Όπως πολύ συχνά έχει ειπωθεί, το χαμόγελο είναι μια καμπύλη που μπορεί να ισιώσει τα πάντα. Και αυτός ήταν ο λόγος που ώθησε τον Μιλτιάδη Μητσιά προς την οδοντοϊατρική, σ’ ένα “πολύ όμορφο ταξίδι με παγκόσμια αναγνώριση” όπως λέει ο ίδιος για την μέχρι τώρα καριέρα του. Ο Δρ Μητσιάς βρέθηκε πριν λίγες μέρες στο Σίδνεϊ προκειμένου να παραθέσει ομιλία σχετικά με ορισμένες νέες μεθόδους που πέτυχαν έπειτα από χρόνια ερευνών με τους συνεργάτες του, ώστε να προστατευθεί ακόμη περισσότερο το πολύτιμο αυτό εφόδιο που λέγεται χαμόγελο.
«Αρχικά να πούμε ότι όταν αφαιρούμε τα δόντια, για τον οποιονδήποτε λόγο χρειαστεί, τότε στη θέση τους βάζουμε εμφυτεύματα. Η νέα αυτή τεχνική μας επιτρέπει να αφαιρέσουμε μόνο ένα μέρος του δοντιού και πλέον κρατάμε την μοίρα της ρίζας, η οποία μας προσφέρει πάρα πολλά πλεονεκτήματα διατήρησης του φατνιακού οστού. Με απλά λόγια, αυτό σημαίνει ότι έχουμε καλύτερα αισθητικά αποτελέσματα, αφού πρόκειται για μια ολοκαίνουρια τεχνική» αναφέρει ο Δρ Μητσιάς.
Αναφορικά με το μέλλον της προσθοδοντικής, ο κάτοχος του PhD από το Πανεπιστήμιο Κιέλ της Γερμανίας δείχνει αισιόδοξος, τονίζοντας πως ήδη χάρη στις νέες τεχνολογίες έχουν «λυθεί» τα χέρια των ιατρών τα τελευταία χρόνια:
«Ο χώρος εξελίσσεται με ραγδαίους ρυθμούς και έχει υπάρξει μεγάλη αλλαγή από την αναλογική εποχή στην ψηφιακή. Πλέον ένας γιατρός δεν έχει την ίδια συμπεριφορά, κινησεολογία αλλά και σκέψη γύρω από την εφαρμογή της καθημερινής οδοντοϊατρικής. Όπως π.χ. κάποτε είχαμε τις μικρές ακτινογραφίες, ύστερα περάσαμε στην πανοραμική, και μετά την πανοραμική που ήταν δισδιάστατη, τώρα έχουμε τους αξονικούς τομογράφους που είναι τρισδιάστατοι. Ό,τι τελευταίο υπάρχει τώρα πια είναι σε τρισδιάστατη μορφή, αφού έχουν μπει και οι τρισδιάστατοι εκτυπωτές στη ζωή μας. Για παράδειγμα, υπάρχει τώρα η δυνατότητα μια γέφυρα να δημιουργηθεί εξ ολοκλήρου με 3D-printing, χωρίς καν να υπάρξουν αποτυπωτικά υλικά αλλά με μια απλή ενδοστοματική σάρωση. Η πληροφορία μεταφέρεται ψηφιακά στο εργαστήριο κι εκεί δημιουργείται η στεφάνη χωρίς να παρθεί κάποιο αποτύπωμα».
Για το τέλος, δεν γινόταν να μην γίνει αναφορά και στον πατέρα του Δρ Μητσιά, τον τεράστιο ερμηνευτή Μανώλη, για τον οποίο μιλάει με τα καλύτερα λόγια, τόσο ως τραγουδιστή, όσο και σαν πατέρα αλλά και παππού πλέον:
«Για μένα προσωπικά είναι ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες ερμηνευτές όλων των εποχών και πιστεύω ότι έχει την σπουδαιότερη συλλογή τραγουδιών μαζί με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση. Από’ κει και πέρα όμως, ο Μανώλης είναι αυτό που όλοι ξέρουμε και τίποτα παραπάνω. Ένας εξαιρετικός άνθρωπος, φίλικός, προσεγγίσιμος, ιδιαίτερα ταπεινός. Αυτή τη στιγμή όμως, εκείνο που τον ενδιαφέρει περισσότερο απ’ όλα είναι τα εγγόνια του. Και πλέον ζει μέσα από αυτά όλες εκείνες τις στιγμές που δεν κατάφερε να ζήσει μαζί μου. Γιατί όλα εκείνα τα χρόνια εκείνος δούλευε νύχτα, εγώ πήγαινα σχολείο και οι ώρες που βρισκόμασταν ήταν συγκεκριμένες και πολύ λίγες. Ωστόσο οφείλω να πω πως παρά τις δυσκολίες εκείνος προσπάθησε πάρα πολύ και είχαμε μια καθημερινή επαφή, η οποία όταν υπήρχε ποιοτικά ήταν εξαιρετική και αυτό είναι που έχει σημασία».