ΔΙΑΝΥΟΝΤΑΣ τη Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών είναι αυτονόητο κάποιος να επιστρέφει στο νεκραναστάσιμο Φανάρι Κωνσταντινουπόλεως. Πέντε Εκκλησίες έχουνε φιλοξενήσει το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο μετά τον 15ο αιώνα. Ο Ναός του Αγίου Μεγαλομάρτυρος και Τροπαιοφόρου Γεωργίου είναι η πέμπτη κατά σειρά Εκκλησιά. Σας καλώ να σταθούμε νοερώς στη Στήλη της Φραγγελώσεως, το αρχαιότερο ιερό κειμήλιο που μεταφέρθηκε από την Αγία Ελένη στην Κωνσταντινούπολη. Με άλλα δύο τμήματα να φυλάσσονται στα Ιεροσόλυμα και στην Ρώμη. Στήλη επί της οποίας ο Χριστός μαστιγώθηκε. Στήλη επί της οποίας μάχονται για την άσκηση των καθηκόντων τους τόσο οι Ιερείς του Οικουμενικού Θρόνου όσο και ο Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος.
Υπήρξαν ελάχιστες φωνές, υπήρξαν και υπάρχουνε, που σπεύδουν να ασκήσουν μία κακόπιστη και συκοφαντική κριτική, αγγίζοντας τα όρια της ύβρεως, απέναντι στο πρόσωπο του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Ύβρεις απέναντι στην κάθε απόφαση του και στην άσκηση των καθηκόντων του. Φληναφήματα απέναντι σε έναν άνθρωπο βαθιά μορφωμένο με λόγο και πράξεις που εναρμονίζονται πλήρως με την καρδιά του. Κριτικές «αφ’ υψηλού» προς έναν παγκόσμιο ηγέτη που έμαθε να συμπεριφέρεται σαν απλός Ιερέας. Που μνημονεύει τα ονόματα όσων πιστών τον πλησιάζουν, ζητούν την ευλογία του και του συστήνονται. Που ξέρει να τιμά τις ρίζες του, την Ίμβρο, τη Μικρά Ασία (πνευματική τροφός της Πόλης επί αιώνες), προσευχόμενος για όλους μας και για τις ψυχές των προγόνων μας.
Ένας άνθρωπος που στέκεται άκαμπτος σε ένα σημείο του πλανήτη που οι συνθήκες δεν του το επιτρέπουν εδώ και αιώνες. Δεν το επιτρέπουν προς αυτόν και στους προκατόχους του. Ωστόσο αντί κατανόησης λιθοβολείται, από ανθρώπους που είχανε την ευλογία να εκφράζονται ελεύθερα και επιλέξανε την αλλοίωση του λόγου τους παραχαράσοντας πρωτίστως την ιστορία και δευτερευόντως τις όποιες αρετές τους.
Ρωτήστε τους πιστούς. Την εμπειρία των πιστών μέσα από την Κωνσταντινούπολη, το Φανάρι, τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Τη βιωματική πίστη και όχι την θεωρητικοποιημένη. Αυτή, την πίστη, της καρδιάς που δεν έχει σύνορο αλλά μυστηριωδώς τη συναντά κανείς στην Πόλη. Ρωτήστε τις γενιές και τους απογόνους του προσφυγικού Ελληνισμού. Των αγνοημένων, μα πάντα παρόντων. Όλοι φέρουμε λίγο φως από το Φανάρι μέσα μας και αυτό οφείλεται σε όλους τους Ιερείς του Οικουμενικού Πατριαρχείου αλλά κυρίως στη φωτεινή μορφή του Πατριάρχου μας. Τιμή και ευχαριστίες προς το πρόσωπο Του καθώς δεν έπαψε ποτέ να φροντίζει για τα μνημεία που φτιάχτηκαν από τα χέρια των προγόνων μας.
Ο αϊδήμων Μητροπολίτης Γέρων Χαλκηδόνος Μελίτων Χατζής (1913-1989) συνόψισε στους λόγους του το τι σημαίνει Φανάρι. Ανάμεσα στις λέξεις η υπομονή, η σιωπή και η ευγένεια. Ανάμεσα στις έννοιες «η ικανότητα της ζωής να υπερβαίνει τον χαλασμό». Καλή Ανάσταση!
