Έχω την τύχη και την τιμή να με περιτριγυρίζουν δύο-τρεις φίλοι διαφορετικών χαρακτήρων και δομής. Ο ένας θεόμουρλος αλλά ψυχούλα σκέτη, ο δεύτερος σοβαρός, καταρτισμένος, αλλά νευρόσπαστο και ο τρίτος που όλα τα ντύνει με χιουμοριστικό μανδύα και δείχνει πως δεν παίρνει τίποτα στα σοβαρά.
Εμένα με ξέρετε λίγο-πολύ, όχι μόνο από τα γραπτά μου αλλά και από το πλαίσιο που κινούμαι και των επαφών που έχω, σε σχέση με την διαφήμιση και τη δημοσιογραφία.
Συνάντηση την περασμένη Δευτέρα με τους τρεις προαναφερθέντες φίλους και η συζήτηση με θέμα την παρέλαση και την παρουσία του κ. Βαρεμένου. Γράψτε λάθος που έγραψα «συνάντηση την περασμένη Δευτέρα», δεν ήταν συνάντηση, ήταν… απόβαση. Κατέφτασαν και οι τρεις τους στην εφημερίδα, απροειδοποίητα και η κοπέλα που έχουμε στο γραφείο υποδοχής, απλώς μου ανήγγειλε, ότι «τρεις κύριοι με ζητούν». Κατάλαβα αμέσως ποίοι ήταν οι τρεις κύριοι και για να τους… την σπάσω ρώτησα την κοπέλα, από το εσωτερικό τηλέφωνο, προκειμένου να το ακούσουν και αυτοί… «κορίτσι μου, για ρώτησε τους κυρίους έχουν ραντεβού μαζί μου;» Έγινε το έλα να δεις.
Βγήκα χαμογελαστός, τους καλημέρισα, τους πέρασα να καθίσουν σε ένα άνετο γραφείο και τους είπα με… σκληρή… φωνή: «Κύριοι είστε απαράδεκτοι. Ξέρω ότι είμαι συνομήλικός σας και όπως γνωρίζετε, αν το θυμάστε βέβαια γιατί είστε και μια κάποιας ηλικίας, πως ο ένας από σας είναι συνταξιούχος εδώ και είκοσι χρόνια και ψάχνει κάθε πρωί να γεμίσει τις ώρες του μέχρι να έρθει η ώρα να επιστρέψει για φαγητό. Ο δεύτερος, εκατομμυριούχος, με πιστοποιητικό, έχει από τα ξημερώματα τα νεύρα του και βγαίνει να συναντήσει τα φιλαράκια του μήπως και ηρεμήσει. Και ο τρίτος, μισοεκατομμυριούχος, είναι του αστείου και της πλάκας για όλα και τον απασχολεί μόνο ότι δεν ξέρει πόσα χρόνια θα ζήσει ακόμη και αν στον παράδεισο ξέρουν τα καλά ανέκδοτα ή θα πρέπει να σημειώνει από τώρα τα δικά του για να τους τα πει. Τέλος και πριν σας προσφέρω καφέ τον οποίο θα μας φτιάξει η δεσποινίς, σας πληροφορώ, σας θυμίζω, πως παρά την μια κάποια προχωρημένη ηλικία μου, ακόμη εργάζομαι και η επίσκεψή σας θα πρέπει να είναι σύντομη».
Άρχισαν να γελάνε και αμέσως τοποθετήθηκαν λέγοντας ότι ο σκοπός της επισκέψεώς τους, η άποψή μου για την επίσκεψη του κ. Βαρεμένου και τα ατυχή συμβάντα κατά την παρέλαση της Επετείου Εθνικής μας Παλιγγενεσίας. Προσπάθησα να ξεφύγω λέγοντας ότι δεν έχω συγκεκριμένη άποψη για τα συμβάντα επειδή δεν πήγα στην παρέλαση, παρά ταύτα, εξ όσων πληροφορήθηκα, διαφωνώ, κάθετα και οριζόντια, γιατί οι διαμαρτυρίες και τα έκτροπα έγιναν στο χώρο του Μνημείου παρουσία των επισήμων. Θα μπορούσαν να γίνουν κάπου αλλού. Να δοθεί στο Προξενείο, ας πούμε, για τον κ. αντιπρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, μια έγγραφος διαμαρτυρία με εκατό ή διακόσες υπογραφές των ηγετών των Συλλόγων, Κοινοτήτων και Οργανισμών.
Δεν μ’ άφησαν να τελειώσω και να ολοκληρώσω την άποψή μου και άρχισαν να μιλούν και οι τρεις…. Μαζί. Τους επανέφερα στην τάξη. Έδωσα το λόγο στον… «μούρλα», όπως τον έχω βαφτίσει και τον ρώτησα τη γνώμη του. «Εγώ αν ήμουνα Βαρεμένος δεν θα ερχόμουν. Είχε ακούσει, είχε διαβάσει τη γνώμη των Ελλήνων της Αυστραλίας όπως και των υπολοίπων Ελλήνων της Ελλάδας και της Διασποράς για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Εδώ που τα λέμε, όποιος υπουργός ή βουλευτής του Τσίπρα να ερχόταν θα τον ξεφώνιζαν, γι’ αυτό ή κανένας του ΣΥΡΙΖΑ ή όποιος αντέχει γιουχάρισμα».
Ο σοβαρός της παρέας είπε ότι ο κ. Βαρεμένος παρουσίασε τη Συμφωνία σαν «χρυσή ευκαιρία» να λυθεί το πρόβλημα της ονομασίας και ότι, σύμφωνα πάντα με τον κ. Βαρεμένο, «τα Σκόπια, έως πρόσφατα, αποκαλούνταν σχεδόν απ’ όλους Μακεδονία και τώρα λέγονται Βόρεια Μακεδονία. Οι ίδιοι αποδέχονται και μάλιστα εγγράφως, πως δεν έχουν καμία σχέση με την Αρχαία Μακεδονία και ότι η γλώσσα τους είναι σλαβική».
Βέβαια αυτά που λέει ο κ. Βαρεμένος μας τα είπαν κι άλλοι και εμείς, ας μας επιτραπεί, μαζί με τα υπόλοιπα εκατομμύρια Ελλήνων να μην δεχόμαστε τη Συμφωνία των Πρεσπών. Πήγα να πω την άποψή μου και με διέκοψε ο χιουμορίστας της παρέας.
«Ρε παιδιά, ανέκδοτο είναι η Συμφωνία των Πρεσπών;»
«Όχι, έχει εκδοθεί και έχει εκτεθεί» πρόσθεσε ο σοβαρός.
