Την περασμένη Κυριακή, 16 Μαΐου 2019, έγινε η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής “Αισώπου Ύφος” του λογοτέχνη και ποιητή Βαγγέλη Μύρωνα, στην Ποντιακή Κοινότητα Μελβούρνης και Βικτωρίας, ενώπιον φίλων της λογοτεχνίας και του ποιητή.
Την εκδήλωση διοργάνωσε ο Σύνδεσμος Ελλήνων Λογοτεχνών και Συγγραφέων Αυστραλίας σε συνεργασία με τον Εκδοτικό Οίκο Αρινόη από την Αθήνα.
Την παρουσίαση του βιβλίου έκανε ο Δρ Θανάσης Σπηλιάς. Την εκδήλωση συντόνισε ο δημοσιογράφος κ. Κώστας Παϊβανάς. Χαιρετισμό απεύθυνε ο πρόεδρος του Συνδέσμου κ. Γεράσιμος Κλωνής, καλωσορίζοντας τους προσκεκλημένους και ευχόμενος επιτυχία στο βιβλίο. Ποιήματα από τη συλλογή διάβασε ο κ. Χρήστος Μύρων.
Στο βιβλίο ο Βαγγέλης Μύρων αποδίδει τους μύθους του Αισώπου που γράφτηκαν κατά τον 6ο π.Χ. αιώνα, στη νεοελληνική γλώσσα και σε ποιητική μορφή.
Στο «Σημείωμα» που συμπεριλαμβάνεται στις πρώτες σελίδες του βιβλίου, ο ποιητής Γιάννης Λιάσκος γράφει και τα εξής για το βιβλίο: «Πρόκειται για ένα πρωτότυπο εγχείρημα, αφού είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται κάτι τέτοιο, και ο Βαγγέλης Μύρων κατορθώνει να αποδώσει πιστά το θέμα του κάθε Μύθου, χωρίς να παραλείπει μάλιστα και το απαραίτητο επιμύθιο με το οποίο κλείνει την τελευταία στροφή του κάθε ποιήματος. Μέσα από τον ποιητικό αυτόν κύκλο αναδύονται πανάρχαιοι μύθοι δυο χιλιάδων και πλέον ετών, οι οποίοι βρίσκουν απήχηση στους καιρούς μας, φανερώνοντας ότι όλα τα κακώς κείμενα του παρελθόντος, τα εκπορευόμενα από τη σκοτεινή ανθρώπινη φύση, έχουν διαιωνιστεί έως τις μέρες μας».
Ο Δρ Θανάσης Σπηλιάς με μια ουσιώδη, συστηματική και λεπτομερή παρουσίαση του βιβλίου, επισήμανε μεταξύ άλλων και τα εξής: «Στην παρούσα ποιητική συλλογή, ο Βαγγέλης Μύρων αντλεί τα θέματά του από τους αισώπειους μύθους. Στην ουσία, μεταπλάθει ένα μύθο για κάθε του ποίημα, και μας το ξαναδίνει με “νέα φωνή, Ελληνίδα”… Το θέμα μάς είναι δεδομένο. Η ιστορία οικεία. Τα γνωστά ζώα, κατοικίδια ή μη, που κινούνται στην προκαθορισμένη συμβατικότητα του μύθου ή του παραμυθιού. Σκέπτονται, μιλούν, αντιδρούν – χωρίς βέβαια τα υπερφυσικά αυτά στοιχεία να μας ξενίζουν.
Και στο τέλος κάθε ιστορίας -στην περίπτωσή μας κάθε ποιήματος- το επιμύθιο. Το δίδαγμα δηλαδή που απορρέει από το συγκεκριμένο αφήγημα και που μπορεί να είναι προτρεπτικό, απαγορευτικό, ή οτιδήποτε άλλο… Ο προσεκτικός αναγνώστης θα παρατηρήσει ότι ο ποιητής, στην ουσία, δημιούργησε μια τρομερή πρόκληση για τον εαυτό του, για να μην πω παγιδεύτηκε. Διάλεξε να αφηγηθεί μια ιστορία που σίγουρα καθένας μας την κατέχει. Κι εδώ είναι ο κόμπος: πώς θα καταφέρει να κεντρίσει το ενδιαφέρον, να προβληματίσει, να τέρψει, να πρωτοτυπήσει… Η απάντηση είναι απλή: με τον τρόπο της αφήγησης. Γιατί, ας μη γελιόμαστε, στη λογοτεχνία αυτό που προέχει δεν είναι το τι, αλλά το πώς.
Τα θέματα στη λογοτεχνία, στην παγκόσμια λογοτεχνία, σε όλο της το μάκρος και πλάτος, είναι γνωστά. Είναι τα ίδια θέματα που συνεχώς ανακυκλώνονται. Επομένως, αυτό που ενδιαφέρει είναι το πώς -ποια μέσα δηλαδή- θα χρησιμοποιήσει ο αφηγητής για να κάνει την ιστορία ζωντανή, εκφραστική, πρωτότυπη και πιο ελκυστική στον αναγνώστη. Ή, για να χρησιμοποιήσω την έκφραση ενός ποιητή -έκφραση που αποκαλύπτει τη φιλοδοξία του, αλλά και την αγωνία του- “να βρω ένα στίχο που δεν τον έχουν περπατήσει”. Με την ανάγνωση και μελέτη του βιβλίου θα χαρούμε όχι μόνο τους αρχαίους -και πάντα επίκαιρους- μύθους του Αισώπου, αλλά θα απολαύσουμε κιόλας μια χαρισματική γραφή”.
Ο ποιητής Βαγγέλης Μύρων ευχαρίστησε τους παραβρισκόμενους αναγνωρίζοντας ιδιαίτερα τη συμβολή στη διεκπεραίωση του έργου του του Εκδοτικού Οίκου Αρινόη και των συντελεστών της παρουσίασης του βιβλίου, καθώς και την αμέριστη φιλοξενία που προσφέρει η διοίκηση της Ποντιακής Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτωρίας στους πολιτιστικούς και λογοτεχνικούς μας οργανισμούς.
