήσεις όλου του κόσμου να μην παραχωρήσουν δικαιώματα σε ομοφυλοφίλους».
Είχε μια μαγική ικανότητα ο Πελ να προσπορίζεται χρήματα από τις κυβερνήσεις και να υπογραμμίζει τις «άκρες» του σε κάθε επίπεδο εξουσίας.
H εφημερίδα Guardian σκιαγραφεί το πορτρέτο ενός δολοπλόκου: «Αν ήθελες να φτιάξεις ένα δίκτυο καθολικών πανεπιστημίων, ο Πελ ήταν ο άνθρωπός σου. Αν ήθελες να σώσεις εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια που τα θύματα κακοποίησης θα μπορούσαν να κερδίσουν στα δικαστήρια, ο Πελ ήταν ο άνθρωπός σου. Αν ήθελες να μπλοκάρεις επίσημες έρευνες σχετικά με την κακομεταχείριση των παιδιών από τους κληρικούς -και για όσο χρονικό διάστημα αυτό θα ήταν εφικτό- ο Πελ ήταν ο άνθρωπός σου».
Όταν ξεκίνησαν οι έρευνες περί τα παιδεραστικά σκάνδαλα με δράστες ιερείς, ο Πελ δεν κατηγορήθηκε παρά μόνο για παραλείψεις, για την αποτυχία του να προστατέψει τα παιδιά, να πειθαρχήσει τους υφισταμένους του και να ανακουφίσει τα θύματα. Δεν δόθηκε σημασία σε λεπτομέρειες και υποθέσεις που τον αφορούσαν. Ύστερα από την καταδικαστική απόφαση του δικαστηρίου, ο κόσμος πλέον είναι σε θέση να γνωρίζει ότι προ εικοσαετίας, στους πρώτους μήνες του στη θέση του αρχιεπισκόπου Μελβούρνης, ο Πελ κακοποίησε σεξουαλικά και ασέλγησε εις βάρος αγοριών που ήταν μέλη παιδικής χορωδίας. Αίσχος!
