Το Shrine of Remembrance είναι για τους Αυστραλούς ιερός χώρος. Πρέπει να τον σεβόμαστε. Και οι Έλληνες τον σέβονται. Φέτος βρέθηκαν λίγοι που τον σεβάστηκαν…

Τις τελευταίες μέρες γνωρίσαμε στην παροικία μας πρωτόγνωρες καταστάσεις. Μια ομάδα ομογενών με ιδιαίτερα ακραία συμπεριφορά διέσυρε το ελληνικό όνομα και έβρισε και προπηλάκισε ομογενείς.

Δεν αναφερόμαστε, βέβαια, στις χιλιάδες των ομογενών που διαφωνούν με τη Συμφωνία των Πρεσπών και έχουν κάθε δικαίωμα -και χρέος αν τους το επιβάλει η εθνική τους συνείδηση- να διαφωνούν και να διαμαρτύρονται ειρηνικά.

Αναφερόμαστε σε λίγα ακροδεξιά στοιχεία που δεν έχουν «ιερό και όσιο» και απειλούν, πλέον, απροκάλυπτα, όσους ομογενείς δεν συμφωνούν μαζί τους.

Κάποιοι που ήθελαν να διαμαρτυρηθούν εναντίον της παρουσίας κυβερνητικών στελεχών της Ελλάδας στη Μελβούρνη, θέλησαν να προσεγγίσουν και να αξιοποιήσουν τα ακραία αυτά στοιχεία «για να έχει μεγαλύτερη δυναμική ο αγώνας τους».

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι έχουν καταλάβει το λάθος τους και θα διακόψουν κάθε σχέση μαζί τους.

Το ίδιο πρέπει να κάνουν και όλοι όσοι τους χαϊδεύουν ή και αυτοί που σιωπούν. Οι ηγέτες της παροικίας μας οφείλουν να πάρουν θέση.

Και επειδή τα ακραία αυτά στοιχεία αλλά και αυτοί που προωθούν τις επικίνδυνες εκστρατείες τους από μερίδα παροικιακών μέσων ενημέρωσης συνεχώς διαστρεβλώνουν και τις θέσεις αυτής της εφημερίδας οφείλουμε να υπογραμμίσουμε τα αυτονόητα.

Ο «Νέος Κόσμος» στηρίζει και υπερασπίζεται το δικαίωμα κάθε ομογενή να έχει άποψη, να την εκφέρει και να διεκδικεί. Για όλα τα θέματα και ειδικά για τα εθνικά μας, για τα οποία έχουμε δώσει αγώνες εδώ και δεκαετίες και δεν περιοριζόμαστε στις «υβριστικές επαναστάσεις του Facebook».

Αλλά οι διαμαρτυρίες έχουν και αυτές τα όριά τους. Και την περασμένη Κυριακή στην παρέλαση αυτό που έγινε, από λίγους, ήταν απαράδεκτος.

Κανείς δεν ζήτησε -και σίγουρα όχι εμείς- να μην ακουστεί η φωνή αυτών που διαφωνούν. Όχι όμως στο Shrine of Remembrance και όχι στην επέτειο της εθνικής μας ανεξαρτησίας.

Ειδικά την περασμένη Κυριακή για δυο λόγους:
* Η παρέλαση ήταν αφιερωμένη στην εκατοστή επέτειο της Γενοκτονίας των Ποντίων. Και όμως την ώρα που γινόταν το τρισάγιο δεν ακούστηκε τίποτα λόγω των αποδοκιμασιών.

Ο πολύς κόσμος και τα παιδιά είχαν φύγει. Οι περισσότεροι έμαθαν για τα έκτροπα λίγες ώρες αργότερα.

Για το τρισάγιο, την κατάθεση στεφάνων, τις ομιλίες και τους εθνικούς ύμνους έμειναν σχετικά λίγοι.

Αυτοί που έκαναν τα επεισόδια δεν ήταν ούτε 50! (Όπως και στη «μεγάλη κινητοποίηση» , έξω από το Δημαρχείο του Malvern, όπου δινόταν η δεξίωση του γενικού προξένου, δεν ξεπερνούσαν τους 30).

Έκαναν όμως μεγάλη φασαρία και… ζημιά!
* Πρόσβαλαν βάναυσα το ποντιακό στοιχείο με τη συμπεριφορά τους.
* Αποδοκίμασαν όλους τους Αυστραλούς πολιτικούς και τους ομογενείς παράγοντες, επειδή πήγαν μαζί με τον κ. Βαρεμένο να καταθέσουν στεφάνι.
* Και το κυριότερο, δεν σεβάστηκαν τον ιερό χώρο. Για τους Αυστραλούς το Shrine of Remembrance είναι ιερός χώρος και πρέπει να τον σέβονται όλοι. Αν του χρόνου δεν δοθεί στην παροικία ο χώρος αυτός για να κάνουμε την παρέλαση η ευθύνη δεν θα βαραίνει μόνο τα λίγα ταραχοποιά στοιχεία αλλά και κάποιους «βετεράνους» της Παμμακεδονικής και αυτούς από μέσα ενημέρωσης που υποκίνησαν την όλη εκστρατεία.

Θα μπορούσαν όσοι ήθελαν κάλλιστα να κάνουν τη διαμαρτυρία τους έξω από το Δημαρχείο του Μάλβερν την Τρίτη, όχι όμως στην παρέλαση.
Λένε μερικοί: Μα εδώ χάνουμε την Μακεδονία και θα κοιτάξουμε τους καλούς τρόπους;

Στον συγκεκριμένο χώρο «ναι» γιατί είναι χώρος ιερός για τους Αυστραλούς. Όπως χώρος ιερός για τους Έλληνες είναι και η Ακρόπολη.

Μπορεί στην Ελλάδα κάποιοι να μην σέβονται, πλέον, το Μνημείο στον Άγνωστο Στρατιώτη και να τον πυρπολούν αλλά εδώ οι Αυστραλοί είναι ιδιαίτερα αυστηροί με τους ιερούς τους χώρους.

Και για να καταλάβουν οι άνθρωποι αυτοί τι σημαίνει για τους σωστούς Έλληνες «ιερός χώρος» ας διαβάσουν τις ακόλουθες γραμμές:
Κατά τη διάρκεια του Αγώνα της Ανεξαρτησίας, την Ακρόπολη πολιορκούσαν ή υπερασπίζονταν διαδοχικά οι Έλληνες και οι Τούρκοι, με αποτέλεσμα να υποστεί ορατές ακόμα και σήμερα ζημίες. Τότε διαδραματίστηκε ένα άγνωστο σχεδόν εκτός συνόρων επεισόδιο. Κατά τη χρονική περίοδο 1821-1822, τους Τούρκους που είχαν κλειστεί στα τείχη, πολιορκούσαν οι εξεγερμένοι Έλληνες με αρχηγό τον Οδυσσέα Ανδρούτσο.

Στην πολιορκία της Ακρόπολης, λίγο πριν αρχίσει ο βομβαρδισμός (11 Μαρτίου 1822), η Ελληνική Κυβέρνηση συνιστούσε «προσοχή» στον επικεφαλής Γερμανών φιλελλήνων, Γάλλο συνταγματάρχη Ολιβιέ Βουτιέ: «…μη λησμονήτε», υπεδείκνυε, «ότι μέσα εις το Κάστρον περικλείονται αυτά τα πολύτιμα λείψανα της αρχαιότητος, οπού ο πανδαμάτωρ χρόνος δεν ημπόρεσε να εξαφανίση& συνιστώμεν εις την αγάπην σας προς το ωραίον τα αριστουργήματα των προγόνων μας. Είθε η αιγίς της Αθηνάς να προφυλάξη τον ναόν της»…

Η επιχείρηση τραβούσε σε μάκρος και η έκβασή της ήταν αμφίρροπη. Αναπόφευκτη συνέπεια ήταν να εξαντληθούν όχι μόνον οι προμήθειες, αλλά και τα πολεμοφόδια των υπερασπιστών της τελευταίας θέσης που διατηρούσαν οι οθωμανικές αρχές σε ολόκληρη την Αττική. Τότε ήταν που ο νέος αγωνιστής -και αργότερα πρώτος Έφορος Αρχαιοτήτων- Κυριάκος Πιττάκης, διέκρινε τους Τούρκους στρατιώτες τη στιγμή που ήταν έτοιμοι να σπάσουν τις κολόνες του Παρθενώνα, προκειμένου να αφαιρέσουν το μολύβι που τους έλειπε, αλλά που υπήρχε σε ικανές ποσότητες στα σφραγίσματα, στο κέντρο των σφονδύλων των κιονόκρανων.

Κατεχόμενος από συγκίνηση, ανέφερε το γεγονός στο στρατόπεδό του και έπεισε τους Έλληνες πολιορκητές να προμηθεύσουν οι ίδιοι τα βόλια που προορίζονταν για τα τουρκικά όπλα που θα έβαλλαν εναντίον τους. Τότε οι Έλληνες δεν τους βομβάρδισαν, αλλά τους έδωσαν βόλια και εξαγόρασαν με το αίμα τους τα πολύτιμα εκείνα μάρμαρα (είναι πασίγνωστη η φράση τους «Να τα βόλια, μην αγγίξετε τις κολώνες»).

Δεν ξέρουμε αν η αναφορά αυτή είναι αληθινή. Ξέρουμε, όμως, ότι οι Έλληνες γνωρίζουν πώς να σεβαστούν έναν ιερό χώρο. Και αυτό την περασμένη Κυριακή δεν έγινε. Έστω και από λίγους.

Που τρέχουν να χαρακτηρίσουν, οι «άκαπνοι» με περισσή ευκολία «προδότες» όποιους καταδικάζουν την απερισκεψία τους.