«Κάποιοι πιστεύουν ότι η σημαία είναι ένα πανί, άσπρο-μπλε. Κάποιοι άλλοι, όμως, πιστεύουν ότι πίσω από αυτήν την σημαία υπάρχει μια πατρίδα. Σίγουρα, οι Εύζωνες δεν ανήκουν στην πρώτη κατηγορία»λέει η Δήμητρα Χατζηαδάμ, η φωτογράφος των Ευζώνων που θέλει να φέρει τη φωτογραφική της έκθεση και στην Αυστραλία.
Η φωτογράφος μέσα από τον φακό της καταγράφει το αγέρωχο παρουσιαστικό των Ευζώνων, την παραδοσιακή στολή που φέρει πλήθος συμβολισμών λαογραφικού και ορθόδοξου χαρακτήρα, τη δύσκολη εκπαίδευση, τις ιδέες και τα συναισθήματά τους. Αποτελείται από τα έξι βασικά έργα, σε φυσικό μέγεθος Εύζωνα 2 μέτρων και τα υπόλοιπα σε ποικιλία διαστάσεων. Το φωτογραφικό υλικό συνοδεύεται με μαρτυρίες Ευζώνων και ηχητικό ντοκουμέντο από τις δραστηριότητές τους. Ο Εύζωνας ταυτίζεται με την ελληνική λεβεντιά και αξιοπρέπεια, αψηφώντας τις καιρικές συνθήκες και αποτελεί παράδειγμα στρατιωτικής αρετής και ήθους.
Πρόκειται για την 11η ατομική έκθεση της Δήμητρας Χατζηαδάμ, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη Βαρσοβία, ενώ αρχικά εγκαινιάστηκε στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπιο Παυλόπουλο και έχει ήδη ταξιδέψει σε διάφορα σημεία στην Ελλάδα. Στόχος της φωτογράφου είναι η έκθεση να συνεχίσει το ταξίδι της, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην ομογένεια. Ειδικά θα ήθελε η έκθεση αυτή να έρθει και στην Αυστραλία.
Η έκθεση έγινε με αφορμή τη συμπλήρωση 100 ετών Διπλωματικών Σχέσεων Ελλάδας Πολωνίας και τη συμπλήρωση 150 ετών από την ίδρυση της Προεδρικής Φρουράς. Η έκθεση τελεί υπό την αιγίδα της Ελληνικής Πρεσβείας στην Πολωνία.
Μερικές φορές δεν μπορείς να περιγράψεις με λόγια τα συναισθήματά σου και τα δάκρυα που αποσυμπιέζουν ένα συναίσθημα είναι πολύ πιο δυνατά από οποιαδήποτε κουβέντα.» Μετά από 13.000 φωτογραφικά κλικ και 35 φορές παρουσίας στην Ακρόπολη για την έπαρση και υποστολή της σημαίας, η Δήμητρα Χατζηαδάμ μίλησε για την τρίχρονη εμπειρία της μαζί με τους επίλεκτους άντρες της Προεδρικής Φρουράς.
Είναι η πρώτη και η μόνη διαπιστευμένη φωτογράφος που έκανε φωτογραφική παραγωγή με θέμα τον Εύζωνα, η οποία είχε επίσημη διάρκεια τρία χρόνια, από το Μάιο του 2013 μέχρι τον Μάρτιο του 2016.
«Υπηρέτησα μαζί τους την στρατιωτική θητεία και τους υπηρέτησα μέσα από την φωτογραφία», είπα παλαιότερα και πρόσθεσε: «Η Προεδρική Φρουρά είναι ένα μικρό στρατόπεδο, όπου έχει χυθεί και πολύ δάκρυ και πολύ ιδρώτας».σημειώνει η Δήμητρα Χατζηαδάμ και ανοίγει τον δρόμο για μια συζήτηση που αναφέρεται σε κάτι πολύ βαθύτερο από τις πιέτες της φουστανέλας και τα τσαρούχια.
Με την διαπίστευση που είχε ως φωτογράφος από το 2010 στο Προεδρικό Μέγαρο, η Δήμητρα Χατζηαδάμ είχε συχνά οπτική επαφή με τους Εύζωνες, χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα και την δέουσα περιέργεια.
Φώτο: Δήμητρα Χατζηαδάμ
Ωστόσο, κάποια στιγμή στην συνεργασία της με την Μητρόπολη Ιλίου, καθώς γινόταν η χειροτονία ενός ιερέα, παρατήρησε το τελετουργικό που ντύνουν τον Μητροπολίτη. «Εκείνο τον Φλεβάρη μου γεννήθηκε η απορία πως ντύνεται ο Εύζωνας και μετά από τρεις μήνες, ξεκίνησα με την πρώτη λήψη στην Ακρόπολη που κράτησε τρία χρόνια. Στην πορεία, συμπέρανα ότι η εκκλησία και ο στρατός έχουν πάρα πολλά κοινά, όπως δική τους ενδυμασία, βαθμούς, δική τους ορολογία και φρασεολογία, ιεραρχία, δικό τους καθεστώς και κανόνες. Έτσι, πολλά κοινά στοιχεία με οδήγησαν εύκολα από το ένα στο άλλο.
Κατά την είσοδο των ανδρών στην Προεδρική Φρουρά και για πέντε εβδομάδες που διαρκεί η εκπαίδευσή τους, στο βλέμμα τους παρατηρείς ένα κενό. Δεν γνωρίζουν τι έχουν να αντιμετωπίσουν, δεν ξέρουν αν μπορούν να υπερνικήσουν τον φόβο τους με τα θέλω και τα πρέπει τους. Γίνεται μια μάχη συνεχώς, με ένα σώμα το οποίο είναι ακόμα τρομαγμένο κι ένα πρόσωπο σκυθρωπό και κοκκινισμένο από τις ασκήσεις. Εφόσον τα καταφέρουν όμως, αρχίζει η μεταμόρφωσή τους. Αλλάζει και το μυαλό τους και η περπατησιά τους. Αποκτούν μια στιβαρότητα και μια σιγουριά που τους ακολουθεί και μετέπειτα, στην πολιτική ζωή τους. Αυτή τη μεταμόρφωση την έχω δει με πάρα πολλές ΕΣΣΟ (Εκπαιδευτική Σειρά Στρατεύσιμων Οπλιτών) κι αυτό είναι το πιο μαγικό πάνω τους», σχολιάζει η φωτογράφος που πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα με τους άνδρες της Προεδρικής Φρουράς και κατάφερε να γνωρίσει πολλές πλευρές τους.
«Κάποιοι πιστεύουν ότι η σημαία είναι ένα πανί, άσπρο-μπλε. Κάποιοι άλλοι όμως πιστεύουν πως πίσω από αυτήν την σημαία υπάρχει μια πατρίδα. Σίγουρα οι Εύζωνες δεν ανήκουν στην πρώτη κατηγορία. Σε καμία περίπτωση. Υπάρχουν αγώνες, ιδεώδη, η Ελλάδα. Αν δεν έχουν ιδεώδη, δεν μπαίνουν μέσα. Όχι γιατί κόβονται, αλλά γιατί πρέπει να πιστεύουν σε αυτό που πάνε να υπηρετήσουν, κάτι το οποίο ενισχύεται πολύ περισσότερο μέσα στην φρουρά. Εννοείται ότι το κριτήριο πέρα από το ύψος και την πολύ καλή υγεία εννοείται είναι τα υψηλά πατριωτικά ιδεώδη».