Δρ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΚΚΙΝΙΑΣ
Σαράντα παλικάρια από τη Λειβαδιά
Πάνε για να πατήσουνε την Τροπολιτσά
Στον δρόμο που πηγαίνανε γέροντα, απαντούν
Ώρα καλή σου γερό, καλώς τα τα παιδιά.
Που πάτε παλικάρια, που πάτε βρε παιδιά.
Πάμε για να πατήσουμε την Τροπολιτσά.

Το γνωστό αυτό δημοτικό τραγούδι, σε διάφορες παραλλαγές, ακούγεται όπου υπάρχει Ελληνισμός, προπαντός όταν γιορτάζουμε τις εθνικές μας εορτές. Δημιουργεί αυτό, καθώς και αλλά παραδοσιακά δημοτικά μας τραγούδια, το αίσθημα του πατριωτισμού ακόμα και του εθνικισμού στους περισσότερος από εμάς.
Οι παραπάνω στίχοι σίγουρα αναφέρονται στην άλωση (και τη σφαγή) της Τριπολιτσάς, δηλαδή της Τρίπολης, το 1821. Ίσως ήταν πιο παλιό κλέφτικο τραγούδι, αλλά σήμερα φέρνει στη μνήμη την νίκη των γενναίων Ελλήνων της Επανάστασης όταν το ακούμε.

Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε και λυπόμαστε για τις σφαγές των Τούρκων με αποτέλεσμα τα πολυπληθή θύματα Ελλήνων κατά την περίοδο της Επανάστασης. Για τις σφαγές με δράστες τους Έλληνες οι περισσότεροι από εμάς έχουμε απόλυτη άγνοια.
Η Τριπολιτσά ήταν η έδρα των Οθωμανών στην Πελοπόννησο. Ζούσαν για αιώνες εκεί πολυάριθμοι μουσουλμάνοι Τούρκοι καθώς και Εβραίοι και Χριστιανοί (Έλληνες και Αρβανίτες). Οι Έλληνες επαναστάτες είχαν σαν στόχο να καταλάβουν την πόλη και να την ελευθερώσουν. Ο Κολοκοτρώνης ήταν ο ανεπίσημος αρχηγός της εκστρατείας. Ο Μαυρομιχάλης ήταν αρχηγός του μανιάτικου τμήματος. Υπήρχαν και πολυάριθμοι Αρβανίτες που αγωνίστηκαν.

Η άλωση κράτησε μήνες. Όταν τελικά πήραν την πόλη οι Χριστιανοί, έγινε, επί τριών ημερών, μια αφάνταστη και απερίγραπτη σφαγή των Μουσουλμάνων και Εβραίων κατοίκων της πόλης. Υπήρξαν άνω των 8.000 θυμάτων. Στα απομνημονεύματά του ο Κολοκοτρώνης έγραψε ότι ο ίδιος λυπήθηκε για την αναίσθητη αυτή σφαγή. Η Φιλική Εταιρία επίσης την καταδίκασε. Οι ανεξάρτητες ιστορικές περιγραφές αναφέρονται στα βίαια επεισόδια εναντίον του άμαχου πληθυσμού εντός της πόλης συμπεριλαμβάνοντας φυσικά και παιδιά και γυναίκες. Αναφέρεται ότι το άλογο του Κολοκοτρώνη πατούσε μόνο επάνω σε πτώματα, και όχι στη γη, στην νικηφόρα είσοδο του στην πόλη.

Υπολογίζεται ότι συνολικά οι σφαγές από τους Έλληνες σε όλη την Πελοπόννησο είχαν ως αποτέλεσμα 200.000 θύματα μουσουλμάνων. Η νίκη και η ελευθερία για το ελληνικό έθνος πλησίαζε να γίνει πραγματικότητα. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα; Ίσως.
Σίγουρα οι επόμενες σφαγές των Τούρκων εναντίον των Ελλήνων είχαν ως κίνητρο την σφαγή της Τριπολιτσάς. Η σφαγή της Χίου το 1822, μερικούς μήνες μετά από την Άλωση της Τριπολιτσάς το 1821, ήταν από τις πιο απαράδεκτες και βάρβαρες στην ιστορία της ανθρωπότητας. Υπολογίζεται ότι 50.000 Έλληνες σφάχτηκαν. Άλλοι σκλαβώθηκαν. Ελάχιστοι ξέφυγαν σε αλλά νησιά και σώθηκαν. Η Σφαγή της Χίου έγινε γνωστή στους Ευρωπαίους. Η κοινή γνώμη των «μορφωμένων και προχωρημένων» δυτικών λαών στράφηκε προς τους δυστυχισμένους Έλληνες. Η Σφαγή της Χίου ήταν ένας κύριος λόγος για την δυτική υποστήριξη της δημιουργίας ενός ανεξάρτητου ελληνικού κράτους.

Προσωπικά, όπως και πολλοί άλλοι στην παροικία μας, λυπήθηκα με τα επεισόδια που έγιναν στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου φέτος στο μνημείο του αγνώστου στρατιώτη στη Μελβούρνη. Έγιναν, όπως είναι γνωστό, διαμαρτυρίες εναντίον της κυβέρνησης της Ελλάδας και της Συμφωνίας των Πρεσπών σε ένα εντελώς ακατάλληλο χώρο. Η διαμαρτυρία πάντα δικαιολογείται αλλά πάντα με όρους. Συλλογίστηκα, όπως και ο Κολοκοτρώνης θα είχε συλλογιστεί μετά από την άλωση της Τριπολιτσάς, πιο είναι το αποτέλεσμα όταν οι άνθρωποι δεν συμπεριφέρονται με πολιτισμένο, λογικό και δίκαιο τρόπο;

Οι διαδηλωτές σίγουρα θα δικαιολογήσουν την συμπεριφορά τους με διαφορά επιχειρήματα. «Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας μας πρόδωσαν! Πούλησαν τη Μακεδονία μας! Προδότες! Δεν είναι φιλέλληνες! Πρέπει να διαμαρτυρηθούμε!»
Ήταν όμως ο πιο κατάλληλος χώρος για μια τέτοια διαμαρτυρία; Το μνημείο είναι ιερό επειδή είναι μνημείο για τους πεσόντες Αυστραλούς κατά τη διάρκεια διαφόρων πολέμων. Η παροικία μας είναι η μοναδική στην οποία παραχωρείται το μνημείο να τιμήσουμε και να γιορτάσουμε την ελευθερία του έθνους μας (που στο κάτω-κάτω δεν είναι μέρος της ιστορίας της Αυστραλίας). Σημαντικότατο και σπουδαιότατο προνόμιο για μας! Ένοιωσα ντροπή βλέποντας και ακούγοντας τους διαδηλωτές να κραυγάζουν στον ιερό αυτό τόπο. Ακόμα και το τρισάγιο για των χαμένων και πεσόντων Ελλήνων δεν ακουγόταν λόγο των διαδηλωτών! Η ειρωνεία είναι ότι οι διαδηλωτές με αυτό τον τρόπο δείχνανε την απόλυτη ασέβεια τους για τα θύματα της ποντιακής γενοκτονίας που μνημονεύτηκαν καθώς και για όλους τους πεσόντες Έλληνες οι οποίο αγωνίστηκαν για την ελευθερία του Έθνους.

Αυτή είναι η πολιτισμένη ελληνική παροικία που θέλουμε να απεικονίσουμε στην ευρύτερη αυστραλιανή κοινωνία; Δυστυχώς όταν έβλεπα και άκουγα την ασεβή και πρωτόγονη συμπεριφορά των διαδηλωτών σκέφτηκα την βίαια συμπεριφορά ορισμένων επαναστατών του 1821 που με τη δικαιολογία του αγώνα για ελευθερία συμπεριφέρθηκαν με αδικαιολόγητο και βάρβαρο τρόπο εισβάλλοντας στην Τριπολιτσά.

Είμαστε τυχεροί που ζούμε σε μια χώρα στην οποία μπορούμε να διαμαρτυρόμστε ελεύθερα για οποιοδήποτε θέμα. Είναι υποχρέωσή μας να σεβόμαστε τους Αντίποδες, την παραδεισένια αυτή χώρα που έχει γίνει δεύτερη (και πρώτη για πολλούς) πατρίδα μας. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να σεβόμαστε τους ιερούς τόπους και τα ιερά μνημεία της χώρας αυτής.
Το μίσος, ο φανατισμός, ο ρατσισμός, η ασέβεια και η άγνοια πάλι θα φέρουν σφαγές. Δεν έχουμε πια ανάγκη για άλλες σφαγές. Καλό θα ήταν να ερευνούμε και να μαθαίνουμε την ιστορία μας. Η ιστορία δεν είναι μονόπλευρη. Ο καθένας εύκολα μπορεί να την ερμηνεύει με προκατάληψη. Ο ιστορικός και φιλόσοφος Herbert Butterfield έγραψε «Ο καλός αφηγητής ξέρει πολύ καλά ότι αν διερευνήσει την αλήθεια του θέματος είναι πολύ πιθανό να χάσει την καλή του ιστορία».
(The Origins Of History, 1981)

Ζήτω η Ελλάς!
Ζήτω η Ελευθερία!
Αλλά πάνω από όλα, ζήτω η Ειρήνη!